Co do mnie - uznaję, że jest bliżej niesprecyzowane coś poza granicami kosmosu. Jakiś byt, którego nie jestem w stanie sobie wyobrazić. Niebyt nie może istnieć, jest bezsensowny.

Nie jest to wiara per se, raczej pewność, że gdybym wsiadł w statek kosmiczny i tam doleciał to mógłbym to zobaczyć.

Ale ja nie pisałem że dowody istnieją jako takie. Tylko to że dla wierzącego cały Wszechświat będzie dowodem na istnienie Boga, czyli precyzyjniej to ujmując, w jego oczach, w jego sercu, etc. Można powiedzieć że to tylko jego wrażenia, ale dla niego będzie to czymś więcej, dla niego będzie to jako dowód istnienia Boga.

Co to jest ogólnie - dowód na istnienie Boga. Gdyby Bóg przyszedł do Ciebie osobiście czy jednak byłbyś w stanie przyjąć to za prawdę i uwierzyć w to? Gdyby Bóg pojawił się na niebie, lub gdyby na niebie pojawił się jakiś znak, chociażby w postaci krzyża, to nadal będzie tak że część uwierzy i powie że to wyraźny znak od Boga, część będzie wątpić, a część uzna to za jakąś sprytną manipulację.

Niektóre obiekty także opierają swój byt dając nam pewne ''wrażenia'' swojego istnienia, chociażby kwarki czy czarne dziury. Wiemy że coś jest na rzeczy, chociaż pojęcie mamy nieco mgliste.

Bóg musi objawić siebie w jakiś szczególny sposób, przemawiający raczej do tego co jest w stanie przyjąć i zrozumieć to w pewien sposób, może bardziej działając na tą duchową stronę niż na tą czysto mentalną, intelektualną.

Być może dopiero po śmierci kiedy byt ludzki staje twarzą w twarz z Bogiem, i kiedy doświadcza tej jedynej rzeczywistości, wtedy chyba po prostu nie ma miejsca na żadną wątpliwość co do istnienia Boga.



Być może gdyby istnienie Boga było całkowitą pewnością, to nawet wtedy religia przestałaby być potrzebna.

Taki Bóg, który jest tylko poza granicami kosmosu, na pewno nie istnieje - nie może istnieć. Nie definiuj więc Boga w taki sposób, który zawiera w sobie sprzeczność.

O, Nie!
Wiara nie jest rodzajem poznania nacechowanym brakiem pewności!
Teologiczna analiza aktu wiary wskazuje, że przed zaistnieniem wiary w Boga i całe Jego objawienie musi nastąpić poznanie, że Bóg jest i że objawienie jest wiarygodne i należne do akceptacji (tzw. iudicium credibilitatis et credenditatis - osąd wiarygodności i konieczności uznania).
Wiara chrześcijańska jest poprzedzona poznaniem, ale sama jest czymś innym, niż poznaniem. Jest krokiem następnym - jest całoosobową akceptacją Boga i Jego objawienia "z miłością, posłuszeństwem i zaufaniem", jak to czytamy w katechizmach.
Dlatego także ludzie, doświadczywszy bezpośredniej obecności Boga czy faktu Objawienia, jak np. apostołowie, mogą wierzyć w całej pełni!

Ilu jest takich ludzi na tym świecie?

Ale ja wcale nie miałem na myśli boga osobowego tylko coś. Nie wiem co.

Chodzi o to, że filozoficzna pustka, brak materii nie ma sensu. Jeżeli - hipotetycznie - mógłbym podlecieć na skraj wrzechświata i zajerzeć co jest poza nim - to już sam fakt że bym tam zajrzał i to zobaczył sprawia, że nie nie jest to niebyt. Choćby to miała być pusta przestrzeń, to jednak byłoby to coś.

Łatwiej byłoby uznać że to wszystko robota jakiś kosmitów, ewentualnie choroba umysłowa, Bóg jako taki byłby ostatni w kolejce.

Dlaczego z góry zakładasz że kosmos ma jakieś granice?
Jest nasza planeta, są inne planety, jest nasz układ słoneczny, są inne układy, jest nasza galaktyka, są inne galaktyki, jest nasz wszechświat, są inne wszechświaty, i tak dalej....
Tu nie ma ani początku ani końca.

Bo jestem uwięziony w trzech wymiarach i moja wyobraźnia jest niestety ograniczona na tym polu. Oczywiście - relatywistyka, zakrzywienia czasoprzestrzeni są zrozumiałe ale nieskończoność wszechświata już nie bardzo.

Podobno dużo!
Niektórzy miewają mistyczne przeżycia, inni doświadczają jakichś objawień, inni przechwalają się naturalnym przekonaniem umysłu na podstawie własnych przekonujących ich dowodów...

Ludzie mogą mieć i miewają stuprocentową pewność istnienia Boga i jego objawienia, a jednak równocześnie wierzyć. Bo wiara to coś więcej niż rozumowe przekonanie. To odpowiedź na Prawdę. Odpowiedź sercem i życiem. Odpowiedź posłuszeństwem. Taka wiarę widzi Biblia i teologia.

A kto to są "wierzący a niepraktykujący"? To są ci, którzy zatrzymali się tylko na etapie jakiegoś poznania, mniej lub bardziej wiarygodnego i poprawnego. Nie uczynili jednak kroku wiary, cało osobowego przylgnięcia do tej Prawdy.

Przepraszam bardzo - Jestem, który jestem. Bóg rzekomo jest, a więc rzekomo jest bytem, rzekomo zawiera się w materii ergo wręcz ignorancją jest byłoby nie skorzystać z możliwości poznania. Tak więc ludzie usiłują go poznać. Doszli już to cząstek elementarnych a tam nadal cisza. To może jednak go nie ma?

Tak wiem: "wolna wola".

Nie da się ukryć, ze takie wrazenie człowiek- ogólnie biorąc- ma. Ale miedzy wrażeniem a pewnością powinien byc dowód.

To znaczy ze albo nie wie co to jest dowód albo nie zna zasad dowodzenia.

Tak, jak w kazdym innym przypadku, musiałbym zweryfikować czy nie mylą mnie zmysły, czy to co widzę jest realne czy jest halucynacją. Pierwszym etapem moze być porownanie z odbiorem innych ludzi. Jesli zaprzeczą, to są to moje subiektywne wrażenia. Jeśli potwierdzą, trzeba badać dalej, tak jak to się robi w każdej dziedzinie nauki. Procedury są sprawdzone.

No jak to?Nie da się wprawdzie zobaczyc samej czarnej dziury, ale widac jej otoczenie, widac ze je pochłania. Prowadzi się obliczenia i obserwacje. Istnienie kwarków wykazano doswiadczalnie, nie są cząstkami tylko postulowanymi. Oczywiscie jedno i drugie jest trudne dla zwykłego zjadacza chleba,a le bynajmniej nie opiera sie na wrażeniach.

A kto dał teologii prawo diagnozy? Przewazająca ilosc przypadków zaistnienia wiary ma miejsce w pierwszych latach życia, na zasadzie dziedziczenia społecznego, a nie refleksji.

Akurat ja mam odwrotnie, łatwiej mi sobie wyobrazić nieskończony kosmos, niż zakrzywienie czasoprzestrzeni.

Od samego początku następuje ekspansja wszechświata, jeśli poza jego granicami istaniał by jakiś "nieby" to wtedy wszechświat rozszerzał by sie w niebyt? tam powinien być jakiś rodzaj próżni, nic za specjalnie ciekawego.

http://vidto.me/l218hz7xelah.html

Uważam że ten film należ w tym wątku zamieścić ,z tego powodu że to co w nim jest zawarte udowadnia mylności twierdzeniu że wiara nie idzie w parze z nauką ,wiara i nauka to jedno ,powiem więcej wiara zapełnia puste karty nauki .W końcu to BÓG stworzył świat i dał nam rozum abyśmy dowiadywali się jak to się działo ,naprawdę polecam ten film jest godny uwagi.