Aha. Moralne odniesienie się...

Nie ma: "moralne odniesienie się". Jest problem czysto poznawczy: czy to dusza kształtuje materię, czy to materia kształtuje duszę; przy czym posługiwanie się pojęciem duszy w naszych czasach jest równie sensowne, jak nazywanie krwi czy żółci humorem. Mówi się o umyśle. Więc albo umysł wyraża się w materii, albo materia umysł generuje.

Jeżeli umysł wyraża się w materii, to skądś przychodzi i dokądś odchodzi, i to "skądś-dokądś" jest prawdziwym życiem, a my tu i teraz widzimy jak w zwierciadle, niejasno. Należy więc tego gościa-przechodnia godnie przyjąć na świecie, w którym chwilowo pełni się rolę gospodarza. Jeśli się tego z jakiegoś powodu nie da zrobić, to trudno: ten konkretny umysł klamkę pocałuje. Lepsze to, niż gdyby miał nas obsobaczać, jak został przez nas podjęty; kto wie, może przyjdzie jeszcze raz, w odpowiedniejszej porze. Przy czym jeśli tam jest jeszcze jakiś Uberumysł, co inne umysły powołuje do istnienia z miłosci, to draki należy spodziewać się raczej wtedy, kiedy się tego wysłannika umiłowanego siłą zatrzyma w gościnie dla niego z jakiegoś powodu niewygodnej.

Jeżeli materia generuje umysł, to Kościół nie ma racji bytu, a proaborcjoniści rozbijają bank.

Co to znaczy "czy to dusza kształtuje materię"? Zginasz łyżeczki umysłem?

Ależ dotyczy, np. kwestii, czy określenie "morderstwo", którym tak lubisz szafować, co słusznie wytyka Ci Iago, dotyczy każdej sytuacji, w której zabija się niewinnego człowieka, czy jednak nie każdej.

To znaczy z grubsza to, w co wierzysz – że człowiek rusza się od duszy. Naturalnie mózg jest tu mediatorem, bo jak Soul napisał, myśli się mózgiem. Oczywiście więc, że w takim ujęciu zginam łyżeczki umysłem – ba, ja jestem umysłem! – tylko że jeszcze ręki potrzebuję do tego...

"Materia kształtuje duszę" oznacza z grubsza to, że to mózg wytwarza umysł, a Boga, w sensie jakiegoś Ducha bez materialnego ciała, nie ma i nigdy nie było.

Żeby tylko nie wpaść w szatański solipsyzm - berkeleizm. Jest materia i jest świadomość. Materia wpływa na świadomość i mamy postrzeganie, z drugiej strony świadomość wpływa na materię i mamy wolną wolę. Natomiast świadomość NIE powoduje redukcji funkcji falowej.

Chyba rozumiem, ale uważaj. Eksperymenty kognitywistów z naciskaniem guzika pod rezonansem (czy innym systemem obrazowania, nie znam detali) wskazują, że wolna wola, jeśli jest, działa na podświadomym poziomie; nie jest tak, że to świadomość decyduje, ale jest tak, że nasze decyzje do świadomości docierają, że my je sobie uświadamiamy trochę po ich podjęciu.

To w ogóle dziwne, wygląda tak, jakby decyzja szła wstecz w czasie

Dotyczy każdej sytuacji, w której dokonuje się tego czynu z premedytacją.

Po pierwsze: zdefiniujmy człowieka. Na (ir)Racjonaliście wisiał, i pewnie jeszcze wisi, przypadek niemowlęcia, któremu z pleców wyrastał drugi penis. Tyle zostało z brata bliźniaka. Ale skoro dusza jest od poczęcia, domniemuję, że ów penis duszę ciągle miał...

Po drugie: bliźniak pasożytniczy (?) wygląda czasem w ten sposób, że są sobie dwa niemowlaki zrośnięte normalnie wykształconymi głowami, bez żadnych deformacji mózgów, ewidentnie świadome (o ile niemowlę jest świadome) – przy czym jeden kompletnie nie ma kończyn, tylko jakieś kikuty. W Arabii Saudyjskiej dekadę temu z premedytacją rozdzielali takie coś. Za stulecie pewnie będą to robić w Chinach, bo Chińczycy się nie certolą i jak się nauczą, to sklonują niemowlę bez mózgu, po czym przeszczepią głowę (od półwiecza wiadomo, że da się na rezusach). Tymczasem jednak: zabijasz, nie zabijasz?

Mówisz? Czyli usunięcie tego co niecodzienne na poniższym obrazku



było morderstwem?

Przecież chyba widzisz duszę. Dusza jest w genach, tak domniemują intelektualiści z Kościoła Nauczającego...

No widzę, dynda sobie. BTW, jeśli chodzi o




to po mojemu one trochę słabowite były, tzn. tam na przykład nie było właściwie żadnego procesu decyzyjnego, bo jaki może być, gdy chodzi o wybór dwu zupełnie obojętnych guziczków czy czego tam.

Prosty do detekcji przy takim stanie wiedzy, jaki mamy? Szkoda, że nie ma już z nami akruka, mógłby wyłożyć problematykę planowania takich eksperymentów, coby eksperymentatorzy nie sugerowali się, że obserwują coś, co bardzo chcieliby zaobserwować.

To ja niestety nie wiem, o czym Ty mówisz. Aborcję na życzenie dopuszczają niektórzy rozmówcy i to z nimi rozmawiam. Rozmowa nie dotyczy polskiego prawodawstwa.
Powtarzam jeszcze raz: rozważamy przypadek dopuszczalności aborcji na życzenie, bo taki przypadek jest przez niektórych dopuszczalny - bo nie jest uznawany za morderstwo.

Poruszanie w tym momencie przypadków aborcji uzasadnionej (zdrowie matki/dziecka) to jedynie manipulowana próba przepchnięcia dopuszczalności aborcji we wszystkich przypadkach, na zasadzie stosowania precedensu uzasadnionego wyjątku granicznego, do ogółu przypadków.
To próba robienia sztucznego dymu, zacierania różnic między przypadkami uzasadnionymi i nieuzasadnionymi i przez nieuwagę odwrotne traktowanie wszystkich przypadków równo - czyli dopuszczenie wszystkich.

Zawsze, gdy słyszę postulat "zdefiniujmy człowieka" wiem, ze mówiący chce zakwestionować czyjeś człowieczeństwo, by przez odmówienie muprzynależności do rodzaju ludzkiego, usprawiedliwić zabicie tego człowieka.
Tam było z nazistami - najpierw odmówili człowieczeństwa osobom niepełnosprawnym, potem Żydom, potem jeszcze paru innym nacjom. Aby mordować.
Tak było i jest z dziećmi w łonach matek - kwestionuje się ich człowieczeństwo, aby usprawiedliwić (często - samousprawiedliwić) ich mordowanie.
Tak robiono w Rwandzie - nazywając członków eksterminowanego plemienia "karaluchami".