Zgadzam się Soul33.
Tylko co to ma wspólnego ze zbrodniczą emanacją Jahwe?
Po co te twierdzenia bez pokrycia, że Bóg jest miłością, skoro On sam zachowuje się nie gorzej od tych prymitywów?

Czy Ty będąc człowiekiem oczytanym i świadomym, traktowałbyś dzikie plemiona w tak brutalny sposób, gdybyś znalazł się wśród nich?

Dlatego własnie, z perspektywy współczesnego człowieka, tamte prymitywne plemiona wykreowały sobie Boga na własne podobieństwo, co oznacza, że o żadnym objawieniu mowy być nie może!


Tak to prawda. Dlatego wiemy dziś, że w tamtych czasach, wszystkie katastrofy klimatyczne, były odbierane, jako bezpośrednie działanie Boga.
I wiemy również, że to nieprawda, a poglądy tych ludzi, były po prostu prymitywne.


Tak, to prawda. Ale co to ma wspólnego do objawienia?
To nie jest żadne objawienie, tylko czyjeś "widzi mi się".


Jednak za czasów Jezusa, nadal świat był w takim samym stopniu zbrodniczy i bezwzględny, jak czasy opisane w ST.
I co, nie można było wcześniej podejść do ludzi z miłością?

No jak to, przecież to treść decyduje, a nie sam fakt "objawienia" takiego czy innego. Mamy przyjmować wszystko, cokolwiek się komuś objawi, czy weryfikujemy treść? Problem więc w tym, żeby nie brać wszystkiego jak leci, ale właśnie po zweryfikowaniu.


Prywatne objawienia nie muszą sie dopasowywać, one pasują. Jeśli nie pasują, nie są objawieniami.
Przede wszystkim jednak, mówiliśmy o dopasowywaniu objawień do kodeksu społecznego - tzn taka chyba była Twoja teza. Ja uważam, że jest kompletnie odwrotnie, przynajmniej jeśli chodzi o chrześcijaństwo. Kodeks moralny został dopasowany do Biblii, a nie odwrotnie. Morale i stosunki społeczne, poziomu Biblii nie osiągnęły i pewnie nie osiągną.

Powtórzę zatem:

Święte ksiegi -->prześladowania i wojny religijne
Indywidualne wizje --> nikt nikomu nic nie narzuca, bo nie ma podstaw

jak dla mnie - historia zweryfikowała i wyszło na to, że święte księgi sa do bani.



Czyli - które piewsze, to lepsze?



Nie. Moja teza jest taka, że jedno z drugim współgra.



Oby. Mam nadzieję, że ten etap mamy już za sobą. Rozwój etyczny ludzkości na szczęście zostawił biblijny szowinizm i jej przerażający relatywizm moralny w tyle.

Chodziło mi o weryfikację w kategoriach wiary.


Są o wiele starsze wierzenia. Chodzi o wartość objawień w chrześcijaństwie.


Hm, mnie liberalna laicyzacja delikatnie mówiąc nie zachwyca.

Mi też o to chodzi. Jak rozumiem zasada jest taka, że probierzem wiarygodności objawienia z danego momentu jest jego zgodność z poprzednimi objawieniami.

Nie ma żadnego kodeksu. Można powiedzieć, że moralność to wynik ewolucji. Lepiej drugiemu czynić dobrze, bo dzięki czemu zdobywa się sprzymierzeńców w walce lub we współpracy. Coraz bardziej jednak stajemy się cywilizowani nie dzięki kościołom, a dzięki ewolucji moralności. Dzięki nowemu ładowi z dala od religii. Tak słowo ewolucja dla katolików jest nie do przełknięcia. Ale ona rzeczywiście działa, również w sferze moralności.

http://kodeks-drogowy.org/

co najmniej jeden by się znalazł

Takie było życie wtedy. Ludzie mogli myśleć, że takie wydarzenia są karą boską - bo ich też takie tragedie, jak pogromy, naprawdę spotykały. A oni starali się, jak mogli, nadać im jakikolwiek sens.


Historie biblijne nie muszą odpowiadać prawdziwym wydarzeniom. Pewnie znowu chodziło o jakiś przykład - może największej zemsty, jaką autor mógł sobie wyobrazić.

Nie będę bronił mądrości ukrytej w tej historii, bo jej nie dostrzegam. Może jej zadaniem jest pobudzać intelektualnie do zrozumienia mentalności tamtej kultury. Wydaje się, że nawet działa.


Napisałem jedynie o tym, co jest uznawane w katolicyzmie.


Ciężko rozmawiać o Bogu bez stosowania - przy niektórych tematach - założenia "jeśli istnieje, to X". Choćby nawet w celach jedynie dyskusyjnych.

Najważniejsza historia biblijna - śmierć Jezusa na krzyżu jest jak najbardziej autentyczna. Jak to możliwe - że ojciec zabija siebie, jak to możliwe, że Bóg sam siebie poddaje torturom. Nie mmiał bym zaufania do takiej osoby, która zbawia mnie za jakiś wyimaginowany grzech pierworodny - skazując swojego syna. Nie mam więc też zaufania do Boga katolickiego - bo to jest jednoznacznie OKRUTNE! Nie zbawia się kogoś przez zabijanie. Nie chce być tak zbawiany i nie czuję, że rodzące się dzieci są czemukolwiek winne i dlaczego to Jezus je wybawił, że od momentu chrztu są oczyszczone. To jest nielogiczne. Gdzie tu jest miłosierdzie? Jeżeli ktoś ma na to prostą (bo taka powinna być - niezawoluwana w mitach) odpowiedź - to proszę podjąć się wyjaśnienia tego.

Miłosierdzie okazywane jest poprzez zbawienie i wieczną szczęśliwość w niebie.

Grzech pierworodny obrazuje kondycję człowieka w świecie. Każdy jest niedoskonały i grzeszny, więc każdy potrzebuje zbawienia.

Chwilami chciałbym wiedzieć co Ty wypisujesz i co przez to rozumiesz. Na początku piszesz "śmierć Jezusa na krzyżu jest jak najbardziej autentyczna", więc skoro mówisz o autentyczności, to Jezus jest dla Ciebie faktem. W kolejnym zdaniu mamy "ojciec zabija siebie" i "Bóg siebie", a w następnym "skazując swojego syna". Dwa zdania dalej "nie mam zaufania do Boga katolickiego".
Więc jaka jest Twoja koncepcja wiary? Co jest dla Ciebie autentyczne, kto jest kim, kto jest dla Ciebie winnym, a kto poszkodowanym? Czy są jakieś konkrety, czy pisząc czwarte zdanie, po prostu doznajesz amnezji, o czym pisałeś w pierwszym?

Tylko że Biblia nie jest pismem historycznym, a jej strona dydaktyczna, odnosi się do zupełnie innych aspektów, można by powiedzieć stricte religijnych, a nie obyczajowych i kulturowych.

To że różni badacze, historycy, czy nawet archeolodzy sięgają do Biblii, w której odnajdują aspekty o których mówisz, nie oznacza, że w tym celu została napisana Biblia.
Dla nauki, w tym aspekcie, Biblia jest tylko pewnym punktem odniesienia, i zapewne zawiera te elementy o których mówisz Soul33.

Natomiast tekst z Księgi Liczb który przytoczyłem, w sensie religijnym ukazuje Boga jako istotę zbrodniczą, i bezwzględną. Łączenie tego podmiotu z miłością ,jest daleko idącym nieporozumieniem.

Nie wiem czego nie rozumiesz w mojej wypowiedzi. To ja ciebie się pytam - gdzie jest miłosierdzie w śmierci Jezusa? Gdzie w tym jest zbawienie? Tylko prosto, bez teoretyzowania.

Niestety wszędzie mamy sprzeczności - tu również. Bo z jednej strony człowiek jest stworzony na wzór i podobieństwo Boga, a z drugiej jest grzeszny i niedoskonały. To po co było takiego człowieka w ogóle tworzyć. Gdy odwołamy się do ewolucji natomiast - wszystko w tym względzie "niedoskonałości" wydaje się być właśnie doskonałe.

W umyśle ludzi nie ma obiektów. Mogą być tylko ich reprezentacje. I tu mamy do czynienia z taką reprezentacją, tj. pewnym obrazem Boga w oczach ludzi, który przechodzi zmiany na przestrzeni czasu.

I Biblia nie jest wyrwana z kontekstu historyczno-kulturowego, tylko wręcz przeciwnie. Jest w nim osadzona.

BTW, takie wyrywanie z kontekstu byłoby myśleniem charakterystycznym dla autyzmu (w tym także łagodnych form, typu lekkiego Zespołu Aspergera).


Wzór i podobieństwo pod jakim względem? Pod każdym? Poza tym "wzór i podobieństwo" wykluczają tożsamość.


Nie wiem, skąd czerpiesz wiedzę o ewolucji, ale ona zachodzi tylko dlatego, ponieważ organizmy są właśnie niedoskonałe i ciągle potrzebują lepszego przystosowania do środowiska.