Kontynuując ten wątek. Zasadniczo rozchodzi się tutaj o modlitwę. Pan Jezus powiedział : Proście a będzie wam dane" Czyli należy prosić czyli należy modlić się w tym również o miłość drugiej osoby.
Wreszcie jak Pismo Święte nam mówi modlitwa powinna być stała i systematyczna wręcz natrętna. Mamy obraz Sędziego zadręczanego przez wdowę oraz przyjaciela - sąsiada , któremu leżący już w łóżku daje to o co prosi z powodu jego natręctwa. No wreszcie trzeba zauważyć, że Bóg z automatu nie spełnia wszystkich próśb , które zaszkodziłyby człowiekowi. A Bóg jako dobry Ojciec nawet Abba czyli Tatuś daje wszystko to co potrzebne w stosownym czasie. Pozostaje zatem modlić się i wierzyć ,że Bóg kierując się miłością wysłucha danej prośby.

Dodam jeszcze coś od siebie...
Trzeba pamiętać, że każdy człowiek ma wolną wolę i Bóg nie ma za bardzo wpływu na nasze decyzje. Oczywiście modlitwa o miłość drugiej osoby na pewno nie zaszkodzi ale trzeba liczyć się z tym, że jeżeli dana osoba nic do nas nie czuje to Bóg tej osoby nie zmusi do pokochania.

Tylko jest takie pytanie. To kto ma wpływ na nasze decyzje? Osobiście uważam ,że człowiek nie jest w stanie podjąć tak do końca właściwych decyzji. Nawet Salomon taki mądry był a później niestety mądrością się w swoim życiu nie kierował. I jest jeszcze druga kwestia ,że jeśli druga osoba nic do nas nie czuje - to czy to nie jest z woli Bożej? No. Niestety pewnych owoców nie da się poznać przed czasem. A jak byś wytłumaczyła dopust Boga związku Jakuba z Leą? Przecież tak naprawdę Lea Jakubowi się nie podobała i jej nie chciał. I Laban podsunął mu ją podstępem. Jakub kochał Rachelę.
Trudny temat. I tak do końca się go pewnie nie pozna.

Mi się wydaje, że Bóg może jedynie podsunąć człowiekowi jakieś myśli, rozwiązania ale jak już wspomniałam, dostaliśmy od Boga wolną wolę i Bóg w nią nie ingeruje, nie jesteśmy przecież więźniami Boga tylko sami podejmujemy decyzje, jesteśmy wolni. Zastanawiam się czy warto we wszystkim doszukiwać się woli Bożej...nie wiem. Może warto po prostu modlić się o odpowiedniego człowieka dla siebie, wtedy Bóg może sprawić, że się poznamy, a reszta zależy już od nas samych? Nie mam tak dużej wiedzy jak Ty, piszę tylko to co uważam, co czuję i co gdzieś kiedyś wyczytałam.

Jedno i drugie.

Nie.

Jeśli da Ci odwagę, to to już nie będzie odwaga . Jeśli ktoś się nie boi, to nie jest odważny. Prawdziwa odwaga polega na pokonywaniu strachu. A i do miłości nikogo przecież nigdy nie zmusi. Na samą miłość zaprogramował człowieka już x lat temu...

Fakt. Tylko głupi się nie boi. Jednakże są takie przypadki osób , które są odważne i to niejako mają w genach np. alpiniści. Trudno, żeby u nich odwaga przejawiała się w pokonywaniu strachu.
W miłości wiadomo przymusu nie ma. A jakbyś wytłumaczył stwierdzenie ,, co Bóg złączył"?

Więc ich po prostu zagadnienie odwagi nie dotyczy.


No właśnie? O to trzeba by pytać znawcę prawno-kanonicznych zawiłości, tym bardziej, że przecież narzeczeni sami się uroczyście podczas ślubu łączą (nie ślubują Bogu, ale sobie przed Bogiem).