quas nie wiem skąd się to wzięło. No tak miałam kontakt i mam w sumie cały czas ale to nie ma nic do rzeczy.

Można spróbować i tak zrobić będę próbowała zobaczymy co wyjdzie ale aż się boję myśleć co będzie jeśli mi się nie uda.

Róża, moim zdaniem podchodzisz do sprawy od niewłaściwej strony. Zamiast skupiać się na rodzicach, zastanów się lepiej nad tym, dlaczego nie chcesz praktykować. Skąd ci się nagle wziął ten opór przed uczestnictwem w Mszy Świętej i przyjmowaniem sakramentów.

Nie było mnie przez krótki czas a tu się tak wątek rozwinął. W odpowiedzi do bert04 nie buntuję się przeciwko rodzicom nie chcę im zrobić na złość i nie iść do kościoła nie jestem rozwydrzonym bachorem który musi zrobić psikusa dla zabawy, nie potrafię tego logicznie wytłumaczyć dlaczego nie chcę tam iść, Alus zadałeś kilka pytań więc już nie będę cytowała bo to bez sensu. Nie uznałam że dorosłej kościół nie jest potrzebny ja wcale tak nie twierdzę, co do rówieśników to większość wyjechała i na nich też nie zwracam uwagi to jest sprawa indywidualna, na księdza nie zwracam za bardzo uwagi przecież się powinno chodzić do Boga a nie do księdza, przecież to tylko człowiek a mało wariatów na świecie, być może straciłam wiarę albo sama już nie wiem w co wierzyć, może się pogubiłam w życiu ale jeszcze tragedii nie ma, no tak jedyne z czym się w zupełności z Tobą zgodzę to łamanie przykazań, szczególnie 1 można to nazwać moim fatum i dlatego też stwierdziłam że nie ma sensu chodzić do spowiedzi skoro niektórych ludzi tak strasznie nienawidzę że najchętniej bym ich powybijała i idąc do spowiedzi musisz żałować tego co zrobiłeś a ja nie potrafię i starać się poprawić a jak mnie jeszcze bardziej ciągnie do tego do czego nie powinno to po co się spowiadać. A do kościoła przecież powinno się chodzić żeby się szczerze pomodlić a ja nie potrafię nie czuję tego wszystkiego, nie umiem się skupić, irytują mnie ci wszyscy ludzie odmawiający modlitwy, jedyne co wtedy czuję to złość. Jeszcze kilka lat temu było inaczej mogłam przebywać w kościele cały czas, a teraz coś pękło coś się zmieniło sama nie wiem dlaczego tak się stało ale w takim wypadku stwierdziłam że lepiej będzie chyba zostać w domu, tylko że moi rodzice tego nie rozumieją, nie mogą zaakceptować tej zmiany i dlatego muszę kombinować.

Obawiam się, że może być to działanie demona. Wielu ludzi w to nie wierzy, że demon może wpływać na ich życie. Nie chodzi tu o opętanie, ale o zachęcanie i manipulowanie człowiekiem, aby np. trwał w nałogach. Demon próbuje wtedy ukazać takiemu zniewolonemu człowiekowi, że ten jego nałóg, to nic złego, są gorsze, a poza tym jesteś wolny i możesz robić to, co chcesz.
Demony istnieją, miałem takie doświadczenie: spadek temp. w pokoju, głosy, kuszenia i bluzgi przeciw Panu Jezusowi i Jego Matce. To na szczęście przeszłość, ale wiem, że jak nie będę trwał w zaufaniu do Pana Jezusa i nie oddawał czci Jego Matce, to demon będzie próbował mnie zniewolić. Uważajcie kochani na złego! Módlcie się do Matki Bożej w trudnych chwilach:
Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Praebe mihi cor Tuum, Maria. To jest dewiza papieża Św. Jana Pawła II - warto Go słuchać i praktykować Jego zaufanie do Najświętszej Maryi Panny . To pomaga! http://pl.wikipedia.org/wiki/Totus_Tuus

Różo, jeszcze jedno pytanko. Czy podobnym strachem, przerażeniem, alergią reagujesz także na widok obrazków świętych czy krucyfiksu albo Biblii czy tylko stosunkowo bliski kontakt z księdzem wywołuje o Ciebie takie silne reakcje?