[list=][/list]

Afryka? Wolnorynkowa?

A co? Moze Europa?

Na pewno bardziej niż Afryka

Ranking wolnorynkowości Afryka, z dwoma - trzema wyjątkami jest na szarym końcu

Ja o markach, a pilaster o kolorach. Taka rozmowa.


Imponowanie pozycją społeczną jest irracjonalne, ponieważ ściąga na imponującego uwagę wszystkich, w tej liczbie "drapieżników", np. pospolitych złodziei. Prawdziwe potęgi sączą szampana w cieniu, że tak pojadę ulubioną książką pilastra.


Czyli racjonalne jest to, co przynosi zysk, a zyskowne jest to, co zostało zdecydowane racjonalnie. I na takiej definicji pracuje pilaster?

Ciach resztę, bo pilaster odniósł się do postu wyjątkowo wybiórczo, tam gdzie potrafił nawijać swoje, a rzeczy wymagające wysiłku pominął milczeniem, z czego zresztą wynikło małe, nikczemne kłamstewko (bo nie wierzę, żeby pilaster nie zrozumiał tekstu pisanego). Proszę pilastra, niechże się pilaster zdecyduje: albo wolny rynek jest analogiem doboru naturalnego, polegającego na (egoistycznej) konkurencji swobodnych jednostek o zasoby środowiska, albo jest analogiem organizmu, polegającego na (altruistycznej) współpracy w pobieraniu tychże zasobów, współpracy posuniętej aż do śmierci samobójczej jednostek w imię dobrostanu większej całości. A może filozofia biologizmu w ekonomii w ogóle jest OKDR? Tak też być może, proszę pilastra, że pilaster nie ogarnia wszystkiego i wskutek tego stosując niekompletne modele wyciąga błędne wnioski, tak też być może.

I tylko jeszcze jedna sprawa:


Ja też tak potrafię. Kraje najbardziej tolerancyjne dla homoseksualnych nadludzi to kraje równocześnie najbardziej zamożne i rozwinięte. A poważniej, zamożność wynika z rozmaitych czynników i nie sposób wskazać jednego uniwersalnego, boć gospodarowanie jest sztuką, nie nauką ścisłą - to jest, proszę pilastra, dziedzina humanistyczna (bo dotycząca interakcji człowieka z człowiekiem), przypadkiem tylko korzystająca z rachunku i to dosyć prostego: ma - winien. Np. USA dorobiły się dosłownie na geografii, bo nie zostały zniszczone wojnami światowymi, a obecnie podtrzymują swój status eksportując własną inflację razem z dolarem wciskanym wszystkim naokoło do rezerw finansowych pod groźbą użycia siły. Z kolei Niemcy i Japonia dorobiły się na komunizmie, bo USA potrzebowały silnych przedmurzy na granicach Związku Sowieckiego. A takie Chile przetrwało swój "cud gospodarczy" wyłącznie dzięki temu, że wolnorynkowi reformatorzy nie zdążyli sprywatyzować Pinochetowi koncernu eksploatującego największe na świecie złoża miedzi, dzięki czemu Pinochet miał z czego pokryć straty, jakich chłopaki (wyrzuceni w końcu z roboty) narobili w jego kraju.

Przeciwnie, jest często spotykane w przyrodzie. Pozwala zwiększyć zarówno swój sukces rozrodczy, jak i ekonomiczny



Oczywiście ponosi się przy tym pewne koszty. ALe dopóki są one niższe od zysków, to zachowanie jest racjonalne


To już ci, którzy są tak wysoko, że nie muszą już nikomu niczego udowadniać. Ale ci, którzy się dopiero na górę wspinają - muszą.



Racjonalne jest to, co zwiększa zyski w długiej perspektywie. Zysk natomiast nie jest liczony "racjonalnością", tylko pieniądzem.



Pilaster już dawno się zdecydował i to jest jedyne rozwiązanie.

Należy jednak pamiętać, że "konkurencja" to co innego niż "walka". Jeżeli uda się powiększyć sukces (rozrodczy, czy ekonomiczny) poprzez współpracę bardziej niż poprzez walkę - zwycięża współpraca, w biologii zwana komensalizmem.





Doprawdy? Proszę zatem wskazać jakąś obiektywną skalę pomiaru tolerancji dla homoseksualnych nadludzi panującą w danym kraju, tak aby dało się zbadać współczynniki korelacji i porównać.



Brazylia też nie została zniszczona. Ani Argentyna. Ani Meksyk...




Turcja też była takim "przedmurzem" I Iran (do czasu) także. A jakoś daleko im do statusu Niemiec i Japonii..



Oczywiście. Chile za Pinocheta stało się najbiedniejszym, najbardziej zacofanym i skorumpowanym krajem Ameryki łacińskiej i pozostaje nim do tej pory

Owszem, zwierzęta tak robią. Ale myślałem, że pilaster jest katolikiem, nie satanistą, i wytycza jakieś granice między człowiekiem a resztą przyrody.


Wie pilaster, te koszty wyznacza się statystycznie, nie analitycznie, i na przykład rodzina Olewników się na tej statystyce przejechała.


Strzeliłem sobie w stopę, McPherson też imponował. No i nie bez racji, bo UI jego Wszechświata okazału się czymś na kształt diabła. Ułomnum demiurgiem.


I tak dochodzimy do tzw. współczynnika B, czyli horyzontu czasowego przyjmowanego w procesie decyzyjnym, który definiuje się dla pojedynczego osobnika gatunku ludzkiego i który z reguły przyjmuje żałośnie niskie wartości. Z czego to wynika? Z braku odpowiedzialności. Proszę pilastra, aby zaproponował model ekonomczny z jakąś wyceną odpowiedzialności, bo jak na razie, to menedżerowie którzy sami powysadzali swoje banki w powietrze, a sobie płacili kominy, domagają się pakietów ratunkowych od państwa - i to się dzieje, proszę pilastra, na Zachodzie!

Jak pilaster wycenia np. odpowiedzialność premiera Tsiprakisa?


Czego miernikiem jest pieniądz? Zdaje się, że relacji jego wartości do dolara. A czego miernikiem jest dolar? Pojemności skarbca w Fort Knox? Przeca już nie...

Zasygnalizuję tylko, bo nie pomnę argumentacji: pewien współgracz we FreeCiv zastrzelił mnie poglądem, że system z Breton Woods, po zawieszeniu wymienialności dolara na złoto, jest klasyczną piramidą finansową. Czyli czymś, za co się ludzi wsadza.


To szkoda, że ludzie na szczytach piramidy ekonomicznej tacy koszmarnie niewyedukowani są. U podwalin liberalizmu leży przecież teoria, że jeśli bogacze wzbogacą się jeszcze bardziej, to i biednemu coś z ich stołu skapnie; ba, bogacze będą swoje zasoby inwestować w gospodarkę, wdzięczni że nikt ich nie pogonił za granicę, że całuje się ich po rękach, byle zostali w kraju.

Komensalizm? No jak cholera.

Minęło te trzydzieści lat i okazało się, że ze stołów bogaczy skapują tylko kredyty subprime, że bogaczy nie trzeba wyganiać, bo sami się wynoszą z produkcją do tańszych krajów, a z siedzibami do rajów podatkowych, i że bogacze zamiast inwestować używają kapitału, żeby pograć sobie na forexie przy użyciu swapów i innych derywatów, co było bezpośrednią przyczyną tzw. kryzysu, a naprawdę niewypłacalności USA wobec, prawdopodobnie, ChRL. Czytał pilaster Tomasza Urbasia?

Teoria sobie, a walka trwa w najlepsze...


Krążyła taka mapka po 4chanie, na której kolorowano kraje podług, OIDP, procenta zaimplementowanych regulacji prawnych z pewnego katalogu. Byłbym wiedział, że mi się przyda...


Streszczałem się, bo późno było. USA jeszcze nasprzedawały trochę Shermanów. Pojęcia nie mam, dlaczego żaden kraj latynoski nie uruchomił własnych montowni własnego sprzętu. Komunizmu, jako żywo, w tych państwach nie było. Może dlatego, że kultura pracy w USA jest protestancka, a u Latynosów jaśniepańsko-katolicka? Ale to też nie wyczerpuje tematu.

W każdym razie, napisałem i chętnie powtórzę, że nie da się wskazać jednego czynnika decydującego o zamożności. A pilaster, zamiast wytknąć mi, że przeczę sam sobie, uparcie polemizuje z warunkami, które są konieczne, ale w żadnej mierze nie wystarczające. No...


Pinochet, proszę pilastra, był po prostu dobrym gospodarzem, a nie dogmatykiem i imał się rozmaitych teorii i sposobów, żeby zapewnić swojej Ojczyźnie dobrobyt. Pilaster zaproponuje mierniki ilościowe tych zdolności i tym samym zamieni życie społeczne planety Ziemia w jednego wielkiego erpega. Prosimy!

Nie wydaje mi się aby religia miał tu jakieś znaczenie. Raczej chodzi o strukturę społeczną i gospodarczą. Stany Zjednoczone dziedziczyły wzorce po swojej metropolii, czyli Wielkiej Brytanii, która w drugiej połowie XVIII w. stała już u progu rewolucji przemysłowej. Posiadając zalążki nowoczesnego społeczeństwa łatwiej było im wykorzystać olbrzymie możliwości jakie dawał kontynent amerykański. W krajach latynoskich długo utrzymywały się relikty feudalizmu. Nawet po uzyskaniu niepodległości gospodarka zachowała kolonialnych charakter, czyli opierała się eksporcie surowców (trzcina cukrowa itp.) oraz imporcie dóbr luksusowych i towarów wysoko przetworzonych. Władza skupiona była w rękach właścicieli wielkich posiadłości ziemskich, którzy byli beneficjantami takiego systemu. Natomiast rdzenna ludność, chłopi, robotnicy rolni mieli status niewiele lepszy od niewolników. Wyglądało to trochę tak jak w naszej Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Szanse na stanie się potęga taką jak USA były więc już na starcie znikome.
Dobrym gospodarzem... odpowiedzialnym za mordowanie i torturowanie tysięcy swoich rodaków oraz oszustwa i defraudację milionów dolarów. Dobrobyt wprowadził taki, że poziom PKB per capita z początków lat 70-tych Chile udało się z powrotem osiągnąć i na trwałe przekroczyć dopiero pod koniec jego rządów w późnych latach osiemdziesiątych. Słyszałem o lepszych gospodarzach . Pinochet to była wyjątkowa gnida.

- Panie Pinochet, proszę przestać sikać do basenu.
- Panie mauger, przecież wszyscy sikają...
- Tak, ale pan z trampoliny!

O PKB nie wiedziałem. No, ciekawe, co pilaster na to powie.

Te granice dotyczą sfery duchowej, a nie biologicznej.




Owszem, no i co z tego?




Bo to jest atrakcyjne dla mediów. A o menedżerach myślących bardziej długofalowo, którzy zapewnili swoim firmom prosperity, to już media nie piszą tak chętnie.



Jego cele nie sa celami Grecji, tak samo jak cele Kaczyńskiego nie są celami Polski



towaru, na który można go wymienić. A najogólniej - energii.




czyli - nie ma



No jakiś powód pewnie był. Polecam "Pożegnanie z jałmużną" Clarka, w którym takie bardzo przekonywujące, zgodne ze wszystkimi obserwowalnymi faktami, wyjaśnienie się znajduje.



Że PKB per capita z 1973 roku Chile osiągnęło ponownie w 1979 roku




Faktycznie uratowanie Chile przed droga Kuby, czy później Wenezueli, to było wyjątkowe draństwo.

Pinochet jest bez wątpienia postacią niejednoznaczną.
Uchronił kraj od komunizmu (+) ale za cenę dyktatury i zbrodni (-)
W sferze gospodarki , przejmując kraj w stanie degrengolady gospodarczej ( dziedzictwo Allende),nie eksperymentował tylko sprowadził "Chicago Boys" ( coś jak u nas Balcerowicz) zbudował fundamenty wolnorynkowe (+).
Jeśli ktoś ciekawy, jak to się sprawdziło, niech spojrzy na krzywą PKB :
http://www.tradingeconomics.com/chile/gdp-per-capita

Fakt, robi wrażenie, szcególnie gdy się porówna widełki 1970-1973 (Allende, ostry spadek) i1973-1990 (junta, wzrost)

Aby ponownie w 1982 roku spaść na kilka lat poniżej tego poziomu.

Wyjątkowym draństwem to były porwania, morderstwa, obozy koncentracyjne, tajne katownie, tortury za pomocą elektrowstrząsów, gwałty zbiorowe podczas przesłuchań, zamachy terrorystyczne, oszustwa, defraudacje, których dopuszczał się reżim Pinocheta. Aby uniknąć losu Kuby (o ile taka groźba w ogóle istniała), wystarczyło obalić rząd Allende i oddać władzę opozycyjnym chadekom, którzy cieszyli się silnym poparciem w społeczeństwie. No tak, ale wtedy Pinochet z rodzinką i przydupasami nie mieliby możliwości robić przekrętów na miliony dolarów.

W 1973 r. Chile znajdowało się w ostrym kryzysie społecznym. Realnego zagrożenia wprowadzenia ustroju komunistycznego jednak nie było. Allende nie był w przeciwieństwie do Pinocheta zamordystą. Rozwiązań siłowych nie brał pod uwagę.

Ależ to był właśnie jeden, wielki, pionierski eksperyment ekonomiczny, w dodatku nieudany zakończony przepędzeniem Chicago Boys w 1982 r.

Jak widać sprawdziło się kiepsko. Cały system był mocno niestabilny i podatny na kryzysy. Okresy dynamicznego rozwoju przeplatały się z gwałtownymi recesjami. Z tego powodu średnie tempo wzrostu za rządów Pinocheta nie wygląda zbyt imponująco w porównaniu chociażby do tzw. azjatyckich tygrysów. Dodajmy do tego, że profity z rozwoju trafiały w zdecydowanej większości do niewielkiej części społeczeństwa. Rosnące w zawrotnym tempie nierówności społeczne spowodowały, że pod koniec rządów Pinocheta prawie połowa Chilijczyków żyła poniżej granicy ubóstwa. Prawdziwy sukces gospodarka Chile odniosła dopiero po rozkładzie reżimu.

Podobnie jak w innych krajach z tego regionu



A które istniały w większości tylko w propagandzie komunistycznej



Oczywiście nie wystarczyło, bo na Kubie komunizm zaprowadzono droga przewrotu, a w Chile - demokratycznie, tak jak ostatnio w Wenezueli. Dlatego oddawanie władzy skończyłoby się powrotem komunistów - tak samo jak w Wenezueli. Należało najpierw usunąć strukturalne przyczyny wysokiej popularności komunizmu w społeczeństwie. Udało się to tak doskonale, że dzisiaj Chile jest najbardziej praworządnym i najbardziej wolnorynkowym krajem w całej Ameryce Łacińskiej z imponującym nieprzerwanym wzrostem gospodarczym. Fundamenty tego sukcesu położono właśnie w czasach Pinocheta i z jego woli, chociaż nie przyniosły natychmiastowych sukcesów. Niemniej przebudowano strukturę społeczną z typowo latynoamerykańskiej - oligarchicznej na bardziej euroamerykańską z silną klasą średnią. Jak widać, profity z tego czerpie Chile do dzisiaj.




Nie, wcale nie było. Tako rzecze mauger, zatem to prawda. W Wenezueli też nie było.




Chavez też nie brał. No i co z tego? Przy czym za czasów Chaveza nie było już ZSRR i jego doradców. Gdyby nawet Allende miał jakieś opory, to szybko by go wymienili na towarzysza, który by oporów nie miał.



A czy Chile było azjatyckim tygrysem? Proszę porównywać gruszki z gruszkami, a nie z arbuzami

Np Chile z Argentyną. Jak dzisiaj wygląda Chile, a jak wygląda Argentyna?



Proszę podać jak wyglądały nierówności społeczne w Chile na początku i na końcu rządów Pinocheta?





Dlaczego gospodarka Argentyny nie odniosła?

Średnie roczne tempo wzrostu PKB per capita w czasach dyktatury Pinocheta (1973-1990)

Argentyna - - 1,2% (minus !)
Brazylia - 1,4%
Chile - 1,4%
Urugwaj - 1,6%

Średnie roczne tempo wzrostu PKB per capita po oddaniu władzy przez Pinocheta (1990-2015)

Argentyna - 1,8%
Brazylia - 1,4%
Chile - 3,9% <= jest to najszybszy wzrost w całej Ameryce od Alaski po Ziemię Ognistą
Urugwaj - 3,1%

Dodać należy, że pod względem innych niż PKB parametrów (IEF, DB, CPI, etc) Chile wraz z Urugwajem również wyraźnie odstają od pozostałych krajów latynoamerykańskich

Znasz kraj, który nie przechodził na przestrzeni 40 lat recesji ?
Faktem jest ,że za czasów Pinocheta wprowadzono liberalny system rynkowy w sposób doktrynerski. Między innymi dlatego od kilku lat wycofują się ze, znanego i u nas, kapitałowego systemu emerytalnego, bo dawał zarabiać towarzystwom emerytalnym a nie przyszłym emerytom.
A system demokratyczny wcale nie gwarantuje prosperity...