A co to znaczy uporczywe? Że ma jasny osąd, a i tak się na Boga wypina? Wyobrażasz sobie taką sytuację?
W dodatku nie to Jezus nauczał, nie to powiedział w odpowiedzi na zarzut faryzeuszy.prawda?
Mat 12.31-32
Mk 3.28-29
Łk 12.10
Chyba jednak tylko przejrzałaś

Nie potrzeba wyobraźni - poczytaj o życiu M. Maciela.


Znam, ale także znam - szczególnie 1 i 6.
http://www.katolik.pl/grzechy-przeciwko ... 16,cz.html

Taaak, ewentualne zbawienie Hitlera także nie miesci się w naszych sercach.

A moja natura buntuje się przed "miliardami w piekle", wizjami z Fatimy, gdzie do piekła trafia się za seks (onanizm?) czy niewiarę w piekło. Nie mam nic natomiast przeciwko gdyby to sami zbrodniarze i diabły trafiały do piekła.

Moja natura nawet zbrodniarzy nie chciałaby w Piekle, a i dla diabłów chciałaby możliwości nawrócenia.

Ja widzę potworność zbrodniarzy, którzy z chęcią innym by sprawili piekło, gdyby mieli taką możliwość.
Ale skoro nie chcesz nikogo w piekle to Twoja natura jest godna pochwały.

Co mi da czyjeś cierpienie? Nic. Poza tym mamy przebaczać swoim wrogom. Przykrym doświadczeniem jest własna grzeszność. Jestem słaby wobec przeciwności. Chcę pomocy dla słabych dzieci Adama, nie męki dla tych biedaków.

W sercach może się mieścić z racji niepojętego Bożego miłosierdzia, ale to człowiek wybiera.....skoro ktoś przez lata żył wedle pasującego mu schematu, który sam osobiście wybrał, raczej trudno byłoby mu porzucić go w chwili śmierci.

I uważasz, że ten człowiek, albo jakikolwiek inny miał pełnię poznania umożliwiającą wolny wybór?

Prawo naturalne, prawo przyrodzone posiada każdy człowiek, niezależnie od wyznawanej religii, czasu.

To jest nie jest odpowiedź. To wymówka.

Każdy zdolny do logicznego myślenia posiada świadomość konsekwencji własnego postępowania.
I nie ludzie sobie wymyślili ....i pójdą ci na mękę wieczną....

Grzech to przekroczenie konkretnych norm moralnych i religijnych. Pojęcie najczęściej używane w dziedzinie religijnej. W religiach, w których Bóg jest bytem osobowym, jak judaizm i chrześcijaństwo, grzech oznacza dobrowolne zerwanie przymierza z Bogiem poprzez dokonanie jakiegoś złego czynu. W religiach tych grzech powoduje oddalenie od życia, którego źródłem jest Bóg.

„1. grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego,
2. rozpaczać albo wątpić w łaskę Boża,
3. sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej,
4. nie życzyć lub zazdrościć bliźniemu łaski Bożej,
5. mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia,
6. umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci.”

Jak ma się realizowanie tych przykazań jeżeli w pewnych punktach są sprzeczne? ( 3 i 5)
Np. Uznaną prawdą moralną jest , że każdy jest grzeszny oraz wiara w sam grzech.
I jak zatem głosić zbawienne natchnienie, że nie można uznawać za prawdziwe dwa przeciwstawne kierunki wiarę w Miłość ( którą jest Bóg) i brak wiary w miłość ( która jej zaprzecza i jest oznaką grzechu bo wynika z braku wiary , że to dzięki miłości można osiągnąć to co dokonuje się bez niej. I oczywista wypowiedź Jezusa, że nie można dwom panom służyć jednocześnie. Świadczy tylko, że tu na ziemi posługujemy się sprzecznymi przekonaniami usiłując je pogodzić. Ale sprzeczności nie można pogodzić można co najwyżej wybrać jeden kierunek. I być konsekwentnym.

Rzeczywiście to nie Bóg nas osądza. Bo On nie pamięta złego i pamięta nas tylko takimi jakimi nas stworzył a zatem nie miałby co osądzać. To my sami w świetle miłości czujemy się winni i pragniemy tą winę ukoić. Jednak musi to odbyć się zgodnie z prawami Boga. Bo wszystko to czego potrzebuję muszę najpierw dać innym. Jeżeli potrzebuję przebaczenia muszę nauczyć sie prawdziwie przebaczać. Bo cała trudność w przebaczaniu u człowieka polega na tym, że "łaskawie" przebacza wywyższając się jako lepszy jednocześnie pamiętając przewinienie , które musiał niesprawiedliwie darować. No teraz grzesznik i ten , który nie zgrzeszył mają równy status.
Dzieje się to przez oszustwo utożsamienia. Jeżeli utożsamiam się z ciałem to widzę tylko odrębne części różne i różnie działające. Jeżeli utożsamiam się z Duchem Chrystusa to nawet gdy widzę kogoś w innej formie ( ciele) to wiem, że jest to ten sam czyli mój Duch Chrystusa. Jeżeli w jakiś sposób grzeszy to wiadomo, że w swoich doświadczeniach nie zna na tyle prawdziwej miłości aby ją móc docenić i działać zgodnie z jej prawami. Potrzebuje zatem pomocy Boga ( samego źródła miłości). Zatem potrzeba modlitwy za niego ( czyli za moją część ducha , która błądzi) aby poznał miłość jej prawa i przyjął je tak jak swoje dziedzictwo.
Dlaczego tak się dzieje, że żyje półświadomie? Bo zaufał temu co jest niczym, czyli tej części umysłu , która związana jest z ciałem i każe mu z tym ciałem się utożsamiać. A już Piotrowi Jezus mówił w uznaniu jego poprawnego rozeznania za kogo ma być On uważany : "ciało ci tego nie powiedziało".

c.d.

Adam i Ewa nie znali co to znaczy oszustwo. Byli niewinni. Kuszenie ich ,że mogą być jak Bóg jest naturalnym dążeniem każdego dziecka aby być jak Ojciec. Co Jezus potwierdził słowami : "Bądźcie tak doskonali jak Ojciec wasz Niebieski". Całe kuszenie jest stekiem manipulacji. Co śmieszniejsze ludzie przez długi czas uważali a nawet jeszcze uważają , że kusiciel mówił prawdę. Tak kłamca nagle mówił prawdę aby zwieść ludzi. Co ciekawe klątwą obłożone było dotknięcie lub zjedzenie owocu z drzewa. A przecież skutki odłączenia od Boga widać wyraźnie zanim do tego doszło. Bo przecież Ewa przestała ufać Bogu, że Ten chce tylko jej dobra. Wiele osób powątpiewa w dobroć Boga zastanawiając się dlaczego naraził na tak wielkie niebezpieczeństwo utraty łączności z Nim samym i grzechu, nazywając siebie miłością. Skoro ludzki ojciec nie pozwoliłby na takie niebezpieczeństwo z całą pewnością nie dopuścił by do tego Bóg Ojciec.
A skoro Jezus mówił do żydów "(43) Dlaczego nie rozumiecie mowy mojej? Bo nie możecie słuchać mojej nauki. (44) Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. (45) A ponieważ Ja mówię prawdę, dlatego Mi nie wierzycie. (46)"
(Ew. Jana 8:43-46, Biblia Tysiąclecia)
A to właśnie szatan chcąc zająć miejsce Boga oszukuje nas tak, że czynimy go bożkiem ( bo Bogiem nie jest w stanie być) i antychrystem. Czy to nie szatan jednak był tym okrutnym bogiem podszywającym się pod Boga?