Czasami cierpienie jest na własne życzenie, jak człowiek się nie nawraca.Jedni świadomie, inni nieświadomie. To jest trudne w zrozumieniu dla każdego, dlatego Pan Bóg się lituje nad ludźmi i mimo wszystko jeśli ktoś woła usilnie o pomoc, to Dobry Bóg się lituje, chociaż tego gołym okiem nie widać.

A jeśli ten jego upadek jest Bożą odpowiedzią, - znakiem, wszkazówką, albo szansą rozpoznania czegoś, co jest niezbędne by znalaźć drogę do "niewinności"?

Bo przecież Bóg daje nam odpowiedź, ale jej wcielenia w życie powinniśmy dokonywać my sami ..

Mnie chodzi o to,że ktoś jest uwikłany w nałóg/grzech i walcząc upada.Grzech to zerwanie więzi z Bogiem to utrata łaski.Dlatego pytam czy Bóg wysłuchuje grzesznika gdy ten wiedząc,że jest grzeszny,upadając trwa w wierze?

Sam fakt, że ten człowiek wie o swoim grzechu, ze próbuje się z jego "władzy" uwolnić, bo wierzy w Boga, jest moim zdaniem powodem, że On go wysłuchuje. I raczej mówiłabym w tym przypadku o słabości, a nie o grzechu .., slabości wynikajacej ze zmniejszenia się zdolności odczuwania Boga. Upadanie pokazuje tą słabość .. W tym przypadku chyba najważniejsze jest zachowanie i wzmacnianie woli (uwolnienia się) i może właśnie o pomoc w tym trzeba prosić Boga ..?

Każdy grzech jest brakiem wiary w miłość a zatem samego Boga. Jest naszym zagubieniem się w tym świecie i szukaniu ratunku i tego czego potrzebujemy na tym świecie. A ten świat będący zaprzeczeniem nieba wytworzonym tak aby miłość nie miała szans w nas działać. Jeżeli miłość i Bóg , które są jedyna prawdą są dla nas przedmiotem wiary a nie wiedzy to w takiej sytuacji każde działanie bez miłości świadczy tylko o tym, że ten świat jest po za Bogiem. Bóg doskonale zdaje sobie sprawę z absurdalnej sytuacji w jakiej znalazł się nasz umysł. Dlatego to właśnie ten umysł ma być najpierw uzdrowiony aby gdy zrozumie , że Bóg nie chce być odłączony od Syna i w miłości nie pamięta niczego złego a Jego pomoc jest tak skuteczna , że to co wydawał sie przekleństwem staje się błogosławieństwem. Jednak aby o tym się przekonał potrzebuje poznać cudowną moc miłości , której syn osobiście może być przyczyną i źródłem co niezbicie wykaże, że nie może być odłączony od swojego jedynego źródła jakim jest Bóg Ojciec. Bo to właśnie miłość w Duchu św jest źródłem cudów na tym świecie cudów, które mają nam przypomnieć jakiego mamy prawdziwego Ojca.
I zaświadczam wam, że "grzechy" całkowicie nie są tu przeszkodą. Potrzeba jedynie chęci poznania Prawdy oraz cenienia sobie miłości jako dobra najwyższego. Miłości będącej źródłem naszego życia i samym życiem.

Bóg jest większy od naszych grzechów, dla Niego nie jest grzech problemem, problemem jest co najwyżej niechęć człowieka do nawrócenia się, Pan Bóg na siłę nie działa, dlatego dał wolną wolę. Bóg jest DOBRY, właśnie dlatego, że nam wybacza przez MIŁOSIERNE SERCE, które jest otwarte dla każdego, kto prosi o zlitowaniem się nad jego nędzą życia.

Pocieszę Cię , że ja kiedyś byłam w podobnej sytuacji. Jedna zrozum, że jeżeli coś nie działa to nie zawsze dlatego, że jest to zaprzeczeniem tej możliwości ale zwyczajnie może być popełniany błąd. Taki błąd, który nie pozwala na skuteczność. Dla Boga coś co jest oddzielne nie istnieje. To coś takiego jak oszustwo. Bóg rozpoznaje jednak, że Jego dzieci zachowują się dziwnie. Dlatego do tej sytuacji tak absurdalnej z Jego punktu widzenia wysyła Ducha św. Który ma temu dziecku , które zachowuje się w tak nierozumny sposób dał dar rozumu aby rozumiał jak się modlić jeżeli wydaje mu się ,że mu czegoś może brakować. Dar rozumu, który pozwoli zrozumieć gdzie leżą błędy powodujące iż Jego dzieci myślą ,że są oddzielone od wszechobecnego Boga.
Jeżeli wyjdzie się z założenia, że to tylko mój błąd i chce się go wyeliminować to ten błąd się znajduje. Bo kto szuka znajduje. Ja w tym konkretnym przypadku szukałam opisów i zwierzeń ludzi, którzy twierdzili, że ich modlitwy są wysłuchane. A następnie ośmieliłam się pytać i dociekać jak się modlili?
1 -sze modlili się przede wszystkim o dar tego o co się modlili dla kogoś innego czyli brata.
2 -gie ich modlitwa była połączona z wiarą, że modlitwy są wysłuchiwane a to o co proszą jest możliwe do osiąbnięcia.
3 -cie nie wyznaczali granic temu co ma się dokonać ani w czasie miejscu i pod jaką postacią ma być otrzymane do konkretów, które w swoich konkretach są niezwykle ograniczające Boga , który chciałby dawać więcej niż człowiek jest w stanie sobie wymyślić.

Ale banialuki tutaj opowiadacie ,mieszacie wszystko ze wszystkim ,nie grzeszenie jest podstawą i obowiązkiem każdego katolika ,grzeszyć nie wolno ,bo Bóg Ojciec nienawidzi grzechu ,kategorycznie zabrania grzeszenia ,chyba ,że ktoś nie wie że grzeszy to wtedy nie ma grzechu ,jest to wszystko bardzo proste a wy robicie zamęt .
Sam tkwię w tej chwili w grzechu i Bóg odebrał mi prawie wszystkie łaski ,zostawił dosłownie ich niewielką część .Ale ciągle walczę z grzechami po to właśnie żeby na nowo otrzymać dobroć Boga jego łaski ,bo z nimi lepiej się żyję .Z czego Bóg będzie nas wszystkich rozliczał na Sądzie Ostatecznym ?Właśnie z grzechów a także z dobrych uczynków ,ogólnie z całokształtu.

W twoim opisie, Hufce nie znajduję miłości Boga i też wyrazu twojej miłości do Niego .. A uważam, że jest ona podstawą naszej prawdziwej bezgrzeszności i tym, do czego Bóg najbardziej nas wzywa i czego od nas pragnie. Nie wystarcza mu samo spełnianie Jego przykazań - w zamian za Jego łaski, bo byłby to tylko "suchy", bezduszny handel. Gdy dogłębnie czujemy się przez Niego kochani i samy Go kochamy, - w takiej Jego silnej bliskości, nie jesteśmy wręcz zdolni do grzechu.

Wydaje mi się więc, że drogą do bezgrzeszności jest bardziej własne dbanie o ciągłą duchową bliskość Boga, o jej świadome odnajdywanie i stwarzanie w sobie niż celowa walka z grzechami, o której piszesz.

Za wyjątkiem Jezusa Chrystusa i Maryi Niepokalanej to wszyscy grzeszą. I żaden człowiek nie jest bez grzechu. Istotą jest tylko by grzechów ciężkich unikać.

Jest jeszcze jeden warunek, który pozwoli abyśmy nie byli sądzeni.
"Nie sądźcie a nie będziecie sądzeni" mówił Jezus. Całkowicie.

Osądzać innych nie jest wskazane ,natomiast upominać ,napominać jak najbardziej tak ,jeżeli widzi się ,że ktoś popełnia kardynalne błędy należy upominać .Tu jest cienka granica pomiędzy osądzaniem a wskazywaniem błędów upominaniem.

Dokładnie. Do tego potrzeba doświadczenia i chęci dzielenia sie nim. Świadectw potwierdzających działanie słów ewangelii. Jak i wskazań jakie są pułapki aby e nie niepotrzebnie nie wpadać. Bo wystarczy bagatelizowanie jakiegoś aspektu i już nici z powodzenia przedsięwzięcia. Co bywa frustrujące i zniechęcające. Dlatego podtrzymywanie na duchu jest konieczne bo uczenie się jest mozolne a zatem wymagające cierpliwości i wytrwałości. Wiąże się to jednak z autorytetem, który w obecnych czasach jest pomijany albo lekceważony. Lub zagubiony jest jego sens i potrzeba.

Może inaczej. każdy grzech jest szególnym przypadkiem braku miłości wypływającym z braku wiary w miłość. Bo jeżeli ktoś nie wierzy w miłość to oczywiście nie będzie postępował w jej duchu ani zgodnie z jej prawami. Wynika to zwykle z doświadczeń życiowych , które wskazują na brak miłości lub taki rodzaj miłości, która dokonuje czynów tylko i wyłącznie na zasadzie coś za coś choć bywają mniej lub więcej altruistyczne czyny. Dlatego to Jezus mówił przyszedłem na świat dla tych co potrzebują lekarza. Czyli takich ,którzy miłości nie znają ale potrzebują jej aby odnowic swoje oblicze dziecka bożego, które jest emanacją miłości Bogas Ojca a zatem i Syna. Bo tylko prawdziwe złączenie w jedności Chrystusowej skutkuje taka emanacją. <lecz nawet gdy jeszcze nie jesteśmy dostatecznie połaczeni ( ze względu na ukryte bariery postawione przez ego- przed Bogiem0 powinniśmy sie modlić o pomoc Ducha św. Nie należy się Go jednak bać jest Duchem przypomnienia miłości Ojca i Duchem Prawdy o nas samych i naszym prawdziwym wizerunku. Danym nam po to abyśmy przestali już cierpieć oddzielenie od Ojca swojego źródła miłości jakimi jesteśmy w złączeniu z NIm.

Chyba trochę tak jest, że im bardziej poznajemy Pana Boga, tym bardziej zdajemy sobie sprawę z własnej grzeszności. Przecież to święci uznawali siebie za wielkich grzeszników. Gdy człowiek upada, jak często mówi się o grzeszeniu, to nie oznacza to, że Bóg go opuszcza. Jeśli chodzi o wysłuchiwanie modlitw, to myślę, że nie zdołamy chyba tego do końca zrozumieć, jak Miłosierny Bóg nas kocha, jak odpowiada na nasze prośby, błagania, dziękczynienia, uwielbienia. Jednak prawdą jest także i to, że zsyłając na ziemię Syna, wyraził Miłość w sposób pełny i ostateczny.