1. Ewangelie synoptyczne na pewno powstały co najmniej pół wieku wcześniej.
2. Pięć to jest WIELE? No mówiłem: raz, dwa, trzy, mnóstwo...

Ale "wplecenie elementów" zapożyczonych z innych kultur, nie wnikając już, czy wystąpiło i jakich elementów, to nie jest to samo, co zapożyczenie całego "schematu mitu" albo wręcz postaci Chrystusa, albo "ewangelie to kompilacja z materiału pogańskiego".

Jeśli Grek, dla którego religijne pisma żydowskie sa czymś obcym i nowym, to w ogóle nie pasuje "otwarty Stary Testament i wszystkie jego proroctwa odnośnie mesjasza". POCZYTAJ, zanim zaczniesz dyskutować, mówiłem ci. Twoja "możliwa opcja" to idiotyzm.

Mógł to być nawrócony Grek lub zhellenizowany Żyd który potrafił pisać. Czemu nie ? Pod natchnieniem Bożym wszystko jest możliwe.

Ponieważ:
1. Żeby w ogóle mieć "otwarty Stary Testament", to tekst musiałby mieć formę współczesnej książki, kodeksu (obrazowo: tomu). Powszechną formą książki w starożytności był nadal zwój. Dlatego pierwsze egzemplarze "Starego Testamentu" u chrześcijan to były zapewne pochodzenia żydowskiego zbiory zwojów spisanych po grecku (Septuaginta).
2. Nie mógł sobie otworzyć ST i ot tak po prostu wpychać z niego do swojego tekstu "wszystkie jego proroctwa odnośnie mesjasza", bo oczekiwania mesjańskie pojawiły się stosunkowo późno i w żaden sposób NIE BYŁY OZNAKOWANE w tekście Starego Testamentu. Samo słowo "mesjasz" oznacza pomazańca, namaszczonego i używano go w stosunku do królów, kapłanów, proroków... Dopiero TEN Mesjasz, Mesjasz eschatologiczny, Mesjasz przez duże "M" robi różnicę. Żeby użyć w swoim tekście "proroctw odnośnie Mesjasza" trzeba było wcześniej SKĄDINĄD WIEDZIEĆ, które fragmenty w których księgach są przez ogół uznawane za zapowiedzi mesjańskie. Ale ten, kto to wiedział, tym samym znał te fragmenty, nie potrzebował więc otwierać ST, żeby z nich skorzystać... Dlatego nie mógł to być "Grek, który coś zasłyszał od chrześcijan".
3. Inną metodą mogło być samodzielne wyszukiwanie w ST różnych fragmentów, która da się powiązać z Jezusem. Ale tego też nie zrobi ktoś, kto nie zna ST, bo ST to za dużo materiału, żeby sprawdzać cały tekst wszystkich ksiąg. Dokładnie z tego powodu w ewangelii Mateusza, który najobficiej powołuje się na spełnione proroctwa, tak często są to parafrazy, czasem bardzo luźno oddające źródło, a nie cytaty. Bo autor powoływał się na sformułowania, które miał w pamięci, a nie cytował każdorazowo z ksiąg. Z tego samego powodu tak często używa "u proroków" albo "napisano" -- bo nie pamiętał, gdzie dokładnie można to znaleźć. "Gdzieś w księgach było coś takiego..."

Skoro wykluczasz Greka pozostaje zhellenizowany Żyd. Ale jest też inna możliwość: najpierw do roboty wziął się Żyd a potem nawrócony Grek dodał coś od siebie i wspólnie wysmażyli całość. Albo autorów było jeszcze więcej, każdy coś dodawał, każdy coś zmieniał itd. Możliwości jest multum.

A Paweł to niby kto był? Pewnie zapomniałeś, że listy Pawła są wcześniejsze od ewangelii.

Jak już coś poczytasz o krytyce tekstu biblijnego, to przypomnij sobie może wtedy te swoje fantazje.

Ale ładnie się ten wątek rozwinął...

Ale wiecie co - to jest właśnie mitologia w działaniu. Każdy ma swoją i Dindala również; mitologia Dindale nie pozwala zgodzić się z akrukiem, bo inaczej mu bezpieczniki się stopią, prąd popłynie przez neurony i światopogląd się usmaży. A że wtedy rozum dindalowy wreszcie miałby coś do powiedzenia - z prostej konieczności, że Dindala musiałby zacząć uczciwie dociekać, jak to z tym Jezusem było, a nie wyszukiwać fakty pasujące mu do założonych z góry wniosków, jak jakiś kreacjonista Boży... - nie, to Dindali nie obchodzi nic, wcale a wcale!

A prawdę o Bogu nam w darze przynosi, oho...

A ty zdajesz się zapominać że Paweł nie znał Jezusa z krwi i kości poza swoją wizją z drogi do Damaszku. I wypada tu przy okazji wspomnieć, że nie wszystkie listy przypisywane Pawłowi są jego autorstwa.



Podaj mi choć jeden powód dla którego miałabym wgłębiać się w analizę czyichś fantazji. Może dla chrześcijan jest to jakaś pasja którą żyją całe życie usiłując zaszczepić ją innym, dla mnie to zwykła strata czasu.

Do Ergoproxy. Po co zaśmiecać swój umysł bezużytecznymi gratami. Szczerze mówiąc bardziej obchodzi mnie 'ekonomia życia' niż 'ekonomia zbawienia' ale to już temat na inną opowieść.

Ależ Dindala, przecież cała Twoja rozmowa z akrukiem pokazuje, że Twój umysł jest zagracony i że są to graty wybitnie bezużyteczne...

Dla ciebie zaś "głupstwa dla Greków" są użyteczne.

Dla mnie? Nie bardzo; Jahwe jest mi Bogiem cudzym. Ale owszem, przyjmuję do wiadomości, że są ludzie, którym to, co Bóg Znany Jako Jahwe ma do powiedzenia, odpowiada i pasuje, i jest dla nich użyteczne, porządkując im w jakiś sposób życie i świat. Co nie znaczy wszakże, że na wszystko w ich wykonaniu się zgadzam.

Całkowicie odmienny...
Ok, rozumiem. Masz własny pogląd, ja mam własny. Nie mam powodu, aby się z Tobą przekomarzać.
Pomijając już samego Horusa, wszystkie podstawy chrześcijaństwa jak:
1.Chrzest
2.Życie wieczne
3.Sąd ostateczny
4.Niepokalane poczęcia
5.Śmierć i zmartwychwstanie
6.Dekalog
7.Zbawiciel
8.Potop
9.Wielkanoc
10.Boże narodzenie
...i wiele, wiele innych pochodzi z Egiptu!
Ale... wiem, wiem. Całkowicie odmienne!

Ale to nie ma nic do rzeczy. Nie chodzi o to, czy autorzy wczesnochrześcijańscy znali osobiście Jezusa, czy pisali wyłącznie prawdę i niczego nie koloryzowali, nie naciągali etc., tylko o to, czy ewangelie (lub listy Pawła) są "kompilacją mitów pogańskich". A nie są.

Ręce opadają. Można obnażać jedną bzdurę, to zamiast poczytać i się czegoś rzetelnie dowiedzieć, w zamian wyciągają z czeluści internetowych następną brednię. I tak w koło Macieju... Książki na temat wierzeń starożytnych Egipcjan czy innych ludów starożytnych, albo w ogóle z dziedziny religioznawstwa, to ty co najwyżej widziałeś na półce w księgarni. Przez szybę, bo wątpię, żebyś jakieś miał w rękach.

Widzisz, ja niczego nie twierdzę ale podsuwam tylko różne możliwości. Całkiem prawdopodobne jest że nowa sekta pojawiając się w świecie greckim ,rzymskim przypominała pewne kulty misteryjne już tam istniejące więc ktoś postanowił wyposażyć ją w bagaż i różne symbole już tam zadomowione i tak powstała hybryda żydowsko-mityczno-realna z której trudno lub całkiem niemożliwe jest wydestylowanie Jezusa historycznego. I tylko tyle, nic więcej.

Tylko że te "możliwości" są bez sensu. I nic dziwnego skoro:Jeśli w ogóle nie obchodzą cię konkrety, jakie ustalono co do ewangelii, to tym samym podsuwanie "możliwości" jest podsuwaniem fantazji, dowolnie sprzecznych z tym, co rzeczywiście mogło zajść.

Krytyka tekstu biblijnego to dziedzina uprawiana zarówno przez chrześcijan, jak i osoby, które nie podzielają ich poglądów, odrzucają tezę, jakoby Jezus był Mesjaszem, nie mówiąc już o jego boskości. Najprościej mówiąc chodzi o badanie tekstu (w tym przypadku: tekstów biblijnych oraz związanej z nimi literatury okołobiblijnej). Stanowi część krytyki biblijnej, której zasadniczym założeniem jest przyjęcie, że teksty mają pochodzenie ludzkie, jak każde dzieło literackie, a nie nadnaturalne (nie spadły z nieba, nie zostały, dosłownie mówiąc, spisane przez Boga). Jeśli kogoś w ogóle nie obchodzą ustalenia nauki zajmującej się właśnie dokładnie tym: badaniem pism biblijnych w celu "formułowania obiektywnych i prawdziwych wniosków" na ich temat, to wymyślanie własnych "możliwości" dotyczących genezy i historii ksiąg biblijnych jest zabawą nie różniącą się specjalnie od zmyślania sobie różnych sposobów, na jakie "możliwe, że" Normanowie nie podbili Anglii, bez oglądania się na ustalenia historyków-mediewistów.