Masz rację.

No cóż, po stwierdzeniu przez Kota Syberyjskiego iż autor Listu św.Jakuba był niewierzący, nic mnie w Jego wypowiedziach nie zdziwi. I chyba trudno mi będzie wziąć jakikolwiek tekst Kota na poważnie.

Trochę sie dziwię tej wypowiedzi, szczególnie po tym jak odpisał mi Marek:

"Otóż samo zdanie jest prawdziwe, jednak "przyczepię się" do utożsamiania Przymierza z "umową".
Oczywiście Przymierze jest także i umową, ale jest czymś znacznie więcej.

Otóż przymierze nie jest tym samym co kontrakt lub umowa. Kontrakt, umowa polegają na wymianie własności bądź usług; przymierze to „wymiana osób” w ten sposób, by powstała pomiędzy nimi święta więź rodzinna.
Hahn słusznie pisze:
„Pokrewieństwo jest więc konsekwencją przymierza.(…) Co więcej, więź rodzinna wynikająca z przymierza była mocniejsza niż pokrewieństwo naturalne (patrz np. Mt 19,5) , toteż przymierza zawierane przez Boga w Starym Testamencie oznaczały, iż staje się On Ojcem dla Izraela i przyjmuje go za swoją rodzinę.
Podobnie Jezus nie zawarł z nami jedynie kontraktu - zrobił dla nas dużo więcej. Pismo mówi o Jezusie – Słowie:
„Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi”/J 1,12/ (patrz też Łk 20,36; Rz 8,16; 1 J 3,1-2)
Usprawiedliwienie oznacza coś więcej niż tylko zamianę naszego grzechu na sprawiedliwość - Jezus podzielił się z nami swoim synostwem. Jesteśmy synami i córkami Boga, wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami (łącznie z dziedziczeniem wszystkiego (Rz 8,17;Gal 3,29;Tyt 3,7) . Bóg nie jest jedynie naszym obrońcą - lecz staje się Miłującym Ojcem i czyni nas swoimi dziećmi. I dzieje się to naprawdę, nie ma w tym żadnej przenośni „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.” /1 J 3,1a/. Bóg daje nam życie wieczne poprzez śmierć swojego Syna „aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”/J 3,15-16/. Owocem tego przymierza jest życie. Nasze życie.

Nowe Przymierze nie jest ugodą zawartą w sądzie. Bóg wybiega ku nam jako gospodarz rodzinnego domu. Więcej – jako Ojciec, a nawet „Tatuś” (to mniej więcej znaczy użyte w Piśmie słowo Abba ). Przymierze nie pachnie artykułami i przepisami - ma zapach domowego chleba pieczonego w sobotnie popołudnie. To dlatego między innymi Bóg nie chciał abyśmy praktykowali zobowiązania Starego Prawa. Paragrafy nie pasują do rodzinnego domu."

Wypisał, ważniejszą częśc powodów, dla których Bóg wziął grzechy na siebie - czyli umarł za nasze grzechy - czyli zmarł za nas kiedy my powinniśmy umrzeć, a dlaczego? Bo okazał nam łaskę, nie musiał, ale tak zdecydował.

A ponieważ Bóg jest sprawiedliwy, nigdy nie kłamie i nie grzeszy(nienawidzi grzechu), jest idealny. To żeby nas zbawić, musiał wydać ofiarę za grzechy, według Prawa które sam ustanowił - a które pozwala rozgrzeszać tylko przez ofiarę, aby przy jednoczesnym zbawieniu człowieka, czyli nie karaniu go za jego grzechy, zachować sprawiedliwość.
Wy tych spraw nie łączycie wogóle?

Winny musi ponieść karę za grzechy, jak ktoś za niego ginie, jest to w tedy "kwintesenscja niesprawiedliwości". Według Boskiego Prawa, które "ani jedna jota, ani jedna litera..." nie będzie zniesione, mówiło: grzech można zmazać ofiarą.

Więc Bóg zachowując się sprawiedliwie, wybacza nam grzechy, poprzez ofiarę, zachowjąc w ten sposób sprawiedliwośc - bo by inaczej okazał się kłamcą (że jednak nie jest sprawiedliwy) i przy okazji znosi koniecznośc składania kolejnych ofiar.

A powody dla których Bóg sam dał nam ofiarę, żeby mógł z zachowaniem Boskiej sprawiedliwości, nas zbawić, wypisał powyżej cytowany przeze mnie Marek.
Ale w tym wszystkim musimy przystąpić do Nowego Przymierza.
Tak samo żydzi składając ofiary, też musieli szczerze żałować grzechu, bo inaczej ofiara nie była by przyjęta, tak samo my musimy szczerze uwierzyć w Chrystusa bo inaczej jego ofiara nie wymarze nam wszystkich grzechów.



Małgosiu, cytując ciebie:
Pytam raz jeszcze: co to znaczy wierzyć? Napisałeś przecież, że nic nie trzeba już robić.
Jak Ty godzisz to, że tylko wiara, nic nie trzeba robić, ale jednak trzeba być dobrym człowiekiem? Jak nic nie robiąc można być dobrym człowiekiem? Zaniechanie dobra tez jest złem. Co to znaczy nic nie robić, ale trzeba być dobrym człowiekiem? Jezus powiedział, że nikt nie jest dobry, tylko Bóg.

Co to znaczy wierzyć? jest napisane na przykładach z życia ludzi w rozdziale 11 Listu do Hebrajczyków?

I tak w woli ścisłości, jeżeli katolicy uważają, że nie ma pewności zbawienia, z Krwi Chrystusa, bo ciągle grzeszymy i będziemy grzeszyć, to czego oczekujecie od wiary w Boga?

Czy Bóg nie okazywał łaski grzesznikom w przeszłości? Abraham, Noe, Dawid, Mojżesz, czy oni byli bezgrzeszni?, na jakiej podstawie Bóg uznał ich za sprawiedliwych?
Na podstawie Wiary i w tej kwestii nic nigdy się u Boga nie zmieniło, na podstawie wiary w Chrystusa, Bóg uzna nas za sprawiedliwych, okaże nam Łaskę:

Rz11: 6 Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.


Wielu ludzi ma problem ze zrozumieniem wiara z uczynków, czy uczynki z wiary..... nie rozumiejąc czym jest Łaska?

Bóg ukazuje miłosierdzie komu chce:
Rz7: 18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym9.
19 Powiesz mi na to: Dlaczego więc Bóg czyni jeszcze wyrzuty? Któż bowiem woli Jego może się sprzeciwić? 20 Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś?»10 21 Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?

Z tym wersetem mają największy problem, bo czy to nie oznacza że Bóg jest kapryśny?
Nie.
Apostoł Paweł nawiązał już do tego:
Ks.Wj: 19 [Pan] odpowiedział: «Ja ukażę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyż Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba».

Bóg oznajmił że to od Niego i tylko wyłącznie od Niego zależy komu okaże łaskę i żadnymi uczynkami, choćbyśmy "stawali na rzęsach", nic nie zrobimy. W nowym Przymierzu jest wyjaśnione jak można dostąpić do tej Łaski:

Wj33: 17 Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Uczynię to, o co prosisz, ponieważ jestem ci łaskawy, a znam cię po imieniu».
Jak Bóg nas pozna po imieniu? Przez Jezusa, wiarę w Jezusa.

Login2 odpadł, bo nie moża tych praw wiary przetłumaczyć ludziom, którzy więcej czytają książek z poza kanonu Biblijnego o Bogu, niż wsłuchują się w słowo Boże:
Ps1: 1 Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie siada w kole szyderców1, 2 lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą. 3 Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną: co uczyni, pomyślnie wypada.

Rozmyślaj nad słowem Bożym, a w końcu wyda owoc.....

Dwie rzeczy: Łaska jest dlatego że Bóg tak zdecydował i żadne uczynki, umartwianie się, czyli flozofia Martyrologii nie przyczyni się do Łaski w żaden sposób, to jest decyzja Boga i nic uczynkami nie zdziałamy - tym jest Łaska.

Uczynki z wiary - to raz powzięta w sercu decyzja: Ja wierzę, dalej już tylko udowadniam to uczynkami, tak zestawiał to Jakub. Że uczynkami udowadniamy wiarę, wiarę żywą, taką jak Mojżesz, Abraham i wileu innych, i to nam przyniesie sparwiedliwość w oczach Boga, przez Jezusa, to nam daje pewność zbawienia, dlaczego? Bo Bóg tak obiecał? jak w to wątpisz, to wątpisz, że Bóg może dotrzymać słowa.....

Przeeemku, staraj się czytać dokładnie wypowiedzi, na jakie odpowiadasz, staraj sie zrozumieć adwersarzy, bo inaczej nie ma to sensu.
Johnny99 zadał te pytania nie do swojego poglądu, tylko do poglądu tu wygłaszanego - właśnie po to, by pokazać, iż kontynuacja myśli adwersarza Johnny'ego prowadzi do absurdu.
A Ty z nim dyskutujesz tak, jakby to było zdanie Johnny'ego, w dodatku rozpisując się na temat.
W ten sposób nie da się prowadzić dyskusji.

Że jak? Gdzie tu jest zachowanie sprawiedliwości? Poza tym, można sobie wyobrazić dwa takie niesprawiedliwe rozwiązania:

1. ja nie ponoszę kary za moje grzechy, zamiast mnie ponosi ją ktoś inny,
2. ja nie ponoszę kary za moje grzechy, ponieważ zostaje ona mi darowana, zniesiona (nikt inny jej również nie ponosi),

Która opcja jest bardziej sprawiedliwa? Jak dla mnie, druga. Można sobie wyobrazić, że ktoś daruje mi moje winy, bo np. uznaje, że nie jestem wszechmocny i wszechwiedzący, więc nie można było ode mnie oczekiwać, żebym nie zawinił. Inaczej mówiąc, uznaje, że nie zasłużyłem na karę, albo przynajmniej nie zasłużyłem na aż tak drastyczną karę, jak śmierć. Zostaję potraktowany jak, powiedzmy, dziecko, które nie wiedziało, co czyni.

Z drugiej strony mamy rozwiązanie, w którym ktoś zamiast mnie ponosi najgorszą karę za czyny, których się nie dopuścił. Nie ma nic wspólnego z moimi grzechami, a zostaje za nie zabity, ja natomiast wychodzę na wolność. Tu w ogóle nie ma pola na jakąkolwiek sprawiedliwość. Tego się w żaden sposób nie da nazwać sprawiedliwością.



Jak to na jakiej? Na takiej, że Jezus odbył za nich należną im karę. Tym samym wyrok stał się niebyły, więc po Jezusie ludzie stali się nieodróżnialni od sprawiedliwych.



No to się zdecydujcie, czy na podstawie tego, że Jezus zamiast nas poszedł na krzyż, czy na podstawie tego, że wierzymy w Chrystusa. Czy o tych, którzy nie wierzą w Chrystusa, można powiedzieć, że Jezus na darmo poszedł za nich na krzyż? A może w ogóle za takich nie poszedł? Zresztą, co to w ogóle znaczy - niby odbył ich karę, ale to jakby "nie zadziałało", bo nie uwierzyli?



Kolego! To ja po raz kolejny pytam: skoro tylko i wyłącznie od Boga zależy, komu okaże łaskę, to CO MA TU DO RZECZY TO, CZY JA WIERZĘ W CHRYSTUSA CZY NIE?. Zarzucacie innym braki w logice, to może sami się jej trzymajcie? Jedno z dwojga: albo to zależy wyłącznie od Boga, albo zależy niewyłącznie od Boga, bo pozostaje jeszcze kwestia, czy ja uwierzę czy nie. TAK CZY NIE?

To jest kolejne antybibljne oszustwo - tym razem Reformacyjne - które powtarzasz.
Otóż zbawienie nie polegało na "uznaniu nas za sprawiedliwych" lecz na "usprawiedliwieniu" czyli "sprawieniu że jesteśmy sprawiedliwi".

Marek_Piotrowski głosisz dokładne przeciwieństwo tego czego nauczał Paweł. Jak myślisz kto ma racje? Ty czy on?

Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość. (4) A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność; (5) gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość

Abraham uwierzył i co? Bóg uznał go za sprawiedliwego, ze względu na wiarę. A nie ze względu na to, że Abraham stał się sprawiedliwym. Wiarę poszytuje się za sprawiedliwość. Jakby zbawienie było z tego, że stajemy się sprawiedliwi, to wiesz ilu zbawionych by było? Zero.

Swoją drogą ciakawa definicja usprawiedliwienia.

A jak jestem ułaskawiony, to znaczy że stałem się łaskawym człowiekiem?

Miałem nie pisać, ale jak tu milczeć...

Skoro jednak napisałeś, to może doczekam się odpowiedzi na moje pytanie:

viewtopic.php?p=947562#p947562

Ano zobaczmy...

Naprawdę nie rozumiesz prostego tekstu?
Ponieważ Abraham uwierzył, Bóg stwierdził że jest sprawiedliwy ("poczytane mu to zostało za sprawiedliwość")
Nie ma tu nic o jakimś reformacyjnym hokus-pokus z "kruczkiem prawnym" w którym kto inny ponosi karę i jest to pretekst prawny, by Bóg mógł Abrahama "uznać za sprawiedliwego" (a Abraham zostaje takim jak jest).

Ciekawa? Jest oczywista etymologicznie. Człowiek usprawiedliwony jest sprawiedliwy (w biblinym sensie).
Nie. To inny związek frazeologiczny.
Etymologia "usprawiedliwienia" jest analogiczna do takich wyrażeń jak "udrożniony" (tj. drożny), "usprawniony" (tj. sprawniejszy) czy "upiększony" (w wyniku czego jest piękny).
Etymologia "ułaskawienia" jest inna - nie odwołuje się do skutku czynności, tylko do nazwy samej czynności ułaskawienia (tj.skorzystania z prawa łaski) - podobnie jak słowa ubity, uwiedziony czy utemperowany.
No proszę - zmusiłeś mnie do tłumaczenia oczywistości.

Ależ pisz. Tylko również czytaj i myśl nad jednym i drugim. Bez myślenia i jedno i drugie jest bezużyteczne
Przeczytaj to, co napisał Medieval Man - bo wytłumaczył rzecz bardzo przystępnie.
I czytaj Biblię - nie nakładając na jej treść tego straszliwego prania mózgu, jaki CI zafundowano - aż do momentu, gdy uznałeś kochającego Cię do szaleństwa Boga za ponurego starca, który domagał się zemsty na kimkolwiek bo czuł się obrażony grzechem.

Umarł za grzechy wszystkich ludzi jacy kiedykolwiek się narodzili i narodzą. Co do drugiego pytania, to bedzie zmartwychwstanie i sąd. Na sądzie osoba wierząca zostaje uznana za sprawiedliwą w oczach Boga, dzieki temu, że Jezus zapłacił za grzechy tej osoby. To jest podstawa do tego, że Bóg odpuszcza grzechy i usprawiedliwia. Ofiara Jezusa. Nie ma znaczenia kto kiedy żył i kiedy umarł.

Ok. To w takim razie:
to w jaki sposób umarł zamiast nich, skoro oni już umarli wcześniej?

No w taki, że wziął ich grzech na siebie i w konsekwencji spotkała Go należna za te grzechy kara.



Daj spokój cytuję cały i co? Po co ci więciej cytatów? Znów musiałbym powtarzać to wszystko co już to napisałem. Masz jaką przedziwaczną teorie odnośnie tego co to jest usprawiedliwienie. Może zacytuje z wikipedi jak Pismu nie chcesz wierzyć:



Na jakiej zasadzie Bóg usprawiedliwia to przecież cały czas piszę, cytuję. Jak już pisałem Bóg nie może od tak sobie usprawiedliwić, bo nie byłoby to sprawiedliwe. Potrzebna była do tego ofiara Jezusa.



Ponieważ Bóg daje szanse każdemu, dlatego umarł za wszystkich. Natomiast tak sobie jakoś wymyślił, że przebaczy tym którzy uwierzą.

gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, (24) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, (25) którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę

Ofiara Jezusa dała Ojcu podstawę prawną do tego aby mógł usprawiedliwić sobie kogo tylko chce. Wymyślił tak, że usprawiedliwi tych którzy wierzą. Dlaczego? Możesz zawsze się Go zapytać. Tak jakoś sobie to Bóg zaplanował.


Nie widzę sprzeczności.

Też chciałbym o coś zapytać.

Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Ks. Izajasza 53:6

Wierzysz w to? Tak, czy nie?

A kiedy Jezus powiedział, że umarł za czyjeś grzechy ?

Nie. Ten fakt mówi, że umarł za nich, a nie zamiast nich, bo oni byli umarli, umarli wcześniej. Dopiero po swojej śmierci Jezus uwolnił ich z tej śmierci (zstąpił do piekieł). Nie można więc mówić, że umarł zamiast nich, ale za nich.
I o jakiej karze mówisz? Kto niby ukarał Jezusa za grzechy ludzi? Co za kompletna bzdura. Podobno kierujesz się tylko Biblia, a ona mówi wyraźnie: Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję.(J 10,18)
Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.(J 15,13)