W artykule, który załączyłeś jest nawet napisane

Nie jest napisane, że ktoś udowodnił jego nieistnienia, ale że pewna teoria wykluczyła tę możliwość.

Dlaczego drzesz mordę? Herbata w moim kubku nie istnieje. Aha - czyli teoria wskazująca istnienie fal radiowych (niewidzialne i niematerialne) jest niefalsyfikowalna zdaniem thiquee.

Co do eteru - z założenia "eter istnieje" wynikają pewne obserwacje. Np. różna prędkość światła mierzona po południku i po równoleżniku. Nie obserwując tychże wykazujemy, że eter nie istnieje.

Sformułowanie zaś "prawdopodobieństwa istnienia eteru" to bełkot. Bo jak zmierzysz to prawdopodobieństwo? Ile ono wynosi?

Następny obalacz Einsteina?

Nie wyrywaj zdań z kontekstu. Po pierwsze, to w tym haśle jest taki tekst:

Niemożność bezpośredniego wykrycia takiej substancji składano na karb ograniczeń eksperymentalnych. Istniały jednak pośrednie metody doświadczalne umożliwiające badanie eteru – przypuszczano, że eter wypełnia całą przestrzeń, jest bezwonny, nieściśliwy, itp. Do prób tych należały doświadczenia Michelsona-Morleya, które konsekwentnie wykluczały kolejne teoretyczne możliwości istnienia eteru.

Istotnym elementem tych poszukiwań był fakt, że istnienie eteru implikowałoby istnienie absolutnego układu odniesienia – wyróżnionego układu, do którego można byłoby się odnieść w opisie Wszechświata, co oznaczałoby także, iż spośród wszystkich układów inercjalnych istnieje jeden wyróżniony. Doświadczenia tego typu były wykonywane wielokrotnie, do najbardziej znanych należą eksperymenty R. J. Kennedy'ego oraz E. M. Thorndike'a (1929–1931) – wynik prawie zawsze jednoznacznie wskazywał, że eter nie istnieje. Niejednoznaczne wyniki były wykluczane później przez poprawienie metody bądź dokładności eksperymentu. Dzisiaj nie ma żadnego eksperymentu, który wskazywałby na istnienie eteru.

Po drugie, to przytoczone przez Ciebie zdanie trzeba czytać w kontekście tego sformułowania:

Szczególna teoria względności Alberta Einsteina usunęła konieczność istnienia takiego ośrodka.

Notabene to nie zmienia niczego w fakcie, iż nieistnienie eteru zostało potwierdzone przez szereg doświadczeń (vide pierwszy cytat).

@Andy72 - nie obalam teorii Einsteina. Zacytowałem fragment artykułu, który mówił, że szczególna teoria względności wykluczyła istnienie eteru.

@zefciu - apeluję o zachowanie kulturalnego tonu rozmowy
1. W Twoim kubku nie, jednak coś takiego jak herbata w ogóle istnieje.
2. Fale elektromagnetyczne podchodzą pod definicje materii.

@Yarpen_Zirgin - Nie starano udowodnić się, że eter nie istnieje, lecz odnaleźć dowód na jego obecność! Nie udało się to jednak, ponieważ "wynik prawie zawsze jednoznacznie wskazywał, że eter nie istnieje".

Naukowcy starają się udowodnić istnienie - tak jest logicznie poprawnie - gdy im się to nie uda, mówi się, że <to coś> nie istnieje.

Ciężar dowodu obarcza tego, który opowiada się za istnieniem, jeśli nie jest w stanie tego wykazać mówi się o nieistnieniu danej rzeczy.

To działa w dwie strony: Jeżeli ktoś mówi, że coś nie istnieje, to jego obowiązkiem jest wykazać, że ta teza jest zgodna z prawdą. Czyli przedstawić dowody.

@Yarpen_Zirgin - Na Twojej ulicy stoi od dłuższego czasu słoń. Jest on niematerialny i niewidzialny. Posiada świadomość, kocha wszystkich ludzi i to właśnie on przyczynił się do powstania Wielkiego Wybuchu.

Nie zgadzasz się? Udowodnij zatem, że on nie istnieje.

Ja się nie zgodzę i przedstawię taki argument: słoń to nazwa, którą nadajemy pewnemu określonemu, trójwymiarowemu zwierzęciu. Lecz jeśli, jak powiadasz, jest niematerialny, to nie może posiadać jakiejkolwiek rozciągłości. Wszystko, co ma długość, szerokość i wysokość jest cielesne. Byty niematerialne nie zajmują "miejsca". Ten słoń jednak zajmuje miejsce (ulica), choć jest z innej rzeczywistości (niematerialnej). W średniowieczu stawiano pytanie: "Ile aniołów zmieści się na szpilce". To pytanie było dla inteligentnych studentów, którzy kojarzyli, ze anioł nie zajmuje przecież przestrzeni. Był to sztuczny problem akademicki. Jeśli twój słoń rzeczywiście jest niematerialny, to nie może być słoniem. W przypadku, kiedy nie można podać żadnego argumentu "sed contra", to należy zawiesić sąd. Stanąć na stanowisku agnostycznym wobec tego, czy owego bytu. Jeśli, ktoś stawia tezę: uważam że x nie istnieje, to winien podać uzasadnienie.

Poza tym, Bóg posiada także pewne "praktyczne znaczenie". Dla wielu osób pewne "metafizyczne obawy" są często jedynym źródłem tego, że wybierają dobro zamiast zła. Sam przyznam, że gdyby nie wizja przyszłej kary za złe czyny, często chętniej bym się zgadzał na popełnienie czegoś niewłaściwego. Stąd tez hasło Voltera: "Gdyby Boga nie było, należałoby go wymyślić". Dlaczego? Argument jest prosty: ateista, który nie uznaje nad sobą najwyższego Autorytetu i Sędziego, jakim jest Bóg, nie jest godny zaufania, gdyż jeśli nie boi się konsekwencji wiecznych, to tym bardziej nie będzie się bał konsekwencji doczesnych. Żadne szanujące się państwo nie może pozwolić na "ateistów" w swoim łonie. Tyle niektórzy myśliciele nowożytni.

Oczywiście!!! Askadtowiesz zdefiniował się sam, a jesli go zdefiniujesz po swojemu, to bedzie inna wersja Asadtowiesza, wymyślona przez Ciebie.

Dokładnie tak! Matematyka istnieje w naszyvch umysłach i to w ten sposob w jaki ją wymysliliśmy. Jeśli -na przykład- w starożytności nie był znany rachunek różniczkowy, mozna powiedzieć,ze rządzące nim zasady nie istniały, no bo gdzie by mialy istniec? Zostal on stworzony później, zresztą z potrzeby.
Oczywiscie zasad czy praw matematycznych nie definiujemy dowolnie, gdyż prowadzone przy ich pomocy obliczenia muszą byc zgodne z realną rzeczywistoscia fizyczną.

Pod warunkiem, ze ten wcześniejszy ktos udowodnił, ze to cos istnieje. Wtedy faktycznie, aby obalić to istnienie, trzeba udowodnić, ze to nieprawda. Dopóki jednak nie udowodniono, ze to coś istnieje, nie ma czego obalać.

Cóż, ponieważ my wierzymy w istnienie Boga, to dowód istnienia nie jest potrzebny, bo wiara dowodu nie wymaga. Natomiast jeżeli ateiści chcą twierdzić, że Bóg nie istnieje, bez stawiania "wierzę, że..." przed tym sformułowaniem, to taki dowód jest wymagany.

W słynnej debacie pomiędzy Coplestonem a Russelem padło takie zdanie:

Kiedy Copleston pytał się o możliwość wykazania czy udowodnienia tego, że Boga nie ma, Russel nie wtórował, że zajmując pozytywnie wyrażone stanowisko: "Boga nie ma", nie musi przedstawiać żadnego argumentu przeciwko istnieniu Boga. Zajął pozycję negatywną, sceptyczną, nie stawia tezy, tylko mówi: "my position is agnostic". Będąc logikiem zdawał sobie wyjątkowo dobrze sprawę z tego co mówi. Ciężko mi pojąc, dlaczego forumowi ateiści nie potrafią zauważyć tej zależności. Co innego jest przecież TWIERDZIĆ, że Boga nie ma, a co innego powiedzieć, że na temat transcendencji NIE WIEM nic pewnego. Ostatnia opcja nie wymaga wyjaśnień, ale owa pierwsza powinna wskazać przynajmniej jakiś argument, dlaczego w kwestii niepewnego wyboru decydujemy się na jakieś stanowisko.

@Eubulides - trzeba być moralnie wyjałowionym, by pożyteczne społecznie uczynki wykonywać, a destrukcyjnych unikać pod wpływem presji wiecznej kary.

@Yarpen_Zirgin - Wiara może i Tobie samemu wystarcza. Jeśli jednak chcesz publicznie wykazać, ze jest ona prawdziwa, a przedmiot Twojej wiary naprawdę istnieje - dowody są niezbędne.

Napiszę jeszcze raz: nie da się udowodnić nieistnienia rzeczy nieistniejącej, tym bardziej jeśli jest ona rzekomo niewidzialna i niematerialna.

Może zechcesz nam powiedzieć dlaczego sam nie wierzysz w tysiąc innych bogów? Też jesteś swojego ateistą względem nich.

@Eubulides - by odpowiedzieć posłużę się czajnikiem Bertranda Russella: wokół Słońca po eliptycznej orbicie krąży czajnik - zbyt mały by mógł być dostrzeżony przez teleskopy. Nikt nie udowodni jego nieistnienia, więc wobec niego również powinniśmy być agnostykami.