W ogóle nie masz pojęcia ani o nauce św. Pawła o łasce, ani o pelagianizmie. Byłoby dobrze, gdybyś choć minimalnie zapoznał się z tematem, w którym tak autorytatywnie się wypowiadasz.

A mógłbyś uzasadnić jakoś powyższe stwierdzenie? Dlaczego Twoim zdaniem: Jedna z podstawowych prawd wiary głosi, że ŁASKA JEST DO ZBAWIENIA KONIECZNIE POTRZEBNA. Pelagianizm głosi pogląd przeciwny. Nie darmowy akt ze strony Boga, ale wyłącznie nasze starania i czyny są w porządku zbawiania brane pod uwagę (przynajmniej w skrajnej wersji, nie w semi-pelagianizmie). Tobie poradziłbym wykazać w czym leży mój błąd i powstrzymać się, od zbyt pochopnego oceniana jaką kto ma wiedzę. Ja napisałem tylko, że same dobre czyny nie wystarczą, i to jak najbardziej jest zgodne z nauką św. Pawła. Napisałem to wyraźnie w kontekście twierdzenia mówiącego iż:
Naprawdę uważasz, że powyższe zdanie nie zasługuje na żaden sprzeciw? Przecież ono całkowicie deprecjonuje to w co się wierzy, oraz to czy Bóg udzieli koniecznych łask. Właśnie z tego samego powodu Augustyn sprzeciwił się Pelagiuszowi, Celestiuszowi i Julianowi z Eklanu. Zbawienie będzie osiągalne wtedy i tylko wtedy, kiedy Bóg obdarzy danego człowieka swą łaską.

Nie. Nie muszę napisać jakimi kryteriami Bóg się kieruję udzielając komuś swej łaski. Nikt nie wie (bez szczególnego objawienia), czy posiada łaskę uświęcającą czy nie. Możemy mieć jedynie moralną pewność, kiedy sumienie nam nic nie wyrzuca, że najprawdopodobniej jesteśmy w łączności z Bogiem, ale jak uczy św. Paweł: sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim Sędzią (1 Kor 4,4,). Brak wyrzutów sumienia, nie jest jeszcze dowodem, że podobamy się Bogu. Łaska jest czymś darmowym a dlaczego Bóg rozdziela ją w ten a nie inny sposób, jest dla nas niepoznawalną tajemnicą. Efektem zaś naszej wiary powinny być dobre czyny. Czyńmy więc dobrze i ufajmy Bogu, że jesteśmy przez niego kochani! Nie uważajmy, jednak, że przez nasze starania, możemy sobie "WYPRACOWAĆ" należne nam zbawienie. Nic się nam nie "NALEŻY" w pewnym tego słowa rozumieniu. Królestwo Boże musimy przyjąć jako dar, jak dzieci, inaczej nie wiedziemy do niego - Jak uczy Chrystus. Ale Cawilian jak się zdaje jest ode mnie lepszym tutaj specem, ja się nie znam.
(Proszę moderację o połączenie tych dwóch moich postów)

Wydawać by się mogło, że przynajmniej zajrzałeś do autorów, których wymieniasz. Tym bardziej dziwne jest, że powołujesz się na mały katechizm, którego uczy się dzieci przed pierwszą Komunią. Nie mam zamiaru cię dokształcać. Sam sobie poczytaj w Breviarium fidei. To raptem 3MB

No i wisienka na torcie: http://ekumenizm.wiara.pl/doc/477995.Ws ... edliwieniu

Mam u siebie Breviarium Fidei w wersji papierowej i niejeden raz cytowałem już je na forum. Przytoczony cytat z małego katechizmu jest nauką Kościoła. Jestem w trakcie pisania pracy magisterskiej z św. Augustyna i gwarantuję ci, że zajrzałem do autorów, których przytaczam. Nie sądzę też, abym potrzebował jakiegoś większego dokształcenia w tej materii. Polecam zerknąć tobie do orzeczeń Soboru Trydenckiego, odnośnie do tych kwestii.

Owa "wisienka na torcie", którą przytaczasz stwierdza coś takiego: O tym właśnie cały czas piszę, tymczasem twoje stwierdzenia są następujące:
Nie ostatecznym. Ostatnie słowo, należy do Boga i tylko dzięki jego łasce człowiek w ogóle jest jest zdolny do dobrych czynów.
Pkt. 19 tej deklaracji stwierdza:
Mała rada na przyszłość. Zamiast rozpocząć dyskusję od obrażania (bez wykazania błędu po prostu napisałeś, że się nie znam i mam się dokształcić) i od stwierdzania kto ma odpowiednią wiedzę a kto nie, należałoby najpierw przyjrzeć się w jaki jest kontekst wypowiedzi swego rozmówcy i jakie jest jego rzeczywiste stanowisko. Nie sądzę (w kontekście przytoczonych fragmentów) aby było ono różne od nauki Kościoła Katolickiego. W twojej drugiej wypowiedzi znów widoczna stała się arogancja w twojej postawie i zastanawiam się czy nie zgłosić tego do moderacji. W jakim celu przychodzisz tutaj na forum? W 2 ostatnich postach nie napisałeś ani jednego konkretu, jedynie co zrobiłeś to napisałeś, że się nie znam na rzeczach o których piszę i stwierdziłeś, że potrzebuję dokształcenia w tej materii.
W ten sposób, to każdy potrafi dyskutować: Przyjść, napisać że dyskutanci nie mają pojęcia o czym mówią, nie wnieść nic konkretnego, i gotowe!
Jeśli rzeczywiście chcesz wnieść, coś do dyskusji, to wykaż mój błąd! Ja twierdzę, że zbawienie człowieka zależy przede wszystkim i w pierwszym rzędzie od łaski Bożej. Jeśli nie mówię prawdy, to wykaż błąd w powyższym stwierdzeniu, jeśli nie ma błędu, to dlaczego mnie krytykujesz? Jeśli: to po co w ogóle zabierasz głos? Jedynym celem jaki mi przychodzi do głowy, to chęć obrażenia. Nie mam pojęcia czym zasłużyłem sobie z twojej strony na taki "hejt".

Pysznie. A teraz wykaż, że zdanie "Jeżeli wypełniamy prawo Boże, w które wierzymy, to zbawienie nie powinno być nieosiągalne." stoi w sprzeczności z nauką Kościoła i jest stricte pelagiańskie.

Tylko dokładnie, z odpowiednimi cytatami.

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na pierwszą część tej wypowiedzi i rozpatrzyć w jakim duchu to jest napisane: Pierwsza część tej wypowiedzi jest sprzeczna z 1 przykazaniem Bożym. W tej sytuacji nie ma miejsce "wypełnianie prawa Bożego". Zatem te dwa zdania są ze sobą sprzeczne. Uprzednio zacytowałem wypowiedź z przytoczonego przez ciebie dokumentu. Weźmy jedno z nich:
1. Usprawiedliwienie dokonuje się tylko z łaski. (Pkt. 19)
Dorzućmy takie zdanie:
2. Jeżeli wypełniamy prawo Boże, w które wierzymy, to zbawienie nie powinno być nieosiągalne.
Ze zdania drugiego wynika, że zbawienie jest dostępne przez samo wypełnianie prawa Bożego, w które się wierzy, nic ponadto nie jest potrzebne. Tymczasem w deklaracji jest i coś takiego:
3. Oznacza to, że jako grzesznik podlega osądowi Bożemu i nie jest zdolny zwrócić się do Boga o ratunek, zasłużyć na swoje usprawiedliwienie przed Bogiem lub własnymi siłami osiągnąć zbawienie.
W uproszczeniu:
4. Grzesznik nie jest zdolny zasłużyć na swoje usprawiedliwienie przed Bogiem lub własnymi siłami osiągnąć zbawienie.
Nie da się pogodzić sformułowań 4 i 1 z 2. Zdanie nr 2 akcentuje właśnie to, że zbawienie jest osiągalne dzięki naszym staraniom wypełniania prawa Bożego. Tymczasem nauka katolicka głosi, że nasze starania bez Bożej łaski są niczym, jeśli chodzi o kwestię usprawiedliwienia (zd. 3). Tym bardziej jeśli weźmiemy pod uwagę to co poprzedza owo zdanie.

Dlatego uważam, że:
1. Postawienie na własny wysiłek przestrzegania prawa Bożego.
2. Brak mowy o łasce Bożej jako darmowego daru.
3. Poprzedzenie tego stwierdzenia zdaniem, mówiącym o tym, że nie liczy się to co kto wyznaje.

świadczą jeno o tym, że nie jest potrzebna interwencja Boga w kwestii zbawienia. Dlatego nosi ono wyraźnie cechy pelagianizmu, który gloryfikuje ludzki wysiłek, jako środek do osiągnięcia zbawienia.

Ja mam male podstawy teologiczne, ale mam wrazenie, ze czlowiek nie ma mozliwosci wypelnic Prawa. To wlasnie jest teologia pawlowa, jak ja ja rozumiem. Mamy jak najbardziej czynic dobro, ktore Bog dla nas przygotowal i liczy na nas, ze je zrobimy, ale zbawienie jest darmowa laska, ktora mozemy przyjac, albo odrzucic. Nasze zycie jest konsekwecja tego przyjecia badz odrzucenia zbawienia.

Moim zdaniem masz dobrą intuicję. Powyżej napisałem też: O to mi tylko chodzi. Prawdziwa wiara owocuje dobrymi czynami. Ale samym ich wypełnianiem zbawienia nie da się osiągnąć.

Nieprawda. Nie to wynika. Fałszujesz i całe twoje dowodzenie idzie w próżnię, panie inkwizytorze.

No to co wynika poprawnie, wedug ciebie, Cawilian? Tak chowac sie za jednym zdaniem i strzelac do rozmowcow zza wegla, to nie jest dobry sposob na dyskusje.

Co znaczy, ze "zbawienie nie powinno byc nieosiagalne"? Moze i nie powinno, a jezeli jest?
Jezeli nie powinno byc nieosiagalne, to logiczny wniosek jest ze powinno byc osiagalne (podwojne zaprzeczenie)? Czy to tylko wyrazona nadzieja?
Oczywiscie, ze nasze (glownie zle) czyny osadza o naszym losie po smierci. Ale prawa Bozego czlowiek nie da rady wypelnic. Tu calkowicie sie zgadzam ze sw. Pawlem, ze Prawo jest naam dane po to, zebysmy wiedzac, ze jest sluszne i dobre poznali, ze o wlasnych silach nie potrafimy go wypelnic.

Różnica jest taka jak między "powinno" a "musi". Podstaw sobie te wyrazy w kilku parach zdań i zastanów się, co z tego wynika.

Ty dalej sobie grasz?
Moze i powinno, ale nikt z ludzi Prawa nie wypelnia. To wystarczy za uznanie, ze za wypelnienia prawa nikt zbawienia nie osiagnie, bo nikt go nie wypelni.

Formalnie jest to wypowiedź człowieka wierzącego, ale merytorycznie brzmi jak wypowiedź ateisty. Niczego ne wiemy, byc moze jest tak a moze inaczej, a właściwie niewiele od nas zalezy. Moze Bóg obdziela łaską metodą losowania - trudno tu znaleźć inna prawidłowość. A moze nie ma żadnej łaski, bo i skad pewnosc ze jest.

Twierdzisz - hmm - że nowe prawo, ogłoszone przez Chrystusa, jest awykonalne? Że On, mówiąc o słodkim i lekkim jarzmie - łgał?

A On zniosl stare Prawo?
Inaczej: uwazasz, ze mozesz sobie niebo wypracowac?