Skąd wiesz byłeś i w niebie i w piekle?

Chrześjaństwo mówi iż Bóg jest wszystkim- jak wszystkim to wszystkim dlaczego owo "wszystko" obejmuje tylko to co dobre i piękne?
relatywizm?

Czy nie uważacie, że w polskim Kosciele zbyt mało mają do powiedzenia wierni, a za dużo hierarchia?

Antyklerykalizm - (od "anty" i gr. clericos, "mający władzę religijną") jest idelogią polityczną przeciwstawną wobec klerykalizmu, krytyczną wobec autorytetu lub władzy kleru (stąd nazwa) w przestrzeni publicznej poza miejscami kultu. Podstawą antyklerykalizmu jest sprzeciw wobec niektórych przejawów działalności kleru, a szerzej - instytucji wyznaniowych; niezgoda na wpływ tych instytucji na pozareligijne życie społeczeństwa lub ingerencję w sprawy państwa.

Antyklerykalizm może występować z różnym nasileniem i nawiązywać do różnych źródeł ideowych. Odnosi się do dowolnej instytucji religijnej, choć najczęściej pod tym terminem rozumiana jest krytyka klrerykalizmu chrześcijańskiego.

Historia antyklerykalizmu wywodzi się z filozofii oświecenia i wiąże się z racjonalizmem w nauce. Rewolucja francuska przyniosła krwawy antyklerykalizm (męczeństwo za wiarę) i spowodowała powstanie świeckiej republiki we Francji. W czasie restauracji Kościół osiągnął pozycję sprzed rewolucji, potępiał osiągnięcia nauki, a papież Pius IX w 1864 r. opublikował słynny Syllabus, co spowodowalo gwałtowny wzrost antyklerykalizmu wśród wolnomyślicieli we Francji. Następne rządy republikańskie przyczyniły się do odsunięcia Kościoła od wpływu na sprawy państwa, ostateczny rozdział nastąpił w wyniku zerwania stosunków dyplomatycznych Francji z Watykanem. Ustawa z 9 grudnia 1905 wprowadziła rozdział Kościoła i państwa oraz szkolnictwo laickie. W większości państw o tradycji protestanckiej antyklerykalizm nie występuje tak silnie jak we Francji, prawdopodobnie dlatego, że te kraje wcześniej rozpoczęły procesy sekularyzacji.

Postawa antyklerykalna występuje też jako wybór etyczny, a nie jako postawa filozoficzna czy ideologiczna. Padają tu argumenty na temat poszanowania godności osób innej wiary na równi z niewierzącymi. Jest to wyraz sprzeciwu wobec patologii towarzyszących wszelkim formom faworyzowania wybranych grup społecznych czy instytucji.

Antyklerykalizm krytykuje m.in.

udział osób duchownych w strukturach państwa (np. prowadzenie przez nich działalności religijnej w ramach działalności instytucji państwowych, takich jak: szkoły publiczne, siły zbrojne itd.),
nierówne (łagodniejsze) traktowanie instytucji wyznaniowych przez system prawny państwa (np. ulgi podatkowe, ułatwienia dostępu do mediów),
prezentowanie symboliki religijnej poza miejscami kultu bez wyraźnej przyczyny.
Antyklerykalizm nie jest jednak postawą niechętną wobec wiary czy religii jako takiej. Może istnieć w połączeniu z ateizmem, ale również z głęboką religijnością - oznacza on jedynie stosunek do działalności oficjalnych struktur danej religii. Jest postawą krytyczną wobec działalności oficjalnych struktur danego związku wyznaniowego, najczęściej dominującego w danym państwie - w polskim kontekście przede wszystkim Kościoła katolickiego. Sprzeciw dotyczy, postrzeganym jako negatywne, wpływom Kościoła na pozareligijne dziedziny życia, takie jak polityka, kultura, edukacja.

Meg, która czasami czyta "Fakty i mity", bo poprawiają jej humor "wypisywane tam bzdury" chyba nie zadała sobie pytania, dlaczego do tej pory dziennikarze tej gazety, razem z jej redaktorem naczelnym nie zostali postawieni przed sądem i skazani prawomocnymi wyrokami za coś, co nazywa się szkalowaniem bądż pomówieniami, chociaż w artykułach wymieniają dokładne personalia niektórych duchownych i opisują naprawdę żenujące historie? Meg, zaręczm Ci, że gdyby napisali nieprawdę, momentalnie takowe procesy by im wytoczono.

Dla mnie ta sytuacja jest przykra, bo jestem katoliczką i nie "bawi" mnie to, że wśród duchownych zdarzają się "czarne owce", stające się "bohaterami" na łamach tej gazety. A chyba jeszcze bardziej przykre jest to, że hierarchowie Kościoła nie czynią (albo czynią dość mało skutecznie) wysiłki w kierunku eliminowania zgorszeń w Kościele i suspendowania takowych "duszpasterzy".