Możesz podać jakiś przykład "potrzeby wierzenia" u ateistów, bo nie jestem pewien co dokładnie masz na myśli.

Chodzi mi o taką potrzebę u wszystkich ludzi, nie tylko ateistów.

O potrzebie zaufania
cytat:

Potwierdza to moje przekonanie, że potrzeba wiary w coś (niekoniecznie w nadprzyrodzone byty) jest jedną z podstawowych potrzeb emocjonalnych, a może nawet duchowych każdego człowieka

No to się naszukałeś! Gratulacje. Znalazłeś jedną osobę, która wiąże zaufanie z wiatą, że druga strona będzie działać korzystnie na naszą korzyść. Super.
Jakiś bardziej powszechny przykład?? Słownik PWN nadziei z wiarą nie łączy...

Chodzi o łączenie zaufania z wiarą. Potrzebę bezpieczeństwa, która realizuje się między innymi poprzez okazywanie zaufania osobom bliskim, a także autorytetom.
Faktycznie, nie naszukałem się. Wydawało mi się to oczywiste.
A Ty, nie odczuwasz tego, że zaufanie autorytetom (pewna postać wiary) daje Ci poczucie bezpieczeństwa?
Oczywiście, wiem, że taka "wiara" jest czymś różnym od wiary w sensie religijnym, ale też i nie tak dalekim.

W pewnym sensie wierzę autorytetowi jakim jest np. inspektor nadzoru budowlanego, że dom w którym mieszka jest dobrze wykonany i się nie zawali (choć jak pokazuje dzisiejsza Uwaga na TVN, taka wiara może być czasem nieuzasadniona).
Pytanie czy ja mam potrzebę takiej wiary? Czy ja ją odczuwam? Czy o niej myślę? Raczej chyba nie permanentnie, bym powiedział. To zupełnie inny rodzaj wiary niż jakaś "potrzeba wiary", nie sądzisz?

To nie kwestia wiary. Raczej sprawnie działającej firmy, która budowała dom i nadzoru budowlanego.

Znów piszesz od czapy.

Kupujący ma zaufanie (inaczej: wierzy), że firma i nadzór zrobili tak, że budynek się nie zawali. Ale to INNY rodzaj wiary, nie mający nic wspólnego z wiarą w zaświaty.

Przed chwilą oglądałem program red. Lisa. Mówiono w nim, że ludzie mają potrzebę, by wierzyć innym, by wierzyć instytucjom, by wierzyć ludziom, przywódcom partyjnym, itd.
Skąd w nich ta potrzeba?

Dlatego wcześniej napisałem:
Ja rozumiem, że ateiści nie "mają potrzeby wierzenia w istnienie Boga". Natomiast to, że w ogóle nie odczuwają potrzeby wierzenia (przyjmowania bez dowodów) w różne inne rzeczy, to już byłoby zaprzeczanie wiedzy psychologicznej.

Wierzyć instytucjom, ludziom, przywódcom jest po prostu praktycznie i wygodnie. Wyobrażasz sobie sytuację, że nie wierzysz inspektorowi nadzoru i sam sprawdzasz budynek? Albo zatrudniasz własnego inspektora. Któremu już musisz uwierzyć. Życie bez zaufania drugiemu człowiekowi byłoby bardzo trudne. Ale to wygoda i pragmatyzm (czasem lenistwo) jest źródłem zapotrzebowania na tę specyficzną wiarę.

Z lenistwa. Wierzysz komuś i już wszystkie problemy rozwiązane. Dlaczego ci źle i musisz cierpieć? Spokojnie, już nie musisz się nad tym zastanawiać. Odpowiedź znajdziesz w ... I wtedy masz już gotowe odpowiedzi: "Bo bóg tak chciał" <jakikolwiek> / "To wina x" <w x wstaw nazwę przedstawicieli dowolnej narodowości, wyznania, poglądu itp" i tak można dalej wymieniać. Łatwiej jest się pozbyć poczucia winy, bezradności i niezrozumienia kiedy siebie okłamujemy.

To raczej ateiści poświęcają wiele energii, by wyrugować słowo 'wiara' ze swojego słownika.



Oczywiście, że ateizm najczęściej obywa się bez dowodów. Tym bardziej ciekawe, dlaczego ateiści domagają się cały czas dowodów na wszystko, poza swoim własnym światopoglądem..



Czy ateizm wiąże się z doświadczaniem poczucia winy, bezradności i niezrozumienia?

Johny99 piękna manipulacja tylko problem w tym, że pytanie brzmiało "dlaczego wierzymy".




To ja poproszę o dowody na nieistnienie Potwora. Jak nie masz to żądam uznania wiarę w niego za pełnoprawną religię, jak również specjalnych korzyści finansowych ze względu na naszą liczebność (przypominam, że aby wstąpić do KLPS należy zjeść dowolną ilość makaronu dowolnego rodzaju w dowolnym miejscu i czasie. Ty chyba już makaron w swoim życiu jadłeś?)

Sorry, nie mam takiej mocy



A jakie korzyści finansowe dla mnie przewidujecie?

Czapkę pirata i litry piwa. Oczywiście do odbioru po śmierci twojego ziemskiego ciała.





Nikt nie ma "mocy" udowadniania, że coś nie istnieje.

Nie tylko.
Także zaspokojonie poczucia bezpieczeństwa.
Jeśli nie uwierzę, że cały zespół od architekta, po murarza, a na końcu inspektora nadzoru ma kwalifikacje, żeby mój dom okazał się solidny, to będę żył w nieustannym lęku.
I o tym pisałem: Ja rozumiem, że ateiści nie "mają potrzeby wierzenia w istnienie Boga". Natomiast to, że w ogóle nie odczuwają potrzeby wierzenia (przyjmowania bez dowodów) w różne inne rzeczy, to już byłoby zaprzeczanie wiedzy psychologicznej.
Mam nadzieję, że to też jasne.
Czy wiara w Boga jest też zaspokojoniem potrzeby poczucia bezpieczeństwa?
Pewnie na jakimś pierwotnym poziomie jest.
No, ale to byłoby bardzo prostackie wyjasnienie i sądzę, że świadomie i dojrzale wierzący ludzie (niezależnie od religii) nie wierzą po to, by zniwelowac swój lęk.