Asienkka:
"Ja dzieki świadectwu pewnego małżeństwa,wiem,że dotrwanie do małżeństwa w czystości jest czymś co"się chwali"i umacnia związek.Sama podięłam decyzje ze mam zamiar żyć"w czystości"do ślubu."

Mialas szczescie, ze spotkalas takich ludzi. W moim otoczeniu slyszalam tylko od rodzicow, zebym nie zaszla w ciaze i wstydu rodzinie nie zrobila ( o nieczystosci jako grzechu ciezkim nic sie nie dowiedzialam) . Od innych doroslych znowu, ze mlodzi jak chodza ze soba "to przeciez nie patrza sobie tylko w oczy". I jak juz wspomnialam wczesniej, kolezanki tez mialy "pierwszy raz" juz za soba przed slubem.
Moim celem tez bylo kiedys dotrwanie w czystosci do slubu. Ale gdy slyszalam takie teksty, to zaczelam sie zastanawic czy to normalne, ze po dwoch latach chodzenia z chlopakiem jeszcze nic miedzy nami nie bylo.
Po drugie jezeli jest sie zakochanym, to chce sie dac tej drugiej osobie wszystko co sie ma najcenniejszego. Dlatego nie zgadzam sie za bardzo z argumentacja kosciola, ze seks przedmalzenski wynika z egoizmu i krzywdzeniu drugiej osoby. Podejrzewam, ze wiekszosc osob ktore wspolrzyje przed slubem nie robi to dlatego, zeby sie wyprobowac, tylko robi to z milosci i chce sie calkowicie oddac tej drugiej osobie. Czy to jest prawdziwa milosc czy zakochanie, jest inna sprawa, bo w danym momencie jest raczej trudno rozroznic te uczucia.

w malzenstwie sex nie staje sie atomatycznie czysty i wspanialy, ale mysle ze latwiej jest kiedy ma sie za soba doswiadczenie "czystego" narzeczenstwa... bo to co sex zniszczy czasem bardzo trudno odbudowac...

sex przed slubem bardziej przeszkadza niz pomaga w budowaniu wiezi i okazywaniu uczuc... to pujscie na latwizne,

.. Hmm, troche trudno tu pogodzic przykazania ?

A niestety, nie zgodzę się ze zdaniem Godunowa, iż KrK jest w tych sprawach jeszcze w XII w. Widocznie odszedł od nasej Wspólnoty dość dawno i nie wie, ile się zmieniło...

"Za co uslyszałam aluzję, że jak ktoś jest bezpłodny, to może "używać". Zupełnie się z tym nie zgadzam, ta aluzja byla nie na miejscu"

Ja również tak uważam. Nikt nie powinien starać się urazić Ciebie.

I nie można sobie "używać" - niezależnie od tego, jak wyląda jego kondycja hm... "Fizyczna". I nikt nie powinien starać się wmawiać innym, że to co on sądzi jest dobre... Poważając przy tym zdanie doświadczonych osób. A doświadczenia Kościoła w tych sprawach są bardzo długie...
Tym bardziej, że dla młodych ludzi seks bywa sensem samym w sobie... I nie zdają sobie sprawy z tego, że niemile mogą się rozczarować, gdy swoje małżeństwo będą budować oparte głównie na seksie

wlasnie tego sie boje ze w moim przyszlym malzenstwie seks nie bedzie czysty. Ale czy ja komus tym wyrzadze krzywde?
Wiem, ze to nie jest tak jak Bog chce, ale czy jest to az taki wielki grzech, ze zostane na zawsze potepiona (kosciol mowi w tym wypadku o grzechu ciezkim)

Nie mam takiego odczucia....

Napisalabym dokladniej "co chodzi mi po glowie", ale wtedy napewno znowu urazilabym kogos...
Szkoda, ze na tym forum nie mozna mowic o wszystkim otwarcie..

Z Katechizmu:
1630 Prezbiter (lub diakon), który asystuje przy obrzędzie zawarcia małżeństwa, przyjmuje zgodę małżonków w imieniu Kościoła i udziela błogosławieństwa Kościoła. Obecność pełniącego posługę w Kościele (oraz świadków) wyraża w widoczny sposób, że małżeństwo jest rzeczywistością kościelną.
1631 Z tego względu Kościół wymaga zazwyczaj od swoich wiernych kościelnej formy zawierania małżeństwa. Przemawia za tym wiele racji:
- małżeństwo sakramentalne jest aktem liturgicznym; wypada zatem, by było celebrowane podczas publicznej liturgii Kościoła;
- małżeństwo wprowadza do określonego stanu kościelnego, daje prawa i nakłada obowiązki w Kościele, między małżonkami i wobec dzieci; - skoro małżeństwo jest stanem życia w Kościele, trzeba, by była pewność odnośnie do jego zawarcia (stąd obowiązek obecności świadków);
- publiczny charakter wyrażonej zgody chroni raz wypowiedziane małżeńskie "tak" i pomaga w dochowaniu mu wierności.
Sprawą pierwszorzędnej wagi jest przygotowanie do małżeństwa, aby małżeńskie "tak" było aktem wolnym i odpowiedzialnym oraz aby przymierze małżeńskie miało solidne i trwałe podstawy ludzkie i chrześcijańskie.

I z Kodeksu Postępowania Kanonicznego
Kan. 1116
§ 1. Jeśli osoba, zgodnie z przepisem prawa, kompetentna do asystowania jest nieosiągalna lub nie można do niej się udać bez poważnej niedogodności, kto chce zawrzeć prawdziwe małżeństwo, może je ważnie i godziwie zawrzeć wobec samych świadków:
1° w niebezpieczeństwie śmierci;
2° poza niebezpieczeństwem śmierci jedynie wtedy, jeśli roztropnie się przewiduje, że te okoliczności będą trwały przez miesiąc czasu.

§ 2. W obydwu wypadkach, gdyby był osiągalny inny kapłan lub diakon, który mógłby być obecny, powinien być poproszony i razem ze świadkami być przy zawieraniu małżeństwa, z zachowaniem zasady ważności małżeństwa wobec samych świadków.

Kan. 1119 - Poza wypadkiem konieczności, przy zawieraniu małżeństwa należy zachować obrzędy przepisane w księgach liturgicznych zatwierdzonych przez Kościół albo przyjęte prawnymi zwyczajami.