Niezbitym faktem jest uzależnienie mnóstwa ludzi od wróżb, przepowiedni. Psychologowie i terapeuci - niezależnie wierzący, czy ateiści - prowadzą leczenie/terapię wyzwalania od tego uzależnienia.
A dla Jajko zagrożenie uzależnieniem to pestka w porównaniu z radością, że ubędzie w kościele jedna osoba.
I takie stanowisko jest niezdrowe i nielogiczne.

Poproszę o cytat, jakobym twierdził iż uzależnienie od wróżb i przepowiedni to moim zdaniem pestka. Albo o przeprosiny. Alus, Ty nie dyskutujesz ze mną i z moimi wypowiedziami, poglądami, tylko ze swoimi urojeniami na temat mojej osoby! Widzisz to?

Skoro jesteś taki zauroczony zaniechaniem chodzenia do kościoła, u podstaw którego legł okultyzm w postaci tarota, to logiczne, że ateizację stawiasz ponad uzależnieniem.

Nadal nie widzę, gdzie miałbym twierdzić, że uzależnienie od wróżb i przepowiedni to pestka! Nie wypowiadałem się w ogóle w tej kwestii. Nadal dyskutujesz z urojeniami a nie ze mną!!

Nie widzisz, bo najistotniejsze to nowy kolejny ateista/tka.

No to rzuć cytat! Albo odwołaj pomówienia.
Założę się, że nie doczekam się ani jednego ani drugiego.

Gdyby Ci autentycznie zależało na losie Rozy, zapytałbyś równolegle, czy już porzuciło to g***o w postaci tarota - źródła uzależnienia i furtki do okultyzmu.
Kościół ludzie porzucają na stałe, lub z czasem powracają, ale porzucenie Kościoła nie jest tak trudne jak wyrwania się ze szponów pana okultyzmu.

Przeczytaj co o tym do Róży pisałem.
A jak cytat lub odwołanie pomówienia? Będzie?

A dziś zapomniałeś spytać czy podjęła walkę z zagrożeniem ze strony okultyzmu.....

Co "a dziś?"

Droga autorko,chciałabym powiedzieć, że to niedobrze że twoi rodzice zmuszali Cię do chodzenia do kościoła. Myślę, że nie mieli złych intencji, chcieli po prostu abyś pozostała osobą wierzącą, jednak powinni raczej porozmawiać z Tobą o Bogu, zapytać jak jest z Twoją wiarą itd. Jednak nie jest to łatwe.
Takie zmuszanie nie jest dobre i dobrze, że się temu przeciwstawiłaś. Możesz im nawet powiedzieć, że czułaś/czujesz się do czegoś zmuszana a to na pewno nie zachęca Cię do większej wiary a wręcz odwrotnie. Następnym razem kiedy będą Cię zmuszali możesz powiedzieć też, że w obecnej chwili musisz się zastanowić nad pewnymi rzeczami i jak narazie chcesz sobie zrobić taką jakby przerwę od chodzenia do kościoła. Myślę, że Cię choć trochę zrozumieją.

Jednak już pomijając problem zmuszania uczęszczania do kościoła myślę, że powinnaś się zastanowić, jak to faktycznie jest z twoją wiarą. I czy gdyby nie twoi rodzice to czy sama byś chciała chodzić do kościoła. A jeśli nie, to czemu. Naprawdę warto się nad tym wszystkim zastanowić, a nie oddalać od siebie, bo problem rodziców znikł...Myślę, że na spokojnie, bez żadnych nacisków, kiedy będziesz gotowa i jeśli zechcesz, to z radością tam się sama udasz. Jeśli nie, to nie...
Ale jako osoba wierząca i widząca w tym sens życzę Ci tego pierwszego. Pozdrawiam!

Dziękuję
Myślę że już zrozumieli bezsens sytuacji bo i w niedzielę mnie nie zmuszali i dzisiaj a myślałam, że skoro jest święto będą naciskać a tylko matka spytała idziesz? Powiedziałam że nie. Nie wiem jak długo to potrwa ale na razie nie chcę tam iść, pewnie masz rację, z tym że bez zmuszania prawdopodobnie sama zatęsknię i pójdę ale to musi być tylko i wyłącznie moja własna decyzja, bez jakiegokolwiek nacisku tak będzie najlepiej dla wszystkich.

Czyli możemy odtrąbić SUKCES!
Rodzice zrozumieli w końcu, że zmuszanie nic nie da! Chwała bogom!

Tak myślę nie wiem ile to potrwa ale dobrze że nie naciskają.

Na podstawie doświadczeń własnych (które są próbą bardzo niereprezentatywną) sądzę, że powrót do zmuszania jest niemożliwy. Może jednak wystąpić w przyszłości próba zastosowania szantażu emocjonalnego w postaci: "jak mi smutno, że nie idziesz razem z nami pomodlić się do Jezuska. On tak na Ciebie czeka..." albo "ja rozumiem, że Ciebie to nie interesuje, ale zrób to dla mnie, zrobisz mi (i Jezusowi) wielką przyjemność, chyba możesz coś zrobić dla matki, prawda?" Daj znać jaki jest rozwój sytuacji, o ile wątek nie zostanie z jakichś powodów zamknięty.