"świat zawsze istniał" (rozumiem ze chodzi o wszechświat) to jedna wersja,
istnieje od WW to druga wersja, "obowiązujaca", W jej ramach mogą być 2 warianty: albo życie powstało gdzieś tam i zostało zawleczone na Ziemie, albo powstało na Ziemi. Moze byc jeszcze tak, ze powstało w wielu miejscach niezaleznie.
W ramach wiecznego wszechswiata mogłoby tez istnieć wiecznie życie, choć z tym jest problem. jest to trudne do wyobrażenia, raczej byłby to wszechświat przekształcajacy się, z życiem odradzajacym się lub tylko przetrzebialnym. Za mało wiemy, aby oceniać co jest bardzej możliwe.

A jaka różnica: czy życia "powstało" w miejscu A i przedostało się do miejsca B lub odwrotnie? No i co z tego, że powstało w stu (milionie lub więcej) miejsc i pojawiło się w dowolnej ilości miejsc innych?
A może istniało od zawsze i będzie tak dalej (gdzie się koło zaczyna, a gdzie kończy?).
Jak się ma do siebie wzajem "powstanie" z przypadku i z woli Boga?
I jeszcze ważna forma: życia jako takie, czy życie rozumne?

W tym sensie sie nasz wszechświat w którym żyjemy kiedyś tam sie rozleci, na jego miejsce za jakiś dość długi, być może niewyobrażalnie duży okres czasu powstanie następny, i znowu sie pojawi w nim życie, i znowu sie rozleci, i tak w nieskończoność.

W tej wersji jest jakiś początek, od razu nasuwa sie stwierdzenie że ktoś musiał to wszystko zainicjować, w tej sytuacji nie trzeba daleko szukać, wystarczy stwierdzić że Bóg to wszytko rozpoczął, można by powiedzieć że to taka pro chrześcijańska wersja.

niekoniecznie chrześcijańska, twierdzi tak większość religii.

Nie powstanie nowy, nie ma cykli, entropia zawsze wzrasta

Wszechświat w którym sie znajdujemy cały czas sie rozszerza, więc i entropia robi sie coraz większa, natomiast jeśli by przyjąć że wszechświatów jest nieskończona liczba, miedzy nimi są tak duże odległości, że nie ma żadnego kontaktu, to troche przypomina cząstki wirtualne, które pojawiają sie w próżni i zaraz znikają bez śladu, podobnie może być z wszechświatami.

Daj spokój entropii, to bajka dla grzecznych uczniów, jedynie funkcja matematyczna. Gdyby entropia rzeczywiscie caly czas wzrastała, to na przykład wcale na zaszłaby ewolucja, prowadząca do coraz bardziej skomplikowanych organizmów.

Więc i cała fizyka jest bajką dla grzecznych. Odrzucając jedną z podstaw fizyki rujnujesz cały dorobek fizyki. Trudno. Ni jestem fizykiem.

Jednak powiedz coś na temat osiągnięcia maksimum przez bzdurę zwaną entropią. Czy też zwiesz to końcem świata. Wszak wyrównanie różnic zatrzyma czas.

Galaktyka w której obecnie sie znajdujemy, cały czas traci energie, wcześniej czy później każda gwiazda zgaśnie zrobi sie ciemno i zimno.


A może taka wersja by była bardziej przyjazna?
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielkie_Odbicie
chociaż tutaj też jak dla mnie, to jest mało prawdopodobne.

Nie wiem co by było maksimum, ale ewolucja na pewno ne zgadza się z entropią. Można by wprawdzie odnosić ja do całego Wszechswiata ale i tu brak dowodów na wzrost nieuporządkowania. Co do końa świata, trudno powiedzieć jaki ewentualnie bedzie miał przebieg i skutki. To- jeśi chodzi o Wszechswiat. Nasz Układ Słoneczny za jakieś 5 mld lat ulegnie zagładzie, ale to co z niego zostanie, zapewne posłuży wcześniej czy później za budulec czegoś nowego.
W samym wszechswiecie jest ciekawy przykłąd na cykliczność procesów; jest nim wybuch supernowej. Dostarcza zarówno energii potrzebnej do zageszczenia obłoków wodoru i w efekcie rozpalania nowych gwiazd, ale takze dostarcza pierwiastków cięższych od zelaza, które w inny sposób nie mogą powstać.

W porównaniu ze śmiercią cieplną wszechświata (czyli rozbiegnieciem sie wszystkiego na wszyskie strony) bardziej przyjazna, ale ogólnie nieprzyjazna. No ale nie my wybieramy;-).

Jeśli uznajesz że wszechświat w obecnej formie będzie istniał zawsze, to wtedy być może nasza galaktyka tu by straciła energie a gdzie indziej by zyskała, natomiast z obserwacji wynika że wszechświat cały czas zwiększa swoje rozmiary, odległości pomiędzy galaktykami robią sie coraz większe,za kilkadziesiąt miliardów lat otaczające droge mleczną galaktyki będą tak daleko że nie będzie można ich dostrzec, z tego co sie orientuje nasza galaktyka nie jest odizolowana od przestrzeni kosmicznej która ją otacza, a trzeba pamiętać że nasze Słońce w ciągu sekundy wyrzuca w przestrzeń kosmiczną około miliona ton materii, z pozostałymi gwiazdami jest podobnie.

Wyrzuca, ale co sie dzieje z tą energia?

Część jest pochłaniana przez inne gwiazdy planety, reszta trafia w przestrzeń międzygalaktyczną, i i w ten sposób nasza droga mleczna traci energie, której już nie będzie w stanie odzyskać.

Czyli potencjalnie stracona byłaby ta część, która ucieka poza galaktykę. Zapewne dociera ona do innych galaktyk, a z innych dociera do naszej ich energia stracona.Nie wiem czy znamy bilans, raczej nie.
Faktem jest tylko, ze we wszechświecie mamy do czynienia zarówno z destrukacją jak i z konstrukcją.