Nie wiem skad ta opozycja przeciwko milosci do Boga.

Nie tylko ojcowie mowia ze kazda dusza jest przedstwawiona w oblubienicy z Pesni nad Piesniami, teraz nie mam wszystkich cytatow, ale wiekszosc ojcow tak mowila. Bardzo polecam dziela Sw Jana od Krzyza.

Dodam wiecej, byc moze dla kogos bedzie to zbyt smiale, ale malzenstwo nie jest przykladem milosci, Przykladem orginalnym milosci jest zwiazek Jezusa z Kosciolem.

Malzenstwa jest figura tegoz zwiazku. Mozna powiedziec ze Pan Bog ustanowil malzenstwo by ukazywalo rzeczywistosc jednosci Chrystusa z Kosciolem.

Ten fragment mowi o cnocie milosci do ktorej kazdy chrzescian jest powolany, ale jak mowil poprzedni cytat milosc zycia konteplacyjnego ma to wyrazaj w sposob doskonalszy.

2709 Co to jest kontemplacja? Św. Teresa odpowiada: "Kontemplacja myślna nie jest, według mnie, niczym innym jak głębokim związkiem przyjaźni, w którym rozmawiamy sam na sam z Bogiem, w przekonaniu, że On nas kocha". (Św. Teresa od Jezusa, Libro de la vida,

Owszem i wlasnie taka relacja moze byc z Bogiem, wiele dziewic wolalo smierc niz wyrzec sie dziewictwa, i mowily ja wiem kogo pokochalam.

Co to by byl za Bog ktory z milosci pozbawia ludzi zycia miloscia.

A ja Tobie wspolczuje ze nie znalazles osob ktore sa naprawde zakochane w Bogu.

To jest nasze filozoficzne pojecie Boga.

Bog tez nie moze cierpiec a jednak zawisl na krzyzu, bal sie, czul zmeczenie, upokorzenie, zgoszknienie itd.

Nie podzielonej miedzy Boga a meza.

No wlasnie sam potwierdzasz ze milosc do Boga jak do meza jest mozliwa.

To jest moze naistotniejsze pytanie.
Chrystus nas pokochal cielesnie, dajac swe cialo za nas, i dajac je nam. Cialem uzdrawial, cialem glosil dobra nowine i przede wszytkim jego cialo bylo bite, opluwane, kopane, biczowane, przebite gwozdzmi, ukrzyzowane. Cialem zmartwychwstal.
Jak widzisz milosc Chrystusa do nas byla cielesna. Nie erotyczna, tak jak teraz sie kojarzy slowo cielesnie.

Ale zakonice i zakonicy tez cialem kochaja, chocby to ze rezygnuja z cielesnej milosci, jest uzywaniem ciala w relacji milosnej.

Dlaczego? Bo nie odpowieada Twojej wizji swiata?

A sw Tereska ktora rzuca roze pod krzyz by wyrazic swoja milosc do Chrystusa?

A sw Antoni ktory przytulal i glaskal Dzieciatko Jezus?

Nie mowiac juz o mistycznych zaslubinach sw Katarzyny sienenskiej, czy innych swietych.

Zapewne przypalone koszule, ktore jeszcze sa, np. sw Filipa, na wysokosci serca uznasz za falsyfikat?

Chyba każdy w życiu cierpiał, a ja gdy cierpie mam jedno pytanie- gdzie jest ten wszechmocny i miłosierny Bóg? Czy może nie jest wszechmocny, a może nie jest miłosierny? A jeśli jest to dlaczego pozwala cierpieć swoim "ukochanym dziecią" nic nie robiąc? ... Skoro jest wszechmocny i chce naszego dobra, to dlaczego nie sprawi, żeby było dobrze teraz i później? Dlaczego pozwala cierpieć? ...

Sięgając w głąb historii, zauważamy, że dla Orygenesa Wcielenie jest niczym innym jak małżeństwem Chrystusa z człowiekiem. Myśląc w takiej perspektywie, uważa on mężczyznę, który "opuszcza ojca i matkę", za Chrystusa, który opuszcza Ojca Niebieskiego i Matkę (Niebieskie Jeruzalem), by połączyć się w jedno ciało z Kościołem(8). Natomiast św. Augustyn bardzo realistycznie porównuje wydarzenie Wcielenia ze zbliżającą się nocą poślubną, z nieodpartym pragnieniem spotkania się mężczyzny i kobiety, z siłą ich seksualnego przyciągania się. Słowo jest dla niego panem młodym, który podąża do młodej mężatki ciała ludzkiego: "Łono Dziewicy było jego komnatą ślubną, ponieważ tam się zjednoczyli pan młody i pani młoda, słowo i ciało. Ponieważ napisano: I będą dwoje jednym ciałem; i także Pan mówi w Ewangelii: A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało"(9). Według św. Augustyna miłość Chrystusa do człowieka najlepiej symbolizuje duchowo-cielesne zjednoczenie małżonków(10).

W tym kierunku idą rozważania znanego średniowiecznego teologa Aleksandra z Hales (zm.1245), który interpretował akt małżeńskiego oddania jako "symbol pałającej miłości Boga do człowieka", a miłość seksualną jako "łączącą moc", która w jedno zespala mężczyznę i kobietę(11). Uważał on, że cielesne zjednoczenie małżonków symbolizuje unię hipostatyczną, tzn. zjednoczenie dwóch natur w Chrystusie. Nie mniej śmiałe porównania znajdujemy u Hugo od św. Wiktora, P. Lombarda, Tomasza z Akwinu i Bonawentury. Dla tych świętych teologów miłość małżeńska obrazowała duchowe zjednoczenie Chrystusa z Kościołem, natomiast cielesne współżycie małżonków wyrażało nierozerwalną, cielesną wspólnotę Chrystusa z Kościołem. Według nich Jezus Chrystus, wcielając się w człowieka, poślubia ludzkość w ciele i jednoczy się z nią w sposób nierozerwalny(12).

Jak widzimy, symbolika aktu małżeńskiego była często podejmowana dla wyrażenia tajemnicy Chrystusa i Kościoła(13). Inspirowana Pieśnią nad pieśniami służyła, szczególnie od XII wieku, do wyjaśniania stanów mistycznych. Zwłaszcza do ukazania ostatnich etapów drogi duchowej, tzw. zaślubin mistycznych, kiedy to następuje najpełniejsze zjednoczenie duszy z Bogiem. Św. Teresa z Awili podaje na stępujący opis swoich przeżyć mistycznych: "Zdarza się, że w chwili, gdy dusza modli się ustnie tylko i prawie nie myśli o rzeczach wewnętrznych, znienacka ogarnia ją i przenika jakby płomień rozkoszy i zarazem całe jej wnętrze napełnia się jakby wonią jakąś niewypowiedzianie słodką, a tak silną, że udziela się wszystkim zmysłom i na wskroś ją przejmuje. Nie mówię, żeby była to woń rzeczywista; używam tylko porównania, przez które to tylko chcę powiedzieć, że jest to coś, co wyraźnie oznajmia duszy obecność Oblubieńca i wznieca w niej najsłodsze pożądanie cieszenia się obecnością Jego i wylania się przed Nim w żarliwych aktach miłości i dziękczynienia"(14). Opisując w innym miejscu stan duszy, którą Bóg zjednoczył z sobą, pisze: "Nic ona nie widzi, nic nie słyszy, nic nie rozumie, przez cały czas, gdy trwa to zjednoczenie, choć to zawsze czas krótki i jej daleko krótszy jeszcze się wydaje, niż jest w istocie. Za to Bóg sam tak głęboko przenika wnętrze tej duszy, że gdy wróci do siebie, żadną miarą o tym wątpić nie może, iż była w Bogu i Bóg był w niej"(15).

Św. Teresa przyznaje, że nie potrafi lepiej wyrazić swojego duchowego doświadczenia jak przez analogię z sakramentem małżeństwa. "Jakkolwiek to niezręczne porównanie, nie widzę przecież innego, którym bym jaśniej zdołała wytłumaczyć, co mam na myśli, jak przez porównanie z sakramentem małżeństwa. Wielka wprawdzie zachodzi między jednym a drugim różnica, bo to, o czym tu mówię, to rzeczy na wskroś duchowe (przewyższają one małżeństwo ziemskie o tyle, o ile dusza jest wyższa od ciała, także rozkosze, którymi Pan duszę tu napawa, o całe niebo są różne od rozkoszy, jakich używają złączeni związkiem małżeńskim). I miłość łączy się z miłością. I wszystkie działania i sprawy jej tak są niewypowiedzianie czyste, subtelne i słodkie, że nie ma wyrazu na ich opisanie; ale Pan umie dać je wyraźnie uczuć duszy"(16).

Pomimo istotnej różnicy pomiędzy przeżyciem duchowym a cielesnym istnieje, jak widzimy, możliwość porównania rozkoszy życia z Bogiem do rozkoszy życia małżeńskiego. Jeżeli św. Teresa szuka sposobów opisania swoich mistycznych doświadczeń za pomocą rzeczy ziemskich, to chyba nic nie stoi na przeszkodzie, aby małżonkowie swoje ziemskie doświadczenia próbowali oddać za pomocą języka służącego do opisania nadprzyrodzonej rzeczywistości. Człowiek słowami: "miłość" lub "ekstaza", które posiadają kilka warstw konotacyjnych, wyraża różne jakościowo przeżycia. Spotyka się np. często opisy, w których orgazm nazywa się ekstazą seksualną. Trudno o inne skojarzenia, jeżeli zarówno w doświadczeniu mistycznym jak i seksualnym może dojść do chwilowej utraty świadomości albo uniesienia uczuciowego i zachwytu.

Podobieństwa, o których mowa, nie mogą prowadzić do wniosków, że istnieje możliwość wywołania jednego z tych przeżyć za pomocą drugiego. Powszechna opinia teologów chrześcijańskich wyklucza sytuację, aby autentycznym doświadczeniom mistycznym towarzyszyły reakcje napięcia i wyładowania seksualnego(17). Modlitwie towarzyszy wyciszenie zmysłów, które w pełni podporządkowują się duchowi. Znana z traktatów duchowości modlitwa odpocznienia daje przeżycie rozkoszy duchowej, która "przenika aż do dna duszy i rozlewa się na wszystkie władze, a nawet na samo ciało"(18). Pojawienie się stanu głębokiego pokoju i radości ogarniającego nawet zmysły nie jest wynikiem samopobudzenia się człowieka, ale efektem interwencji Boga. Dlatego modlitwa odpocznienia, pomimo wywołania ogromnego przeżycia, nie osłabia organizmu, ale wzmacnia jego energię(19).

A co to za Bóg który chce zagarnąć całą miłość do siebie? (pytanie równie związane z tematem co Twoje).

Jestesmy ograniczeni nie tylko ilosciowo. Bo to by z nas czynilo istoty boskie tylko o mniejszej wladzy. Bog jest zupelnie inny, jest calkowicie transcedentalny, czyli nie wynikaja z materialnej rzeczywiscosci, ani z nia koniecznie zwiazany.

Jest to inny rodzaj bytu, to On wszytko stworzyl, my nie jestesmy w stanie tworzyc np. nowego zycia, tylko odtwarzac.

Nawet aniolowie, ktorzy nie sa skarzeni grzechem nie kochaja doskonale, tak jak Pan Bog.

Jestesmy stowerzeniami zwiazanymi z czasem, wiec chocby tak nasza milosc jest ograniczona, ma swoj poczatek ( i czesto tez koniec), Bog natomiast nas kochal od zawsze, zanim powstal czas Bog juz nas kochal.

Bedac zwiazani z czasem tez nie potrafimy kochac calosciowo, czyli tak jak bedzie najlepiej na cale zycie, zamykamy sie na dniu dzisiejszym, Bog natomiast nas kocha tak ze widzi tez nasza przyszlosc, wiec dziala tak by na nam bylo jak najlepiej tez na przyszlosc.

Co takiego zrobil Bog czego by czlowiek nie zrobil? Tak od razu z najgrubszej rury: umarl i zmartwychwstal za nas, za Ciebie i za mnie. My jesli jestesmy w stanie umierac za innych to tylko dzieki Jego milosci ktora nas uzdalnia do tego.

Nie mowiac juz o tym ze nas stworzyl

prowadzil nas przez cale zycie

posylal nam osoby ktore o nim mowily.

Staralem sie wyjasnic wyjatkowosc milosci do Boga.

Podalem przyklad Tereski, moze bardziej dzisiejszy i bardziej zrozumialy przyklad to Matka Teresa z Kalkuty, mogla sie zblizac do kazdego biedaka, wlasnie dlatego ze cale swe serce oddala Bogu. Boza milosc do tych ludzi pchala ja by uslugiwala kazdemu z osobna.

Nie tylko jest normalne ale wspaniale. Nie wyobrazam sobie kochac Jezusa mniej niz miloscia o ktorej Bog w ksiedzie piesni nad piesniami uczy.

Jego milosc jest slodsza niz miod. Bog pragnie byc ukochanym kazdej duszy.

"Czy odczuwanie stanu zakochania w Bogu jest normalne?"

Ja odpowiem jeszcze komuś odnośnie cierpienia. Ja pragnę cierpieć, bo oblubienica powinna być podobna do swojego oblubieńca.

Jednak Pan chciał dzielić z nami nasz ludzki los, pełen cierpienia. Upodobnił się do nas, by nam okazać Swoją miłość. Za tę miłość odpłacam Mu żarem swojego serca.