@Robek
Wypchaj się swoimi radami w tematach, o których nie masz zielonego pojęcia. Z taką filozofią możesz pójść co najwyżej do obory.

To ty helenka jesteś w tym temacie specjalistką?
Masz jakieś doświadczenia w tym temacie?
Bardziej jako lekarz, czy może jednak pacjent?

no ja w zasadzie izoluję się ale od dziecka to robię

Od dziecka byłem zamknięty w sobie z powodu ojca alkoholika, który mi wybijał z głowy wszystko (że się do niczego nie nadaję itp. stosując przemoc). Poszedłem do szkoły i żaden nauczyciel się tym nie zajął (mam wielkie pretensje do nich dzisiaj wogóle źle ich wspominam). Jeszcze co gorsza niekiedy trafiałem na takich nauczycieli (szczególnie w liceum) co mnie scigali (było ich tylko dwóch ale wystarczy). Całe szczęście była masa ludzi którzy mnie cenili i lubili. Jednak prawie wszyscy chłopaki byli mi przeciwni. Dziewczyny zawsze mnie lubiły. Nie piłem alkoholu, nie rozrabiałem czy coś innego i zawsze byłem inny w stosunku do reszty.
Radzę sobie z tym ale jestem można powiedzieć w swoim świcie ale tak nie powinno być. Powinienem wyjść z tego. Jestem obecnie buntownikiem, bo mam duże pretensje do ludzi, którzy powinni mi pomóc w dzieciństwie a tego nie uczynili. Brakuje mi dzieciństwa (często próbuję to teraz nadrabiać) bo jego nie miałem.

znowu powróciłem do życia na tygodniowym wyjeździe ale psychicznie jestem padnięty.

To odpocznij i zyj dalej.

czyli mam żyć w swoim świecie i nie powracać do życia. Szukam kierownictwa, na świecie jestem przypadkowo

prowadze dalej rozmowe z Zenonem ale wiem że go nie ma

Idź do psychologa to i Zenon się odnajdzie.

postaram się tam pójść ale nie pojde do lekarza rodzinnego

Do psychologa nie trzeba żadnego skierowania. Po prostu umawiasz się na wizytę, ale pamiętaj: jedna wizyta nie wystarczy. Regularnie, co najmniej dwa razy w miesiącu przez około 2 lata.

[quote="zenon52"]

Od dziecka byłem zamknięty w sobie z powodu ojca alkoholika, który mi wybijał z głowy wszystko (że się do niczego nie nadaję itp. stosując przemoc). Poszedłem do szkoły i żaden nauczyciel się tym nie zajął (mam wielkie pretensje do nich dzisiaj wogóle źle ich wspominam). Jeszcze co gorsza niekiedy trafiałem na takich nauczycieli (szczególnie w liceum) co mnie scigali (było ich tylko dwóch ale wystarczy). Całe szczęście była masa ludzi którzy mnie cenili i lubili. Jednak prawie wszyscy chłopaki byli mi przeciwni. Dziewczyny zawsze mnie lubiły. Nie piłem alkoholu, nie rozrabiałem czy coś innego i zawsze byłem inny w stosunku do reszty.
Radzę sobie z tym ale jestem można powiedzieć w swoim świcie ale tak nie powinno być. Powinienem wyjść z tego. Jestem obecnie buntownikiem, bo mam duże pretensje do ludzi, którzy powinni mi pomóc w dzieciństwie a tego nie uczynili. Brakuje mi dzieciństwa (często próbuję to teraz nadrabiać) bo jego nie miałem.[/quo

Jesteś osobą bardzo delikatną i wrażliwą. W dzieciństwie zostałeś poraniony przez ojca alkoholika i te rany w tobie tkwią. One się jeszcze nie zagoiły. Aby się zagoiły musiałbyś przede wszystkim wybaczyć swojemu ojcu. Jest to trudne, ale pomyśl o tym, że twój ojciec również musiał być w dzieciństwie skrzywdzony i dlatego nie potrafił żyć i spełniać właściwą rolę ojca. Na swojej drodze spotykamy ludzi dobrych - tych, którymi życiem kieruje dobry duch. Ci ludzie wybierają dobro i tym dobrem dzielą się z innymi ludźmi. Również spotykamy ludzi prowadzonych przez złego ducha i ci ludzie emanują zło, którym nas obdarzają. Zło rodzi zło, dobro wytwarza tylko dobro. Są ludzie, co mają serce na dłoni i pragną się tym sercem dzielić - pomagać innym, wspierać innych ludzi. Ludzie źli mogą przekazywać zło, które zaraża innych i wywołuje destrukcję.
W szkole nie byłeś rozumiany przez chłopców, bo byłeś za wrażliwy, za spokojny i nie pasowałeś do ich wytworzonego szpanu. Dziewczyny są bardziej uczuciowe i wrażliwe, dlatego świetnie się z nimi dogadywałeś. To pięknie, że mimo traumy z dzieciństwa nie zgubiłeś swojej wrażliwości, że zło nie zawładnęło twoim życiem.
Nie miej żalu do ludzi, którzy cię skrzywdzili. Oni po prostu w tym świecie zdominowanym przez zło, gdzieś się pogubili. Przebacz ludziom, którzy cię skrzywdzili, przebacz swojemu ojcu. Uwolnił się od swojej zmory z przeszłości. Zerwij te łańcuchy zła, które cię oplotły. Nie oglądaj się w przeszłość, bo wracanie do niej niczemu nie służy. Wiele ludzi ma poranienia z dzieciństwa, ale trzeba żyć dalej. Teraz ty jako dorosły człowiek jesteś odpowiedzialny za swoje życie. Mając rodzinę będziesz odpowiedzialny za nią, za swoje dzieci. Możesz udowodnić, że twoje życie będzie inne, lepsze. Że twoje życie będzie takie, jakie będzie błogosławił nam Bóg. Nie liczy się przeszłość, liczy się tylko przyszłość, bo ona będzie twoja - taka jaką wymarzysz, taka jaką pragniesz. Nie skupiaj na tym, co było złe, skup się na tym, co może być dobre. Bóg widzi twoje dobro, widzi twoją wrażliwość, zna twoje poranienia. W codziennej modlitwie proś Boga o uleczenie ran, o przebaczenie, o wsparcie. Z miłością Bożą dokonasz wszystko, o czym tylko możesz.
Życzę ci spokoju, ucieszenia w swojej duszę i błogosławieństwa Bożego.

tylko że ja z tego wszystkiego zrobiłem się buntownikiem, bo zawsze musiałem iść sam, sam walczyć ze swoimi problemami, zawsze byłem nierozumiany, co bym nie robił. Nikt tego nie zauważał i dlatego postanowiłem być prywatnym człowiekiem. Zrobiłem się prywatnym, chodzę swoimi ścieżkami, nawet na wycieczkach czy gdzieś chodzę sam, robię się coraz wiekszym buntownikiem, bo w ten sposób karam zło. Znam ludzi którzy mieli podobnie ale się stoczyli albo alkohol albo wandalizm itp.

buntuję się bo w ten sposób bronię się przed światem i przed złem

Bez względu na to ile razy upadaliśmy,
zostaliśmy skrzywdzeni, warto spróbować,
tylko wówczas dowiemy się czy było warto?
Jeśli uciekasz przed tym co może się wydarzyć...
tłumacząc się strachem przeszłości,
nie znajdziesz ukojenia drogi mój.
Cokolwiek postanowisz, uszanuję to !