Tutaj oczywiście chodziło mi o nadzieja matką głupich, nie wiara.
Zwykła pomyłka, każdemu może sie zdarzyć.

Podaj jakis przykład, bo cos nie potreafię sobie tego wyobrazić

Jak najbardziej moze. Na przykład Jezus zdemolował stragany w świątyni. Nie mówie juz o bogu Jahwe, tam przykładwów jest bez liku.


Owszem, może, choc nie jest to regułą. Wielu niewolników w domach rzymskich było dobrze traktowanych, pełnili ważne funkcje i czuli sie szczęśliwi. Oczywiscie do pełni szczęścia brakowało im formalnej wolności.

Źle ujmujesz zagadnienie. Moga być szczęśliwi i nieszczęśliwi ateiści, podobnie jak teiści. Raczej trzeba byłoby mówic o statystyce. Nie wiem czy ktoś robił takie badania, ale obserwacje wskazuja, ze ateizm nastraja optymistycznie, zaś wiara (katolicka) pesymistycznie. To nie są czynniki decydujące, lecz predystyuujące. I nie są to jedyne czynniki decydujące o szczęściu.


Cenę???? Jak mogliby zapłacić? I komu?

Oczywiscie ze można (można nawet nie być bogatym ani sławnym a byc szcześliwym). Co ma z tym wspólnego Bóg?

Fakt, ze niekiedy czynniki obiektywne, losowe, mogą człowieka unieszczęśliwić. Ale i wtedy duzo zależy od nastawienia: czy pielegnuje w sobie poczucie nieszczęścia czy stara się poprawic swój los w raamach istniejacych mozliwości. Nawet małe sukcesy mogą byc wtedy źródłem satysfakcji.

Co jest optymistycznego w ateizmie?

Oczywiście! Bo nie ma jednego złotego środka, który uszczęśliwi wszystkich. I ze zrozumieniem właśnie tego, macie największy problem jako teiści. Macie swoje bóstwo, a cały świat który go nie akceptuje jest przez Was uznawany jako synonim zepsucia.
Bóg istnieje tylko w Twojej wyobraźni, i nie jesteś w stanie tego zrozumieć, lub nie masz zamiaru nawet próbować tego zrozumieć. Twój wybór.

...może kiedyś, zechcesz prawdziwie i z własnej woli przyjrzeć się krytycznie, czym jest Twoja religia, i na czym została zbudowana.

Myślę że, to ateista ma "jaja" - jest kowalem swojego losu, nie pokłada nadziej jakieś wyżej sile.
No i zauważyłem że ateiści nie mają żadnego problemu z cierpieniem, bo myślą racjonalnie nie pokładają nadziei innym instancjom. Czyli mają więcej optymizmu do życia, nic cierpiący, pesymistyczni - katolicy.
Nawet kler mawia: Pracuj tak jakby wszystko zależało od ciebie, ale ufaj tak jakby wszystko zależało od Boga"
Nawet takim facetom sutannie podsuwa się myśl racjonalisty - ateisty, a druga część to ufaj szczęściu.
Co nie zmienia faktu, że jest ogromna niesprawiedliwość na tym świecie, skutki to cierpienie.

Akurat Polacy, co niektórzy to jeszcze maja mentalność, jak facet w sutannie to święty. Całe szczęście to już mija. Ta generacja już odchodzi.

Dokładnie, zastanawiałem się, co by było gdyby nie byłoby śmierci, czy dalej katolicy wierzyliby tego w "Swojego Boga". Wyznawcy obawiają się bezradności, pustki, utraty, zapomnienia i konsekwencji swojego życia po śmierci. Nasuwa się pytanie tutaj do wierzących, czy jeżeliby nie istniałaby śmierć dalej wierzylibyście "Swojego Boga"? Czy wielu opuściłoby, bo miałoby wieczność na ziemi?

Doprawdy? Ja zauważyłam, że ktoś kto usłyszy złą diagnozę, często się nawraca, bowiem ateizm nie daje żadnej nadziei w obliczu cierpienia, a tej potrzebuje każdy człowiek, który pozna smak bólu z którym sam nie jest sobie w stanie poradzić. I stąd co chwilę poznajemy historie ludzi, którzy dopiero, gdy doświadczyli cierpienia porzucili swój ateizm, przewartościowali swoje życie i nauczyli się pokory. Potwierdzają to również lekarze onkolodzy, którzy dzień w dzień zajmują się chorymi.

Jak trwoga to do Boga. Ciekawa jestem jak to będzie ze mną ? Śmierć zawsze jest próbą charakteru.

Jak to ma niby działać? zaczniesz racjonalnie myśleć to cierpienie ustąpi?

Na czym ten optymizm ma polegać?


To nie takie proste, nawet jakby wynaleźli pigułke wiecznej młodości, to przecież i tak jest mnóstwo wszelkiego rodzaju wypadków, po jakimś tam dość długim okresie czasu, każdemu by sie coś przytrafiło, a więc tej nieśmiertelności faktycznie by nie było.
Ale nawet gdyby udało sie to wszystko przezwyciężyć, i pomimo nie wiadomo jak ciężkich wypadków, każdego można by odratować, i tej śmierci nie było w ogóle, to i tak zostaje ten cały koniec świata, i sąd ostateczny.

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Doprawdy? A ja znam wielu co po przez cierpienie stracili wiarę, znam wielu co nigdy nie byli wierzącymi i cierpień jako takich nie spotkali. Choroby są na pokroju genetycznym, a nie jakąś karą. Życie to ruletka.
Nadzieja to iluzja percepcji umysłu. Po śmierci dla ateisty nie ma nic. Tak jak to było przed narodzinami każdego człowieka, przestajesz istnieć - obracasz się niebyt. To tak jak podczas snu tracisz świadomość swojego bytu, dopóty się nie obudzisz dopóki nie istniejesz. Nadzieja matka głupich.

Rozumiem, że w Polsce większa większość religii to katolicyzm. Ale przed narodzeniem Chrystusa istniały inne religie. Chrześcijaństwo nie było pierwszą i nie będzie ostatnią religią. Jest jeden fakt, każda religia manipulowała i kontrolowała prymitywny lud.
Przypuszczając, że stwórca ma racje bytu to ma tyle wspólnego z religią, co truskawka z klamką.

Cierpienie to także punkt widzenia. Mogę cierpieć - "płakać nad rozlanym mlekiem", ale z punktu racjonalistycznego myślenia jest pozbawione sensu.
Optymizm to stan percepcji umysłu polegający na myśleniu racjonalnie - optymistycznym. Wiara w siebie.
Jeżeli istniałaby wieczność na ziemi to skutkiem jej jest nieśmiertelność - (także nie uleganie śmierci czyt. wypadkom), a co za tym idzie doskonałość. Nie widzę tutaj żadnych przeszkód.
"Koniec świata" w doczesnym świecie to właśnie każdego nas spotka, czyli śmierć. Koniec etapu. Czyli ludzie przechodzą w niebyt. Może jakimś cudem znowu ta siła co nas powołała na ten świat zechce zesłać na ten bądź inny świat. Przecież człowiek który umrze nie podlega żadnym prawo wszechświata, a co za tym idzie nie podlega utraty poczucia czasu. Więc jeżeli jakaś siła daną osobę wskrzesi taka osoba będzie miała poczucie utraty czasu jakby "spała 5 minut". Czyli w religii chrześcijańskiej jest to określone jako zmartwychpowstanie.
Sąd ostateczny to już kwestia wiary katolickiej, nie w każdej religii czy sekcie jest sąd ostateczny.
Poszerzajmy swoje horyzonty, a świat będzie doskonalszy

Sądzę że na wieczność na tej ziemi, a co za tym nieśmiertelność nie pozwala jeden czynnik, czyli zło.

Już się przyjrzałem świadomie i dobrowolnie . Została zbudowana na skale czyli na Jezusie Chrystusie.

Takie pytanie, tak na marginesie: Kto budował Twoją religię i co nią jest? Pytam, bo Chrystus swój Kościół zbudował na św. Piotrze i jego następcach.

11 Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.- 1 Kor 3,11
Owszem zbudował na św. Piotrze ale fundamentem czyli główną skałą jest sam Jezus Chrystus.