Coś się uparłeś z tym zakonem. Bóg jest wszędzie i w każdym człowieku. Dał ci możliwość potwierdzenia swojej obecności. Ty zawarłeś związek małżeński i on jest nierozerwalny. Twoim obowiązkiem jest się spełnić jako mąż i ojciec i to jest twoje zadanie. Mąż i żona są jak jedno ciało. Darzysz Boga wielką miłością, pragniesz Go i tęsknisz za Nim, ale On jest przy tobie. Nie w zakonie, ale przy tobie. Pokusy są częścią naszego życia. Poprzez modlitwę trzeba prosić Boga o siłę walki z nimi. Zwycięstwo nasze jest naszą siłą. Zwycięstwo i walka z pokusami pokazuje ile warta jest nasza wiara. Sami jesteśmy zbyt słabi, by zwyciężać, ale z modlitwą na której powiemy, jak bardzo potrzebujemy pomocy Bożej, poprosimy o pomoc - zwyciężymy. Bóg wie, że jesteśmy ułomni i słabi, ale z wiarą nic nam nie grozi. Nie ma coś takiego jak przeczekanie. Musimy dużo się modlić i prosić Boga o pomoc, prosić Jezusa Chrystusa, by nas prowadził a na pewno damy ze wszystkim radę. Nie ma takiego problemu, byśmy z Jezusem nie rozwiązali. Zawierz w moc Jezusa i oddaj się Jemu we władanie, w prowadzenie. Proś o rozważanie swoich myśli, a dobre, właściwe myśli nadejdą.

To aż tyle czasu zostało do drugiego Przyjścia?

Mam rozumieć że w 2026 roku będzie koniec świata?

Ja sie nie uparlem z tym zakonem tylko naswietlilem moj dylemat by autor watku co nieco zrozumial.
Pisale jedynie wczesniej ze przydala by mi sie edukacja diakona.

Gdy juz wszystkie argumenty zostaną wyczerpane, dowiesz sie tu ostatecznie, ze niezbadane sa wyroki opatrzności, Robek się troche pośpieszył z wnioskami, powinny one być na końcu;-)
A tak bardziej poważnie- nasze niepowodzenia mają źródło w naszej psychice. Zamiast przejmować sie Bogiem, lepiej wziać sprawy w swoje ręce i próbować dotrzeć do źródla.

A kto tu pisze o drugim Przyjsciu?

Do jakiego źródła?
Co za odważne stwierdzenie - zamiast przejmować się Bogiem.
Czujesz się pępkiem tego świata i życia ?

Racja, Bóg powołał nas do życia, nie pytając nas o zdanie.
Dlatego później sam stał się człowiekiem i chociaż nie zrobił nic złego, został przez nas upokorzony i zabity. I na to wszystko powiedział do nas wybaczam wam. To musiało się stać i stało się. Dlatego Jego przyjście do nas, było ostatecznym stworzeniem nas, bo staliśmy się dla Niego czymś więcej, niż On sam dla siebie. Nasze życie nie jest łatwe, ale Jego uczucie do nas, też nie jest łatwe.

Rodzic też nie może na siłę uszczęśliwić swojego dziecka, bo dziecko w swojej wolności wybiera co chce.
To że rodzic nie daje swojemu dziecku tego co jest jego zachcianką, nie znaczy że dziecko jest mu obojętne.
Dorastające dziecko też powinno zauważyć, że tylko biorąc od rodzica, wcale nie otrzymuje więcej, dlatego w pewnym momencie chce dać rodzicowi coś swojego i wtedy otrzymuje od niego jego miłość. I dopiero wtedy czuje, że żyje naprawdę.

Nie mam nic przeciwko wierzeniu w Boga w tym sensie, że kto chce, niech sobie wierzy.
Niemniej ziemskie sprawy należałoby rozwiazywać na ziemi, a nie co rusz doszukiwać sie boskiego wpływu.
Dotrzeć do źródła problemu, czyli w praktyce do swojej podswiadomości. Tam tkwi problem.
A moze wystarczyłoby sobie tylko zadac pytanie: jakie ja popełniam błędy?

aby znalesc w swoim postepowaniu bledy musisz wiedziec-rozumiec czym one sa.
Druga sprawa to bledy duchowe maja wplyw na rozumienie bledow "materialnych-cielesnych" zwiazanych z cielesnym zyciem.
Jesli od urodzenia wychowywal bys sie w np. spolecznosci Maorysow nie bedziesz rozumial czym jest blad u Rosjanina i odwrotnie.
Zyjac wsrod skorumpowanych, czy roznych kultur i tradycji ludzi nie zrozumiesz uczciwego czlowieka i jego widzenia bledow.
By znalesc faktyczne bledy musisz spojzec bezstronnie i sprawiedliwie.
np. gdy jestes sedzia i twoj synek cos narozrabia to bycie bezstronnym i sprawiedliwym nie pozwoli ci zataic karalnych czynow synka i sam postawisz mu zarzuty w sadzie.

Dziwne. Ponieważ prywatne objawienia nie są do ukrywania przed światem, ale wręcz to jest właśnie podstawą prywatnego objawienia iż powinno być ujawnione. Bóg nie daje objawień tylko dla jednej osoby, ale dla wszystkich innych także, używając wizjonera / proroka jako swojego narzędzia.

I tutaj już sam decydujesz o tym, co nie jest zbyt właściwe.



Jeśli stronisz od księży z wyjawieniem objawień i ich treści, to wybacz ale te objawienia nie pochodzą od Boga. Realny prorok / wizjoner jest poddany i posłuszny Kościołowi i hierarchii Kościoła, nawet jeśli osobiście cierpiałby z tego powodu i nie zgadzałby się z tym, ale posłuszeństwo jest tutaj priorytetem. Każdy prawdziwy prorok / wizjoner ma duchowego opiekuna, księdza. Jeśli Ty jednak twierdzisz że żaden ksiądz i nikt inny tego nie zrozumie, to tym samym jest to ślad pychy.

Voila
http://www.dyskusje.katolik.pl/viewtopi ... 12&t=27031
ostatni post na stronie.

[quote="equuleuss

Jeśli stronisz od księży z wyjawieniem objawień i ich treści, to wybacz ale te objawienia nie pochodzą od Boga. Realny prorok / wizjoner jest poddany i posłuszny Kościołowi i hierarchii Kościoła, nawet jeśli osobiście cierpiałby z tego powodu i nie zgadzałby się z tym, ale posłuszeństwo jest tutaj priorytetem. Każdy prawdziwy prorok / wizjoner ma duchowego opiekuna, księdza. Jeśli Ty jednak twierdzisz że żaden ksiądz i nikt inny tego nie zrozumie, to tym samym jest to ślad pychy.[/quote]

Napisałeś, że posłuszeństwo jest tutaj piorytetem. Kto jest piorytetem, Bóg czy Kościół jako instytucja. Gdy Św. Faustynie zarzucano: że wymyśla, że jest zwodzona, posądzano: o obłęd, chorobę psychiczną - to powinna być posłuszna Kościołowi i milczeć.
Kościołem Jezusa jesteśmy my wszyscy ludzie ochrzczeni w Jego Imię. Bóg mieszka w każdym człowieku, a jego serce jest Jego ołtarzem. Kościół jako instytucja jest wspólnotą wiernych.
Bóg czasem przemawia przez prostych ludzi, bo ich serce jest proste i czyste. Jezus również przemawiał do prostych ludzi, bo czół, że Jego słowa do takich ludzi docierają. To wolą Boga jest kiedy i do kogo przemawia. To Bóg wybiera kogo doświadcza szczególną wiarą.
Jezus powiedział, że nie bę

Nie jest łatwo przekazywać jakąś wiedzę , komuś kto się na nią zamyka. Nawet wskazywanie błędu u drugiego człowieka już łączy nas z tym błędem. Bo widząc go stajemy się świadkiem jego rzeczywistości. A zwykle błąd ten jest oszustwem mającym uwięzić w tym błędzie zarówno błądzącego jak i tego , który błąd widzi a potem o nim pamięta. Bo nauczyć się musimy od Jezusa takiego patrzenia, które nie pamięta złego a jeżeli już doświadcza tego co wydaje mu się złem w miłości błogosławi temu co złe aby w miłosierdziu Boga zostało to zmienione. A gdy wiara w tę możliwość jest współdzielona dokonuje się przemiana i powoli wyłania sie prawda o człowieku.

A kto mówi ze nie? Właśnie o to mi chodziło. Nie wiem na jakiej podstawie twierdzisz, ze autor wątku, który narzekał, nie jest zdolny do wiwisekcji. A moze wierzący tak mają, widzą we wszystkim tylko ręke Boga (a czesto tez Szatana), a sami jakoby nic nie mogą.