Nie. Ten "specyficzny sposób" tego nie implikuje. Gdyż?Świetnie. Teraz jeszcze to uzasadnij tak, aby do tego Twojego zdania mogli się inni ustosunkować.
No przecież dokonał dość skrajnego aktu takiego "wychylenia" we Wcieleniu.

Gdyż reakcja jest następstwem wydarzenia.



W rzeczy samej, dobry przykład. Tylko że tu mamy siła rzeczy podległego czasowi człowieka, a mowa suwerennym wo0bec niego (i wszystkiego innego) Bogu, np. rozmawiającym z Abrahamem.



Wyprowadzanie niezmienności Boga nie z Jego doskonałości, a niemożnosci związanej z niepodleganiem czasowi. Coś jak w tych kuriozach na temat aniołów niby mających wolną wolę, a jednocześnie niezdolnych do zmiany decyzji, "bo nie podlegają czasowi". Taki Bóg czy anioł to zasadzie automat, nie wiem na jakiej zasadzie można powiedzieć, że żyje, jest osobą czy o czymkolwiek decyduje. Bardziej przypomina to jakiś bezosobowy proces dziania się jego woli, amen.

Chyba jednak nie, bo wyraźnie zaznaczył:

A Bóg jest zawsze. I przed i po wydarzeniu.
Nie rozumiem tej rzekomo kluczowej różnicy. Zarówno Wcielenie, jak i Objawienie się Abrahamowi były formą kenozy Boga.

JedenPost, Ty możesz podejmować działania w dowolnym miejscu przestrzeni wokół siebie ale nie w dowolnym punkcie czasu (tylko w teraźniejszym). Bóg może natomiast działać w każdym punkcie czasu i przestrzeni.

Ciągle brak ograniczenia postrzegasz jako brak w sensie jakiejś ułomności. To tak, jakby pszczoła w słoiku uważała, że pszczoła na wolności jest uboższa, bo brak jej bycia zamkniętą w słoiku.

Czas jest wymiarem materialnego wszechświata. Gdy ktoś znajduje się poza wszechświatem (a raczej jest wobec niego transcendentny) i widzi go cały jako czterowymiarowy obiekt, wtedy może być zdolny dokonywać ingerencji w dowolnie wybranym punkcie całej czasoprzestrzeni. Zatem ma więcej możliwości niż my, a nie mniej.


To jest wiecznie trwająca decyzja. Ty możesz trwać w danej decyzji przez określony czas, a anioł trwa w swoich decyzjach przez całą wieczność. To też nie jest ograniczenie.

Dokładnie tak uważam.




Czemu zatem odmawiasz Mu możliwości zmieniania siebie? Z naszej perspektywy ta zmiana może być niedostrzegalna, a stan postrzegany jako wieczny, niemniej sam Bóg może wszak podjać taką decyzję, czyż nie?




Oczywiście, że jest, ponieważ ponieważ uniemożliwia korygowanie decyzyjnych błędów, pomimo, że w wypadku anioła są one wszak możliwe. Szatan staje się przez to nie suwerenną istotą, a automatem do szatanienia.

Aby się zmieniać, najpierw trzeba być ograniczonym przez czas. Samo pojęcie zmiany implikuje istnienie w czasie, czyż nie?

Tak, jak przemieszczanie implikuje ograniczenie do danego obszaru przestrzeni. Istota transcendentna wobec wszechświata nie przemieszcza się po nim, prawda? Czy to jest zatem ograniczenie, czy jego brak?

Czytam wasze rozwazania na temat Boga, bo jak kazdy z was probuje zrozumiec Jego istote i pojac jak to wszystko dziala i dlaczego...itd
W tym watku przedstawia sie Boga jako Trojce Swieta i probuje slowami wyrazic Boska Nature...
Jak widac, jest to trudne...
Tym bardziej, ze kazdy z nas postrzega rzeczywistosc (rowniez Boga) przefiltrowana przez nasze mozgi....A to oznacza, ze w kazdym przypadku jest to subiektywne...czyli moje pojecie Boga rozni sie w naturalny sposob od twojego pojecia Boga...
Idac dalej tym tropem ,nasuwa sie logiczny wniosek, ze czlowiek, ktory jest swiadomy procesow jakie zachodza w jego wlasnej glowie, nie moze OCZEKIWAC od drugiego czlowieka, ze pojecie Boga tego drugiego bedzie identyczne z jego wlasnym... W zwiazku z tym przekonywanie i wszelkie narzucanie otoczeniu wlasnych wizji nie sluzy raczej poznaniu Boga lecz wrecz przeciwnie- utrudnia prawdziwe Jego doswiadczenie ...
Dlatego uwazam, ze pierwszym krokiem na drodze poznawania Boga jest wlasnie dokladne poznanie samego siebie...i uswiadomienie sobie jak funkcjonuje nasz ludzki system postrzegania...jakimi prawami rzadzi sie Natura, ktorej jestesmy czescia...To jestesmy w stanie zrozumiec w pelni, jako ludze...I to powinno byc naszym glownym zajeciem przez cale zycie.
Mysle, ze jesli tak postawi sie te cala sprawe, szybko moze sie okazac, ze Bog jest o wiele blizej niz nam sie wydaje... Osobiscie czuje, ze On jest caly czas ze mna...i nie musze go nigdze szukac...
I nie ma dla mnie zadnego znaczenia czy On jest Trojca Swieta ,czy kims jeszcze innym...
Co o tym myslicie...?

Pozdrawiam wszystkich

Problem w tym, że chrześcijaństwo nie polega na "narzucaniu swoich wizji", tylko na przyjęciu Objawienia. Czym innym jest rzeczywistość, a czym innym - pojęcie o tej rzeczywistości. Ta pierwsza jest niezależna od postrzegania i należy się starać zdobyć jej możliwie obiektywny opis.

Zauważ, że Twój argument dotyczący teologii można przenieść również na nauki przyrodnicze. Każdy postrzega naturę "po swojemu", więc nie ma sensu innym narzucać "swoich wizji".

W porzadku ,zefciu...sprobujmy przez to przebrnac...

1. Jestem wiec chrzescijanka bo przyjelam Objawienie. To mi teraz powiedz, do czego mi potrzebny dogmat o Trojcy Swietej...? Albo dogmat o niepokalanym poczeciu Najswietszej Panny Maryi zawsze dziewicy...? Czy te dogmaty nie sa czyimis wizjami...?


2. Piszesz : "Czym innym jest rzeczywistość, a czym innym - pojęcie o tej rzeczywistości. Ta pierwsza jest niezależna od postrzegania i należy się starać zdobyć jej możliwie obiektywny opis."

Nie wiem jak ty, ale ja nie zyje w oderwaniu od rzeczywistosci...i w zwiazku z tym mysle, ze skoro Bog umiescil mnie w tej rzeczywistosci, obdarzajac jednoczesnie zdolnoscia jej pojmowania, to wyjasnij mi, dlaczego mialabym szukac na zewnatrz gdzies "obiektywnego opisu rzeczywistosci" skoro mam swoj wlasny, subiektywny.

3. Piszesz: "Zauważ, że Twój argument dotyczący teologii można przenieść również na nauki przyrodnicze. Każdy postrzega naturę "po swojemu", więc nie ma sensu innym narzucać "swoich wizji".


Zefciu, przyroda (natura) i wszechswiat, to wlasnie ta rzeczywistosc, o ktorej mowa w powyzszym punkcie.

No nie. Jeżeli ktoś włada czasem, to może się zmieniać, nie będąc przez niego ograniczanym.



Prawda, tu jest zagwozdka. Na czym zatem polega idea Boga jako żywego, skoro życie to, oólnie rzecz biorąc, pewne zespolone procesy zachodzące w czasie?

Korzystając z tego samego przykładu, człowiek włada przestrzenią w tym sensie, że może się po niej przemieszczać. A Bóg jest wszędzie, więc się nie przemieszcza.

Analogicznie, powiedzmy, że jest istota, która może poruszać się także w czasie. Bóg jednak jest w każdym punkcie czasu jednocześnie. Zatem nie porusza się ani w czasie, ani w przestrzeni.

Czy nie dostrzegasz, że to są tylko ograniczenia pozorne, które podpowiada nam intuicja?


Po prostu Bóg żyje w innym sensie niż życie w świecie materialnym. Według bardziej ogólnej definicji.

Pochodzącej zapewne z systemu wiedzy i rozumowania sprzed dwóch tysięcy lat, kiedy ludzie nawet limesów nie ogarniali, ale szermowali pojęciem nieskończoności aż furczało. No, można i tak. Ale bez zaktualizowania tego do współczesności, rzecz, hm... trąci myszką, powiedzmy. Łagodnie. Anyway, wartałoby tę definicję zapodać, a nie tylko zasygnalizować jej istnienie, żebyśmy mogli sprawdzić, czy na przykład jest niesprzeczna. Bagatela, zdefiniujmy życie, a potem uogólnijmy to pojęcie poza czas i przestrzeń.

Bo trzeba to jedno wiedzieć, że nawet Heller, ksiądz katolicki w końcu, który w ramach swoich poszukiwań kosmologicznych dokopał się do jakiejś dynamiki bez czasu, nie ogłasza tego z pompą, że znalazł Boga we Wszechświecie, tylko pisze skromnie: to jest propozycja jedna z wielu, czy się sprawdzi, czas pokaże...

Nie mam tej definicji. Wiem tylko, że musi być bardziej niż życie materialne (osobiście preferuję roboczą definicję NASA: życie to samo-podtrzymujący się układ chemiczny zdolny do ewolucji darwinowskiej). Ale mogę coś spróbować.

Życie to jest dokonywanie aktów sprawczych.

Może być?

Może, ale musiałby przestać być doskonały, bo raczej doskonałości nie da się udoskonalić Bóg jest pełnią. Czy pełnię można bardziej wypełnić?