Aż zajrzałem do tabelki.
I co przeczytałem?
W kolumnie PKB per capita liczony wg parytetu siły nabywczej, co chyba najlepiej oddaje poziom zamożności społeczeństwa, widnieje:

Chile 22971 USD
Argentyna 22582 USD

Różnica minimalna! Mniejsza niż między Polską a Litwą czy Słowacją. A chyba nikt nie powie, że poziom rozwoju Litwy jest dużo, dużo lepszy niż Polski.

Ciekawe jakiej.





Według wartości dolara w cenach stałych [1990$ GK] dane z Conference board Rok 2014

Chile - 16 187
Argentyna - 10 219

Jest to różnica kolosalna. Mniej więcej taka, jak między Polską a Nową Zelandią. A zważywszy że jeszcze w 1990 roku PKB per capita był w Argentynie i Chile praktycznie taki sam...

Jednak sam PKB per capita nie jest najlepszym wskaźnikiem poziomu cywilizacyjnego. To tylko rezultat. Wpływ na PKB ma więcej czynników niż tylko poziom cywilizacyjny, poza tym istnieje pewna bezwładność i trzeba długiego czasu, aby różnice w PKB w pełni odzwierciedliło różnice w poziomie cywilizacyjnym.

Lepszym wskaźnikiem takiego poziomu jest np wskaźnik wolności gospodarczej - IEF

W roku 2015

Argentyna - 44,1

Jest to jeden z najgorszych wyników na świecie, a w obu Amerykach gorsze mają tylko Wenezuela i Kuba.



I tak dalej:



A Chile? - 78,5 i jest to dla odmiany jeden z najlepszych wyników na świecie, lepszy nawet od ...USA W obu Amerykach razem wziętych jest tylko jeden kraj lepszy od Chile - Kanada.

Chile -



oraz:



Tutaj widać, że różnica między Chile i Argentyną jest znacznie większa niżby to wynikało tylko z poziomu PKB, aczkolwiek ta druga różnica będzie oczywiście narastać z czasem. Różnica 34,4 pkt IEF to jest jak różnica między Polską (68,6 pkt), a ...Wenezuelą (34,3 pkt)

Ciekawe, że jeszcze w roku 1990 na pozór jeszcze żadne różnice między tymi krajami jeszcze się nie uwidaczniały. Ale istnieć już musiały, skoro dalszy ich rozwój potoczył się tak odmiennymi kolejami.

Te różnice musiały powstać i utrwalić się w czasach dyktatury Pinocheta. Nie ma innego wytłumaczenia.

To dane Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/PKB_per_capita




Wartość liczona wg parytetu siły nabywczej lepiej odzwierciedla rzeczywisty poziom zamożności społeczeństwa.

Nie, chodziło o pokazanie jak zakończył się pierwszy etap eksperymentu ekonomicznego firmowanego przez Chicago Boys. A zakończył się spektakularną katastrofą.

Tak jest. Dlatego po upadku różnych reżimów powstają zazwyczaj komisje mające zbadać rzeczywisty rozmiar dokonanych zbrodni. Tak było w przypadku Chile. To już problem pilastra, że dla własnej wygody postanowił nie przyjmować do wiadomości ustaleń komisji biskupa Valecha.

Wydawałoby się, że według cywilizowanych standardów to obrońcy Pinocheta powinni dowieść winy osób zamordowanych przez dyktatora. Jak widać mentalność reżimowa, która udzieliła się także pilastrowi jest zawsze taka sama: wszyscy są winni dopóki nie udowodnią swej niewinności .

Jak można czynić zarzut Allende, że nie oddał władzy w demokratycznych wyborach, skoro zginął on w trakcie trwania kadencji zabity w pałacu prezydenckim przez bandytów Pinocheta?

No więc, cóż takiego odmiennego robił Martinez de Hoz w Argentynie od tego co robił De Castro w Chile?

Nie, ponieważ nie można jej porównać ze społeczeństwami sąsiednimi, jak również z przeszłością.

mauger



Bo jeden rok (z siedemnastu) był gorszy niż w krajach sąsiednich. Ignorując fakt, ze pozostałe 16 lat było zdecydowanie lepszych.

Gdybyśmy zbadali jak zmieniał się chilijski PKB per capita nie sam w sobie, ale jako odsetek PKB per capita krajów sąsiednich, Brazylii, Argentyny, etc, to otrzymalibyśmy bardzo ciekawy rezultat.

Jeszcze w roku 1950 chilijski PKB per capita stanowił:

220% PKB pc Brazylii
155% PKB pc Meksyku
74% PKB pc Argentyny

W roku 1973

130% Brazylii
104% Meksyku
64% Argentyny

Kłopoty Chile nie zaczęły się więc wraz z Allende, tylko trwały już od dłuższego czasu. allende pogłębił, przyśpieszył i rozszerzył dramatycznie kryzys, ale go nie rozpoczął,

Ale za Pinocheta kryzys nagle ...zatrzymał się.

Tzn. najpierw zatrzymał się i w 1975 roku te proporcje przestały spadać, po raz pierwszy od ćwierć wieku. Przez kolejne 10 lat stały w miejscu, a potem, ciągle za Pinocheta zaczęły ...rosnąć

W stosunku do Argentyny od 1983 roku, Meksyku od 1982 roku, Brazylii od 1985 roku i Urugwaju od 1987 roku.

W roku 2015 proporcje są znów następujące

Argentyna - 165%
Brazylia - 238%
Meksyk - 200%

Oczywiście można się spodziewać, że wszystkie te obiektywne dane zostaną po raz kolejny przez maugera zignorowane.



I zazwyczaj liczba tych ofiar rośnie proporcjonalnie do czasu jaki upłynął od upadku reżimu, a także w miarę upływu czasu zbrodnie reżimu stają się coraz wymyślniejsze

Zjawisko to nasila się jeszcze, kiedy domniemane ofiary reżimu mogą liczyć na finansowe korzyści z tego tytułu

Chile nie jest pod tym względem żadnym wyjątkiem.



Można, dlatego, że taki fakt nie miał miejsca.



Najwyraźniej widząc po rezultatach, było to coś diametralnie innego.

Cały czas czekam, aż mauger miarodajnie wytłumaczy obecny status Chile, a zwłaszcza przepaść jaka wyrosła między Chile a Argentyną w alternatywny sposób. I się nie doczekam.

Jedynie w wyobraźni pilastra .

Nie oddał władzy w wyborach, bo go wcześniej zabili, dlatego można mu czynić z tego zarzut. Niezły absurd .

Szkoda, że nigdy nie dowiemy się cóż to takiego diametralnie innego było .

Skoro junta argentyńska i chilijska obrały ten sam kierunek w polityce gospodarczej, który, nie ma co ukrywać, nie dał obu krajom spektakularnych sukcesów, to widocznie przyczyn odmiennych losów tych państw, po upadku reżimów, należy szukać gdzie indziej.

Jak widać mauger ma bardzo wysoką odporność na fakty. Fakty teoriom bowiem przeczą, a to jest karygodną rzeczą.

Junty musiały obrać drastycznie rozbieżne kierunki polityki gospodarczej, skoro kraje, do lat 80 XX wieku praktycznie identyczne, dziś tak bardzo się różnią, a początek owej różnicy przypada właśnie na czasy Pinocheta.




Gdzie należy szukać? Już wiem, to na pewno zasługa Allende!

PKB czy to w cenach bieżących, czy według parytetu siły nabywczej nie mówi zbyt wiele o poziomie życia - można go traktować jako wskaźnik pośredni, chociaż nie do końca, bo mierzy w ogóle co innego. Dużo bardziej miarodajny jest HDI (wskaźnika rozwoju społecznego). Polska jest w nim 35, Chile 41, a Argentyna 49 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_pa% ... %82ecznego

Jest to wskaźnik w ogóle niemiarodajny, skoro mierzy np "ilość dzieci uczęszczających do szkół" bez rozwodzenia się nad jakością tychże szkół.

Został on wymyślony wyłącznie po to, aby wykazać, że przynajmniej w jakimś jednym parametrze Kuba nie odstaje zbyt daleko od USA

Pewnie, lepiej rozwodzić się nad tym ile produkujemy w przeliczeniu na jednego mieszkańca bez uwzględniania podatków, inflacji, rozwarstwienia społecznego.

Pilaster nie przedstawił do tej pory żadnych faktów jak w rzeczywistości wyglądała owo drastyczna różnica w kierunkach polityki gospodarczej obu reżimów. Mamy jedynie gorące zapewnienia pilastra, że tak widocznie musiało być, ponieważ ćwierć wieku później oba kraje znajdują się w innej sytuacji. Takie gołe deklaracje to trochę mało.

Wtedy kiedy te różnice przerodziły się w trwały trend czyli po upadku obu dyktatur. W przypadku Chile, kraj złapał oddech po ustaniu zamordyzmu, a rządzący na zmianę chadecy i socjaliści zaczęli delikatnie łagodzić skutki polityki gospodarczej Pinocheta (co robił już zresztą sam dyktator w ostatnim okresie rządów). To przyniosło dobre rezultaty. Argentyna natomiast przez całą dekadę lat dziewięćdziesiątych prowadziła eksperymenty neoliberalne, które zakończyły się (jakżeby inaczej) spektakularną klapą.

Pilaster przedstawił wyłącznie fakty - Dane z IEF, PKB, etc. Natomiast mauger - wyłącznie opinie.



Otóż to, tak właśnie musiało być, skoro teraz jest tak jak jest.




Otóż nie. Zmiana stosunku Chile do Argentyny da się datować precyzyjnie co do roku Dokładnie nastąpiło to w roku 1975, kiedy PKB per capita Chile osiągnęło minimum w stosunku do PKB per capita Argentyny - 52,61%

Od tego czasu, pomijając przeróżne sezonowe perturbacje ten wskaźnik konsekwentnie rośnie aż do 164,83% obecnie

A rok 1975 to naprawdę "głęboki Pinochet"



Eksperymenty neoliberalne sprowadziły Argentynę do poziomu Wenezueli i Kuby?

Dane PKB pokazują efekt końcowy, ale nic nie mówią o metodach i kierunkach działania. Jeszcze trudniej zrozumieć, jakie fakty w sprawie polityki gospodarczej wojskowej junty, rządzącej w latach 1976-1983 ma przedstawiać ranking IEF z 2015 r.

Zgadza się, można wtedy mówić o początkach zmiany trendu. Tyle, że wówczas nie było to spowodowane dynamicznym rozwojem Chile (jak w latach 90-tych), tylko postępującą recesją w Argentynie. W tamtym czasie większość krajów Ameryki Południowej nadrabiała lub powiększała dystans dzielący je od Argentyny. Trudno upatrywać w tym wybitnej zasługi Pinocheta. Tym bardziej, że przez prawie cały czas jego rządów PKB per capita Chile było poniżej poziomu PKB per capita liczonego dla całej Ameryki Południowej. To zresztą był jedyny taki okres w drugiej połowie XX w.

Zapewne zrobili to komuniści.

Czy aby pilaster nie uznaje za wiarygodne jedynie tych wskaźników, które potwierdzają jego własne hipotezy?
Wskaźnik PKB per capita wg parytetu siły nabywczej, wg którego poziom rozwoju Chile i Argentyny jest niemal identyczny (Chile 22,97, Argentyna 22,58 - różnica 1,7%) nie został chyba wymyślony przez kubańskich rewolucjonistów ani uczonych radzieckich?

Owszem, ale odmienność wyniku końcowego, zwłaszcza odmienność tak drastyczna, wskazuje właśnie na odmienność metod i kierunków



Drastyczne różnice cywilizacyjne, takiej jak obecnie między Chile a Argentyną, nie powstają w ciągu miesiąca, czy nawet roku. Potrzeba na to pokoleń. Zaś rozjazd rozpoczął się właśnie w latach 70, obecnie obserwujemy tego skumulowany efekt. A ponieważ w latach 70 żadnych wskaźników podobnych do IEF nie prowadzono, posługujemy się metodami pośrednimi - np właśnie stosunkiem PKB per capita




A dlaczego recesja była w Argentynie a nie było jej w Chile?



Dokładnie jakie kraje z ilu do ilu? Zresztą nieważne. Nie jedna Argentyna jest w Ameryce. Możemy porównać Chile np z ...Brazylią. Znów mamy ten sam schemat co z Argentyną Spadek PKB per capita Chile w stosunku do Brazylii (najszybszy oczywiście za Allende) z 220% w 1950 do 97,3% w roku ...1976. A potem odbicie i nieustanny wzrost do 238% obecnie.

Brazylia nie pasuje? To może Meksyk. Identyczna historia. Spadek PKB per capita Chile w stosunku do Meksyku (najszybszy oczywiście za Allende) z 152% w 1950 do 82,8% w roku ...1975. A potem odbicie i nieustanny wzrost do 200% obecnie.

Urugwaj? Punkt zwrotny w roku 1976. Wenezuela? 1976. Ba, możemy wziąć nawet ...USA (chociaż tu efekt nie jest aż tak widoczny) - 1976 rok

Coś przełomowego i niezwykłego się zatem w tym okresie w Chile wydarzyło. Coś porównywalnego z transformacją z lat 1989-1991 w Polsce. Coś, co nie tylko uleczyło Chile, ale i wyemancypowało ten kraj z latynoskoamerykańskiego kręgu kulturowo- gospodarczego




Trudno wskazać kogokolwiek innego któremu można by ta zasługę dla kraju przypisać.




Narodowi socjaliści. Niewielka różnica.



Każdy, kto kiedykolwiek miał okazję zwizytować obydwa te kraje doskonale wie, że to nie może być prawdą, tak samo jak PRL w latach 80 nie mogło być "prawie na poziomie NRF". Zresztą zauważyła to także Heritage ostrzegając, że reżim argentyński fałszuje statystyki gospodarcze na dużą skalę.