Nie, mój trollu.

Jezus odmawiał Psalm 22:

Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.
Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz,
[wołam] i nocą, a nie zaznaję pokoju.
A przecież Ty mieszkasz w świątyni,
Chwało Izraela!
Tobie zaufali nasi przodkowie,
zaufali, a Tyś ich uwolnił;
do Ciebie wołali i zostali zbawieni,
Tobie ufali i nie doznali wstydu.
Ja zaś jestem robak, a nie człowiek,
pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
rozwierają wargi, potrząsają głową:
"Zaufał Panu, niechże go wyzwoli,
niechże go wyrwie, jeśli go miłuje".
Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona;
Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
Tobie mnie poruczono przed urodzeniem,
Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,
Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko,
a nie ma wspomożyciela.

Otacza mnie mnóstwo cielców,
osaczają mnie byki Baszanu.
Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze,
jak lew drapieżny i ryczący.
Rozlany jestem jak woda
i rozłączają się wszystkie moje kości;
jak wosk się staje moje serce,
we wnętrzu moim topnieje.
Moje gardło suche jak skorupa,
język mój przywiera do podniebienia,
kładziesz mnie w prochu śmierci.
Bo [sfora] psów mnie opada,
osacza mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli ręce i nogi moje,
policzyć mogę wszystkie moje kości.
A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;
moje szaty dzielą między siebie
i los rzucają o moją suknię.

Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka;
Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!
Ocal od miecza moje życie,
z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,
wybaw mnie od lwiej paszczęki
i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!

Będę głosił imię Twoje swym braciom
i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
"Chwalcie Pana wy, co się Go boicie,
sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;
bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!
Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,
ani nie ukrył przed nim swojego oblicza
i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego".
Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu.
Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
Ubodzy będą jedli i nasycą się,
chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają.
"Niech serca ich żyją na wieki".

Przypomną sobie i wrócą
do Pana wszystkie krańce ziemi;
i oddadzą Mu pokłon
wszystkie szczepy pogańskie,
bo władza królewska należy do Pana
i On panuje nad narodami.
Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi,
przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują.
A moja dusza będzie żyła dla Niego,
potomstwo moje Jemu będzie służyć,
opowie o Panu pokoleniu przyszłemu,
a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi:
"Pan to uczynił".

O! i już cię lubię;) za trzeźwość myślenia

Czyli jak ktoś jest całkiem zły, to już go Bóg nie kocha.

Na razie Robek Bóg cię kocha, ale nienawidzi twoich nałogów, to co kochasz bardziej od siebie to Bóg nienawidzi. A gdybyś znalazł się w piekle to nic dobrego już w tobie nie będzie.

A skąd ty wiesz kogo Bóg kocha?

Trochę wyjaśnienia:
1. Bóg nie robi podziału między dobrymi, a złymi - w kontekście dzielenia swojej miłości.
2. Bóg nienawidzi upadłej natury człowieka - grzeszności, lecz kocha człowieczeństwo, które sam stworzył i obdarzył je wielkim szacunkiem - to wolna wola dana stworzeniu.
3. Taki podział jest również u demonów:
a) nienawiść do upadłej natury Lucyfera i jego aniołów. Same nazewnictwo: diabeł, diabolus - ten, który dzieli.
b) lecz kocha swoje stworzenie, które było święte, czyli czystość anielską przed upadkiem.
c) Szatan i jego aniołowie są już w pewnym sensie martwi, ponieważ zostali przeklęci i wrzuceni w ogień piekielny. Nic ich losu nie odwróci, są po prostu już oddzielni od Boga. Stali się Jego nieskończonym przeciwieństwem. Bóg jako Nieskończenie Dobry, tak szatan jako Nieskończenie Zły. Jego wybór, jego wola przyczyniła się do podziału między Tym, który JEST (Nieskończona miłość), a tym, który stał się Złym z wyboru.
Tak upadła natura stała się martwa. Czekamy teraz do konfrontacji między Królową Nieskończonej Miłości, a miedzy księciem nieskończonego zła. I nastanie POKÓJ.

Dość dziwne, biorąc pod uwagę, że sam jest za nią odpowiedzialny.

Za bunt trudno obwiniać Boga.
Podobnie jak przypisywać Mu nienawiść.....owszem w wersji starotestamentowej Bóg nienawidzi, ale Nowy Testament niesie odmienną wizje Boga, kwintesencja tego obrazu jest Hymn o miłości....skoro Miłość nie szuka swego, nie unosi się gniewem,, nie pamięta złego, to jak równolegle może nienawidzić?

Wizja Boga jest taka sama, odmienny jest język, na pewno to miałaś na myśli.

Wiem co miałam na myśli, a jeśli uważasz, ze wizja Boga w ST i NT niczym się różni to podaj kilka wersów z NT mówiących o Bogu, który nienawidzi.

Te wersety to właśnie jest język. Antropomorfizacje i narracje to język, opowiadający o tym samym do różnego odbiorcy.

Które wersy, konkretnie?....
Bo jeśli NT sprowadzimy tylko do kwestii języka, to może ukrzyżowanie i zmartwychwstanie będzie jedynie kwestią języka, zależnego jedynie od odbiorcy.

Wersety z ST o nienawidzącym Bogu, nie niosą mimo wszystko wizji nienawidzącego Boga.

Nie niosą powiadasz - skąd zatem zadanie Bóg nienawidzi upadłej natury człowieka....nienawiść do upadłej natury Lucyfera...

Antropomorfizm