Chciałabym zaproponować nowy temat dotyczący małżeństwa tj:

Dialog w małżeństwie

Jak rozmawiać abyśmy się rozumieli, abyśmy się nie ranili ( być może nieswiadomie).

Jak przedstawiać swoje racje, swój punkt widzenia tak aby ta druga osoba nie czuła się atakowana i znowu nie wyniknęły nieporozumienia, kłótnia , żale, negatywne emocje ( złość, gniew, poczucie odrzucenia), może " ciche dni".

Jak znaleźć (kompromis ?), jeżeli już nie da się pogodzić naszych przeciwstawnych zapatrywań, dążeń, decyzji.

Jak ratować związek?

Aniu
Tak na początek;
- Zaważ, że kłótni w małżeństwie nie unikniesz- i nie licz, że będzie inaczej...
Kłopot jedynie w tym, by skutki kłótni zminimalizować.
Niemożliwe bowiem jest, by para osób nie miała różnicy zdań ...
Brat z siostrą potrafią się pokłócić - a co dopiero para "obcych" sobie osób ...
Powody - mogą być różne.
Każda z par ma swoje własne sposoby na "rozładowani" emocji.
Ja osobiście preferuję - szczerość.
Niezależnie od tego, czy to ja zawinię, czy Małżonka - staram się rzetelnie przedstawić swoje stanowisko - przyznać się do błędu - lub starać się na spokojnie wytłumaczyć jej w czym ona popełniła błąd ...
Przeprosić, gdy to ja zawiniłem - i wyjaśnić wszelkie możliwe powody.
I tego samego życzę sobie od Małżonki.
Taka postawa rodzi wzajemne zaufanie.
czasem pomaga żart - czasem powiedzenie prawdy w oczy ...

Ja wiem , że były , są i będą różnice zdań w małżeństwie to jest oczywiste.

Chcę porozmawiać o mechanizmach dyskutowania, dialogu , które by właśnie jak piszesz " minimalizowały skutki kłótni", na pewno są takie zasady aby ludzie mówiąc i słuchając mogli się zrozumieć , bez .

Wydaje mi sie , że jedną z takich zasad chyba właśnie jest szczerość i to co piszesz o gotowości przeprosin gdy się zawiniło.

Wydaje mi się , że dobrą zasadą jest mówienie jasno o co nam chodzi, czego oczekujemy, co nas boli bez żadnych uszczypliwości, choć zdaje sobie sprawę , że to bardzo trudne.

Co w sytuacji, gdy oczekiwania są rozbieżne?

Tak się składa, że w chwili obecnej wszystko się zinstytucjonalizowało. Kłótnie też. Są specjalne szkoły, kursy, szkolenia, gdzie uczy się technik interpersonalnych, technik mediacji, rozwiązywania problemów, zastępowania agresji, radzenia sobie z emocjami i stresem. Między innymi, jak przedstawić swoje racje żeby nikogo nie zranić a być stanowczym (modne słowo: asertywność).

Warto z takiego szkolenia w zakresie technik interpersonalnych skorzystać. Nawet wydając parę złotych bo to się opłaci. Może uratować w przyszłości małżeństwo.

Obecnie zastanawiamy się czy elementów treningu interpersonalnego, mediacji i rozwiązywania problemów nie wprowadzić do kursów przedmałżeńskich. To znaczy decyzja jest na tak, natomiast dyskusja toczy się nad formą. Nie liczyłbym jednak, że gdziekolwiek w tej chwili w czasie kursu przedmałżeńskiego ktoś taki trening prowadzi.

Trzeba we własnym zakresie. Sądzę, że informację można uzyskać na stronach internetowych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Aniu
Przede wszystkim - starać się wyciszyć podczas takiej trudnej rozmowy własne emocje i starać się, by dyskusja była - w miarę możliwości - jak najbardziej rzeczowa.
Ponadto (co bardzo ważne) o ile to tylko niezbędne - nie wracać do zaszłości.
Starać się tak przedyskutować sporną sprawę, wyciągnąć wnioski by załatwić ją raz - i nie wracać do niej więcej.
Do wniosków z owej dyskusji - można powrócić - lecz nie "wałkować danej sprawy przez dłuższy czas.
Jak dojść do porozumienia - to już sprawa Waszych osobistych chcarakterów.
Dla jednej osoby bowiem to samo zdanie może być dobrym "wyciszaczem " - dla innej (lub nawet tej samej, lecz w innej sytuacji) - może być przyczyną zaognienia konfliktu.
Czasem wystarczy niegroźny, lekko uzłośliwiony żart typu "a czegoż to buczysz jak linia wysokiego napięcia kobieto/mężczyzno ? - by albo spowodować wyciszenie nastroju - innym razem to samo zdanie może być przyczyną zaognienia sprawy.
Ja osobiście polecam "wypracowanie " sobie jeszcze w okresie narzeczeńskim pewnych zachowań które są jasne i czytelne dla obydwu stron - a które powodują wyciszenie zbędnych emocji.
Po tym dopiero polecam przejść do wymiany zdań - na tyle spokojnie na ile to możliwe.
Podczas samej dyskusji nie urażać specjalnie partnera/ki - i samemu starać się nie dać sprowokować do ostrej, urażającej wymiany zdań.
Pozdrawiam

Taaak Taaak teoria jest naprawdę


Funeral


To co piszesz to ma sens.

Tylko widzisz, związek dwojga ludzi tak specyficzny jakim jest małżeństwo to trochę coś innego niż relacje koleżeńskie, pracownicze i.t.p.
W grę wchodzi nie tylko mój interes, moje dobre samopoczucie ale także dobro mojego współmałżonka.

Mysle ze kursy moga pomoc, ale czesto moga bardziej zaszkodzic, bo zacznie sie swoje zachowania wciskac w pewne schematy, i albo byc sfrustrowanym ze sie do konca nie udalo, albo miec zal do drugiej strony ze sie nie zachowala jak powinna.

Sw Pawel mowi zeby slonce nie zachodzilo nad waszym gniewem, najlepiej probowac z boza pomaca co wieczor sie jednac, najlepiej pierwszemu prosic o wybaczenie, w mysl slow ewangelii jesli jakis brat ma cos pdzeciwko Tobie pojednaj sie z nim.
A pozniej isc do zrodla laski uswiecajacej, ktora w malzenstwie poza Msza Sw. jest takze obecna w stosunku seksualnym. Ale jak ktos napisal w teori wszystko jest latwe, wlasnie dlatego laska jest konieczna by moc wyjsc z siebie i zobaczyc potrzeby drugiej osoby.

Tak uważasz, no nie wiem. Naprawdę nie ma tutaj nikogo kto uczestniczył w takich kursach ? Bardzo chętnie bym usłyszała coś więcej na ten temat.



Tutaj się podpisuję to dobra zasada.
Jakże jednak trudno czasami ją realizować. Św. Paweł także coś o tym mówił . Było to jakoś tak:
- czynię nie to co chcę tylko to czego nie chcę.
No i mamy " ciche dni".



Żródło łaski uswięcającej w stosunku małżeńskim Eee chyba lekka przesada.

Nie, nie jest Aniu przesadą to, co pisze Wiking.
Jeżeli współżyjecie zgodnie z zasadami głoszonymi przez Chrześcijaństwo i seks jest dla Was źródłem umacniającej Miłość przyjemności - jest również i źródłem łaski Bożej.
Przecież - na początku Bóg stworzył mężczyznę i kobietę ... po to by "jedno byli" - i błogosławił im nakazując bycie płodnymi ...

Mówić o swoich uczuciach, ale nie oceniać drugiej osoby. Jeśli widzimi że ponoszą nas emocje, odkładamy rozmowę na później lub robimy chwilkę przerwy na ochłonięcie. Słuchamy tak jak chcemy, żeby nas słuchano - wykazujemy uwagę i nie przerywamy. Okazujemy drugiej osobie szacunek i staramy się postawić w jej położeniu. No i przede wszystkim jesteśmy szczerzy oraz skłonni do kompromisu i wybaczenia.

Przede wszystkim nie stawiać się nad drugą osobą, nie tworzyć atmosfery mistrza pouczającego ucznia, trzeba pokazać drugiej osobie że uważa się ją za równą sobie, za osobę mądrą i mogącą mieć rację. Należy uzasadniać swoje postawy/poglądy, nie dążyć do "pokonania przeciwnika" bo nie z przeciwnikiem rozmawiamy tylko z kimś kto mieszka w naszym sercu.

Jeśli małżonkowie widzą dwie różne drogi, najlepiej będzie odrzucić je obie i wybrać trzecią wspólnie, albo po prostu jedna ze stron będzie musiała zaufać drugiej i zrezygnować ze swojej propozycji.

Często czytać "Hymn o miłości" św. Pawła, zadawać sobie pytania "Czy moja miłość jest cierpliwa? Czy nie pamięta złego? Czy nie unosi się gniewem? Czy wszystko wybacza i wszystkiemu ufa?" i weryfikować swoją postawę w świetle odpowiedzi na nie. Tam gdzie miłość i oddanie, tam jest Bóg, a gdzie jest Bóg tam jest pokój i jedność

Widzieć a nie patrzeć
Słyszeć a nie słuchać
Zrozumieć a nie oceniać
Czekac a nie poganiać


Reszta przyjdzie z czasem sama

Dużo, dużo modlitwy o uleczenie serc. Maryja zawsze pomaga. Ufaj Jej i oddaj swe małżeństwo. Wybierz się może do OO.Dominikanów lub Franciszkanów, fajnie prowadzą duchowo.

Gdy mężczyzna potrzebuje więcej przestrzeni, to daj mu ją. Zajmij się sobą i ... bądź dobrej myśli.

Proponuje modlitwe do Maryi.
Proponuje zawierzyc swoje zycie, malzenstwo wlasnie Jej.

Mówić jasno, w miarę krótko i na temat. Bez zbędnych dygresji i wyszukanych figur stylistycznych (czyli bez owijania w bawełnę). Przy tym należy być przygotowanym na twarde słowa pod swoim adresem i nie obrażać się z byle powodu. Bronić się przed zarzutami, które wydają się niesłuszne, ale przyjmować rzeczową argumentację i starać się poprawić swoje słabe strony.



Na zasadzie maksimum funkcji dwóch (albo wielu) zmiennych. Zbilansować zyski i straty każdej ze stron i wybrać wariant najkorzystniejszy.

wyjaśniac sobie nieporozumienia i własny sposób patrzenia na świat i nie przywiązywać sie zbytnio do tego, by "moje było na wierzchu"

przy cichych dniach najlepsze jest powiedzenie słowa "przepraszam" gdy niepokoi nas własne sumienie, a jesli nie czujemy sie winni, to nic nie szkodzi, jak po prostu przytulimy sie do siebie bez słów... słowa przyjda później czasem można w żartobliwy sposob "nakazac", by druga strona przeprosiła korzystając oczywiście ze stereotypów damsko-męskich potem, gdy pierwsze lody zostana przełamane, spokojnie porozmawiac o tym, co zabolało - i dlaczego - wyjaśniac sobie siebie nawzajem nie oczekując, ze partner zrozumie nas w 100%