Źle stosujesz pojęcie materialności. Materialny oznacza istniejący fizycznie - może być to zarówno energia, jak i materia,

Właśnie tym pytaniem naprowadzałem mojego interlokutora na wniosek, który ty wysnułeś. Ale dzięki za doprecyzowanie.

Materia jak i energia jest materialna. Natomiast o informacji nie można powiedzieć że jest materialna, mimo że jest czymś z naszego świata.

Ależ oczywiście, że jest. Niematerialnym jest treść informacji. Sama informacja to zbiór znaków o określonym znaczeniu. Dlatego Chrystus mówi o swoich słowach, że są duchem gdyż to nie sama litera Pisma ma moc, ale treść, która porusza samego ducha.

Czyli informacja jest niematerialna a NOŚNIK informacji co najwyżej jest materialny

Tylko, że to nośnik jest informacją. Informacja to opis (ostatecznie zerojedynkowy tzn. to ostatecznie jest takie a nie takie) lub raczej symbol treści, który w sposób niedoskonały przybliża abstrakcyjnie przedmiot informacji. Gdyby przyjąć informację jako coś niematerialnego czyli duchowego to jednocześnie trzeba by przyjąć jako prawdziwy intelektualizm etyczny, który uprawiał Sokrates czyli stajemy się bardziej duchowymi dzięki wiedzy umysłu. To jest jednak wykluczone. Owszem wpływa to na lepszą pracę naszego umysłu, mamy lepszą kondycję psychiczną ale nie ma to nic wspólnego z duchem (moje myśli nie są myślami waszymi). Łatwo to można zauważyć w przypadku np. biblisty - ateisty. Pomimo posiadania dużej ilości informacji o PŚ nie jest on w stanie wywnioskować, że to Bóg jest źródłem duchowości i moralności. On uznaje tylko własne sumienie a Biblię traktuje jako spis ludzkich tylko doświadczeń.

Materialne rzeczy podlegają prawom zachowania: jest prawo zachowania energii i masy, jest prawo zachowania liczby barionowej, czyli nie może przybyć ani ubyć protonów,
A informacja klasyczna da się powielać w nieskończoność.

Informacja jest ograniczona pojemnością pamięci.

Pojemność to nośnik, coś materialnego

Skąd ty bierzesz te wszystkie pomysły? skąd taki wniosek że niektóre rzeczy znajdujące sie w okół nas, są materialne a inne niematerialne?

A do jakiego stanu należa ciała zmarłych ludzi (za wyjątkiem Jezusa i Maryji)?

Moment... będziemy także żyć na Ziemi, odnowionej Ziemi. I co będzie w takim razie na tej Ziemi? Oczywiście że nie będzie samochodów bo Twoje ciało być może będzie miało takie właściwości że będziesz mógł lewitować, albo przemieszczać się w taki sposób jak Chrystus, - jestem tu i zaraz jestem tam, czyli pojawiać się i znikać w dowolnym miejscu. W takim razie środki komunikacji nie są potrzebne. Język, będziemy mieli możliwość czytania serca, myśli, duszy i wszystkiego, czyli nie bedzie nieporozumień między ludźmi ktore obecnie wnoszą sporo zamieszania, zranień do relacji między ludźmi.

W takim razie będziemy żyli sobie w utraconym Raju. I myślę że tam będzie piękno, nawet większe niż teraz istnieje w przyrodzie, bo całkowicie nieskażone, w całym swoim rozkwicie. I może będziesz sobie jadł niezwykle smaczne owoce, w sensie dla przyjemności, ale bez potrzeby bo nie bedzie odczuwania głodu. Chrystus spożył posiłek po zmartwychwstaniu, w takim razie jest taka możliwość.



Żyjąc tutaj masz jakieś marzenia. Czy Bóg może ignorować piękne i dobre marzenia? Skoro Niebo ma być krainą szczęśliwości i niczego ma nie zabraknąć to czy może zabraknać spełnienia tych marzeń? Może tam będziesz mógł dotknąć takiej rzeczywistości która właśnie bedzie spełnieniem tych dobrych i pięknych marzeń. O tych niegodnych nie ma mowy, bo przecież zanim ktokolwiek wejdzie do tego Królestwa, to przejdzie prysznic w celu oczyszczenia i nauczenia się miłości.



W rządzeniu czym?



Bedziesz żył w ciele. W materialnym ciele, co prawda zbudowanym z innej materii, a w sumie z materii o innych właściwościach. Czy zatem będziesz stał w miejscu, czy bedziesz zawieszony w próżni? Otóż każda istota musi być w ruchu, nawet aniołowie są jakby nieustannie czymś zajęci, w ruchu, podobnie człowiek.



Jak to rozmieszczeni rodzinami, w jaki sposób? To jednak nie spotkamy Elvisa? Chyba jednak możemy spotkać tam kogo chcemy, inaczej idea Nieba zaprzecza miłości ale sprzyja jakiemuś powstawaniu zamkniętych klanów. A co w przypadku kiedy rodzina była patologiczna, złe stosunki w rodzinie? Jeśli ktoś nie był w stanie żyć i wytrzymać ze swoją rodzina na ziemi a na przykład osoby nie powiązane więzami krwi okazały się być lepsze niż rodzina? Czy zatem mają być rodzieleni i na siłę umiejscowieni tylko z rodziną? To chyba czasem trzeba zresetować pamięć.



Bóg podejmuje decyzje sam. Nie ma żadnej Rady Nieba. Czy innej Rady Galaktycznej.



Ależ będziemy mieli ciało.



Jezus miał ciało materialne po zmartwychwstaniu, materialne ciało które posiadało nadprzyrodzone właściwości i zdolności. Ale było materialne. Można było go dotknąć i poczuć, to było żyjące ciało. I jadł i pił z uczniami. Chodził, żył. Nie był postacią ducha, astralnym ciałem. Nie wiem jaką religię wyznajesz ale to jest jak połączenie chrześcijaństwa z nurtem New Age.

Ludzie są różni, jeden bardziej przebojowy i dzięki temu ma wielu kolegów, a drugi też jest przebojowy, tyle że nie aż tak bardzo jak ten pierwszy, i przez to ma tych kolegów troche mniej.
I tu sie pojawia problem, bo temu drugiemu z tego powodu zrobi sie smutno, pojawi sie zazdrość, oraz inne negatywne emocje.



Jak takie coś miało by wyglądać?
Z własnych doświadczeń wiem, że im jest większy głód, to wtedy jedzenie lepiej smakuje, natomiast taka jednostajna przyjemność, i to bez głodu, była by czymś wyjątkowo dziwnym.

Myślę, że każdy trochę inaczej odczytuje pewną konieczność oczyszczenia, czy " nauczenia się miłości", przed dostaniem się do nieba. I właśnie dlatego, że każdy jest indywidualnością, w znaczeniu: osobą, pozostanie nią, jak uważam również w niebie. Nie mam szczególnych marzeń, dotyczących nieba. Ale przecież chciałabym być rzeczywiście szczęśliwa. Wierzę, że Chrystus zmartwychwstał, i można chyba powiedzieć, że ta wiara daje już tutaj jakby przedsmak, wyobrażenie szczęścia.

Również chciałbym być po prostu szczęśliwy w niebie, aczkolwiek martwi mnie trochę fakt, że mój związek zostanie rozdzielony. To dla mnie prawdziwe szczęście. Czasem odnoszę wrażenie, że należy poznać negatywne uczucia, by później rozumieć czym jest prawdziwe szczęście. Tym samym, trudno mi jest sobie wyobrazić jak rzeczywiście będzie w niebie, jak będę odczuwał szczęście i czy faktycznie poznałem już te uczucie na Ziemi.