Tutaj jest troche takich ogólnych informacji.
http://www.kwantowo.pl/2014/07/03/co-zn ... echswiata/
Żeby to obrazowo pokazać, to tu mamy przedstawiony wszechświat.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:CMB_T ... _PL%29.png
Tutaj widać że galaktyki są zawieszone w próżni, która wypełnia całą reszte wszechświata.

Interesujące ale próżnia de facto nie istnieje. Tzn kosmos jest pełen materii nawet tej drobnej. W przypadku kosmosu mówimy jedynie o jej większej koncentracji i obszarach rozrzeszonych. Pomijamy tu wszelkie oddziaływania i różne rodzaje promieniowania które kosmos wypełniają. To względne mówić że w kosmosie jest próżnia. Nawet w w laboratorium ciężko wytworzyć doskonała próżnia. Poza tym artykuł nie jest naukowy. Wyraźnie tez mówi o obserwowany wszechświecie a nie o tym co jest rozumiane jako absolutny bo tego z definicji nie obserwujemy. Nie mamy pojęcia ani jak zdefiniować kraniec wszechświata ani czy to pojęcie w ogóle ma jakiś sens. Przyjmijmy ze są inne wymiary i inne wszechświaty. Co jest wtedy końcem? Na pewno nie nas jeden z wielu wszechświat ów.

Mało tego, raczej juz dominuje pogląd, że próżnia nie jest próżnią. Mówi się o wirtualnych cząstkach, które powstają i zanikają, mówi się, ze "próżnia kipi aktywnością". Dla mnie wprawdzie taka interpretacja jest dziwaczna i podejrzewam, ze po prostu istnieje jakis rodzaj jeszcze nie odkrytej materii, wypełniajacej to co nazywamy próznią. Tak czy owak cos jest na rzeczy.

Raczej nie ma sensu, bo najpierw musielibyśmy przyjąć, ze Wszechświat ma w ogóle jakieś końce; a tego nie wiemy. Nasza aktualne wiedza w tym względzie jest prawie zerowa.
W myśl teorii WW Wszechświat sie rozszerza, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę, bo wtedy ewentualne końce też by sie przesuwały. Ale w czym i czy to cos też by miało mieć krańce? Takie rozumowanie prowadzi do nikąd.

Byłem tam. Stanąłem na krawędzi. I nic. Nic ciekawego. Wróciłem zawiedziony.

Dokładnie tak Askadtowiesz. Owe wirtualne cząstki mają być odpowiedzialne za efekt parowania czarnych dziur. Pytanie zatem skoro przestrzeń zawiera w różnej ilości ale jednak zawsze jakieś cząstki to gdzie są te małe obszary próżni nic nie zawierające? W naszej atmosferze na pewno są małe przestrzenie nie zawierające w danej chwili żadnej cząstki. Kosmos jest taka duża atmosferą. Dlatego tez tak zainteresowało mnie skąd kolega wyżej wie co jest na krańcu i ze w ogóle może to być pusta przestrzeń.

Wszechświat ma jakieś tam określone rozmiary, zagięcie czasoprzestrzeni powoduje że nic nie może sie z niego wydostać, wszystko jest odpychane od jego krawędzi, a więc powinna sie tam znajdować próżnia.

Wszechświat się rozszerza zatem nie ma określonych rozmiarów. Nie ma czegoś takiego jak krawędź o szerokości x która coś odpycha. Być może ktoś sobie to wymyślił ale to nadal tylko hipoteza. Ruch w danym kierunku spowoduje że wrócimy do miejsca startu bo wszechświat jest tu podobny do kuli. Za gięcie czasoprzestrzeni to zjawisko powszechne i raczej powoduje przyciąganie a nie odpychanie.

Natomiast nie odniosłem się do reszty wypowiedzi. Twoje wyobrażenia dalekie są od naszej wiedzy a także neguje je nasza niewiedza.

Troche źle sie wyraziłem, tutaj bardzie zakrzywienie czasoprzestrzeni nie pozwala żeby do tej krawędzi cokolwiek dotarło, i nadal obstaje przy swoim, na krańcu wszechświata jest stale rozszerzająca sie czasoprzestrzeń, czyli ta cała próżnia.

Co to znaczy "na krańcu"?

Rzecz w tym że nie rozszerza się tylko przestrzeń. Cała materia i energia niejako "kolonizuje tą przestrzeń". Inaczej wszystko byłoby skupione w małej przestrzeni, a reszta wszechświata byłaby ową próżnią. Nadal nie za bardzo rozumiem zatem skąd ten upór. Szczególnie że owy kraniec jest pojęciem ze świata ludzi, a tu masz coś co odbiega od zwykłej codziennej ludzkiej logiki. I jeszcze raz, nie ma krańca, tak jak kula nie ma krańca. To nie jest dysk który po prostu się rozszerza w... no właśnie, rozdymanie przestrzeni po wielkim wybuchu nie jest typowym rozszerzaniem na zasadzie absorpcji innym obszarów. Dlatego samo pojęcie wybuch jest tutaj mylne i nieprecyzyjne. Wybuch następuje zawsze w przestrzeni. Po wielkim wybuchu powstała przestrzeń.

Widze tu kolejne wcielenie barona Munchausena

Na końcu.

Tak czy siak najpierw musi sie rozszerzyć przestrzeń, dopiero później pojawia sie materia.

Jest hektar pola, który ma swoją powierzchnie i ma swój kraniec, jest wszechświat który ma swoją powierzchnie i ma swój kraniec, gdzie tu jest coś nielogicznego?

Powierzchnia Ziemi też nie ma krańca, a przecież istnieje coś więcej oprócz tego co sie na niej znajduje, wszechświat cały czas zwiększa swoje rozmiary, a wiec tam gdzie przed sekundą był jakiś rodzaj pustej przestrzenie, teraz pojawiła sie czasoprzestrzeń a zaraz za nią całe galaktyki.

To teraz wyrzucamy wszystkie określenia, które w tym kontekście nie mają sensu:

- "tam"
- "gdzie"
- "był"
- "jakiś rodzaj pustej przestrzeni"
- "przed sekundą"

i patrzymy co zostało.

"A więc teraz pojawiła się czasopoprzestrzeń."


Tak zatem wygląda kraniec wszechświata: tak samo jak cała reszta. Kraniec wszechświata jest tutaj.

Wszechświat nie rozszerza się "w czymś" i nie ogarnia "czegoś" w "jakimś momencie", ponieważ wszelkie "gdziesie" i "cosie" (razem ze wszelkimi w, pod, z, nad i innymi przyimkami) oraz wszelkie "momenty" lokują się we wszechświecie. Tutaj.

Materia nie pojawiła się znikąd. Rozszerzanie wszechświata towarzyszy np odsuwa nie się galaktyk od siebie. Twoje wyobrażenia są trochę dziwne i zarazem mało związane z tym co wiemy. A pisałem dwa razy ze wszechświat nie jest jak hektar pola z krawędzią. Nie dotrzesz nigdy do jakiegoś punktu końcowego jak na kuli. Nie ma też zatem środka. Środkiem można dowolnie uznać każdy punkt. Pytanie do Ciebie... gdzie jest kraniec naszej planety? Czy ruszając z Polki na północ dotrzesz do krańca planety? Już pomijam ze aktualnie nie mamy dostępu do całego wszechświata nawet w obserwacjach a co dopiero żeby poznać istotę budowy całej rzeczywistości. Być może są inne wszechświaty. Być może coś większego istnieje w czym wszechświat ekspanduje. Nie wiem nic a Ty piszesz ze wiesz...

Co nie przeszkadza w tym aby mówić o granicach, czy krańcu Wszechświata. Pierwszym dowodem na to, że ma granice jest Teoria Wielkiego Wybuchu. Czyli, ni mniej, ni więcej jak Teoria początku Wszechświata. Zatem, choćby się rozszerzał ze stukrotną szybkością światła to i tak gdzieś ma swój kraniec.

Za oknem. Patrząc przez okno widzę kraniec naszej planety