1. Wypada, by chrześcijanin starający się żyć wg wskazań Biblii szanował
prawo, zarówno świeckie, jak i kościelne, a niestety nieznajomość prawa od odpowiedzialności nas nie zwalnia.

2. Byłoby dobrze, gdyby tenże chrześcijanin, zwłaszcza mający chwalebny zamiar włączenia się w dzieło ewangelizacji, starał się uprzednio rozeznać, jakich należy użyć metod i środków, by podejmowana inicjatywa stała się źródłem dobra, nie zaś przyczyną jakiegokolwiek zamieszania, albo też ewentualnych szkód, czy może nawet zła. Dotyczy to z pewnością także prywatnych inicjatyw podejmowanych w internecie. Wymaga to zdobycia pewnej wiedzy, a czasem i akceptacji Kościoła dla podejmowanych działań, jesli podejmowane są one w imieniu Kościoła i przy użyciu jakichkolwiek oficjalnych dokumentów Kościoła, zwłaszcza fundamentalnych. Działania spontaniczne możliwe są dla prywatnego użytku, we własnym imieniu i na własny rachunek, choćby były z pozoru najświętsze.

3. Sprawa ochrony najważniejszego dla Kościoła tekstu Pisma Świętego, choć wydaje się oczywista, to jak z Pani zszokowania wynika, bynajmniej taką nie jest. Pozostaje postawić pytanie: dlaczego? Zachęcam serdecznie do pogłębienia wiedzy w tym zakresie i znalezienia odpowiedzi na to pytanie. Tymczasem kilka podpowiedzi:

- choć oryginalny tekst biblijny nie posiada i nie potrzebuje "copywright",
to wszystkie jego przekłady zwykle w jakimś stopniu są chronione;

- podstawą ochrony są oczywiście prawa autorskie do stosownych tłumaczeń, a także prawa wydawnicze; nie powinno to nikogo dziwić, bo kryje się za tym praca i odpowiedzialność, która winna być wynagrodzona (biblijnie mówiąc: "godzien jest robotnik swojej zapłaty") - tu działa zwykle prawo świeckie jasno i jednoznacznie;

- istnieje też zobowiazanie do ochrony Świętych Tekstów przyjęte przez
Kościół, a bezpośrednio przez Pasterzy Kościoła i instytucje przez nich
upoważnione, aby zachować wierność Słowu i zabezpieczać je przed wszelką manipulacją i swobodą interpretacji; mówią o tym liczne dokumenty Kościoła (w tym soborowe, papieskie i inne dokumenty Stolicy Apostolskiej, a także diecezjalne itp.); przykładem takiej ochrony prawnej jest objecie nia tekstu Biblii Tysiąclecia (wszystkie tłumaczenia i wydania), który jest z mandatu Konferencji Episkopatu Polski jedynym polskikm przekładem biblijnym stosowanym w liturgii Koscioła;

- proszę sięgnąć do źródeł z historii Kościoła, a zobaczy Pani ile razy
swobodne manipulacje tekstami biblijnymi prowadziły do rozłamów, herezjii, wojen i innych różnych tragedii; przyjęcie postawy, iż "nam się wydaje, że mamy do Biblii pełne prawo" nosi znamiona ignorancji, która nie przystoi ludziom inteligentnym i myślącym; owszem, mamy prawo tym Słowem żyć i dawać osobiste świadectwo o Bogu i Jego nieskończonej miłosiernej miłości do człowieka, do każdego z nas.

Mówiąc jasno, każde działanie, aby mogło stawać się dobrem i przynosić dobre owoce, które - w naszym konkretnym przypadku zakłada publiczne wykorzystanie dziedzictwa i świętości Kościoła, wymaga jego aprobaty (w takim zakresie, w jakim mówi o tym prawo świeckie, kościelne, a także decyzja ordynariusza miejsca, gdzie ma to zastosowanie). Wszelkie inne działania, nawet najszlachetniejsze, bez takiej aprobaty, już na starcie nie są w porządku (a więc mogą nawet stać się przyczyną i źródłem zła).

Właśnie w tych dniach otrzymaliśmy sygnał, że umieszczono na web bez zgody tekst Pisma świętego w którym pobieżne czytanie wskazuje na niestaranność umieszczania tekstu
2 małe przykłady

Pieśń
>>> A jest: abyśmy czuwali nad Chrystusem
>>> ma być: z Chrystusem

>>> B, psalm 15,.
>>> jest: i nie da się przekupić niewinnemu
>>> ma być: przekupić przeciw niewinnemu

Stąd tak bardzo musimy uważać przy rozpowszechnianiu
<prywatnym> tekstów Pisma św.

Umieszczenie tekstu na swoim serwerze, stronie internetowej itp jest takim samym dzialaniem jak wydanie papierowe.

Mushin - mówiąc po ludzku - jeśli tekst jest starszy niż 70 lat, należy zaznaczyć, kto jest autorem, ale nie należą mu się już żadne korzyści majątkowe z tego tytułu?

Zgadzam się co do faktu, natomiast Pismo Święte jest takim "dziełem", w przypadku którego oczekiwałabym zezwolenia na publikację w celach np. niekomercyjnych i ewangelizacyjnych. Kwestia znaczenia.

I tu dla mnie dużym argumentem jest ta niedokładność kopiowania.

W dodatku wykorzystanie publikacji internetowej i papierowej się chyba nie pokrywa, Biblii się nie drukuje z netu, żeby poczytać. Wydania internetowe nie zastępują drukowanych, działają raczej jak wyszukiwarki fragmentów, ewentualnie źródło umożliwiające nieprzepisywanie cytatów. Więcej - istnieje w internecie ich własna strona (www.biblia.pl) zawierająca całe Pismo Święte, ogólnodostępna i bezpłatna.

Jeśli takie obwarowanie istnieje - ja się dostosuję. Ale rozumiem częściowo i mi się to nie podoba

dla potrzeb własnych może Pani także korzystać np z BT które jest umieszczone na www.biblia.pl

Mushin - jeśli ktoś publikuje coś, co jest jego własnością, w internecie i nie zabezpiecza tego w żaden sposób (np hasłem), to chyba oznacza, że można z tego korzystać - np. czytać, przeszukiwać, wybierać fragmenty w celu zacytowania we własnym tekście, itp?

Właścicielem www.biblia.pl jest Pallotinum, czyli wydawca Biblii Tysiąclecia.

Zresztą - żeby zakończyć sprawę:

to z jednego z maili od Pallotinum.

I przecież mówię - dostosuję się. Takie jest prawo polskie - i mają prawo tego wymagać. Ale wątpliwości, czy jest to słuszne, mieć mi wolno... Zwłaszcza, jeśli mówimy o fragmentach, nie pełnej publikacji, czyli o czymś co z założenia nie stanowi "konkurencji"...

Jeśli bowiem, jak mówi Apostoł Paweł, Chrystus jest mocą Bożą i mądrością Bożą, to ten, kto nie zna Pisma, nie zna mocy Boga ani Jego miłości: Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa.

Nie oczekiwałabym takiej postawy, gdyby to tłumaczenie wydało wydawnictwo świeckie...

A kwestia ścigania nie interesuje mnie zupełnie...