@chwat, uczynki są wypełnieniem, potwierdzeniem wiary.
Ale, by je wypełniać i potwierdzać wiarę, trzeba najpierw ją mieć. Trzeba czuć ją w sobie i wtedy iść jej drogą. Iść jej drogą, to znaczy, że idziemy drogą, którą prowadzi nas Jezus Chrystus. A jak prowadzi?
Trzeba wypełniać Ewangelię Jezusową, czyli Słowo Boże w niej zawarte.
Uczynki wtedy są owocem naszej wiary, którą mamy.

Czyli jeśli Jezus mówił do tłumu "daj temu obok swoją drugą koszulę", to mówił to tylko do wierzącej części tłumu? Po co była im potrzebna ta rada, skoro już mieli wiarę? Przecież ten uczynek i tak wyniknąłby z ich wiary, jako jej naturalne potwierdzenie. Po co Jezus strzępił sobie język na ewangelizowanie wierzących i dawanie im rad robienia tego, co jako wierzący zrobić musieli poprzez posiadaną wiarę?

Czy młodzieniec. który w Mk 10.17 pytał: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?, posiadał wiarę, czy nie posiadał wiary?

Bo jeśli posiadał wiarę, to posiadał to co trzeba, więc po co pytał "co mam czynić"?
A jeśli nie posiadał wiary, to czemu Jezus dał mu radę "nie zabijaj, nie cudzołóż, rozdaj majątek", czyli polecił uczynki?
Czy młodzieniec z przypowieści posiadał wiarę, czy nie posiadał?

@chwat, to chyba logiczne, że jeżeli mamy w coś wierzyć i uwierzyć, to najpierw musimy poznać w co.
Nie ma wiary z niewiedzy. Nie ma ślepej wiary. Trzeba poznawać, trzeba poznać Ewangelię, by żyć zgodnie z planem i zamysłem Bożym. Trzeba poznać Boże Prawa i Intencje, by zgodnie z nimi żyć i je wypełniać.
Przede wszystkim to wszystko trzeba chcieć i pragnąć czynić. Modlitwa nas w tym wszystkim wspomaga, bo modlitwie wyrażamy naszą wolę i prosimy Boga o wspomożenie. Duch Święty, gdy Go poprosimy będzie nas wspomagał i umacniał w naszych dążeniach.
Nie jesteśmy ani ty, ani ja wstanie osądzić czyjąś wiarę, bo tylko Bóg zna nasze serce i pragnienia nasze.

Dla mnie zawsze było logiczne, że do wiary dochodzi się przez uczynki, ale niektórzy mówili jakby coś innego.

Do wzrostu wiary, do wzrastania w świętości i miłości Bożej, do jednoczenia się z Bogiem.
Szatan też wierzy, ale co z tego, jak ją niszczy.

Tylko do wzrostu wiary? A do pojawienia się wiary, to już nie?

Wszystko co posiadał to wymienione przez Jezusa uczynki, wiary w nim było jednak brak

No i co dalej w takim wypadku? Co robić dalej z takim delikwentem?

Nie posiadał prawdy, a nie wiary.

Nic, nie ten "grunt".

Był bogatym młodzieńcem o "twardym karku"

Przychodzi młodzian do Jezusa i pyta, jak osiągnąć zbawienie, a Jezus miałby odpowiedzieć: nic się nie da zrobić, nie ten grunt.

To właśnie powiedział, tylko w formie delikatniejszej, tak by poszło mu w pięty/"potrząsł nim"wewnętrznie, a i tak nic nie dało.

Ależ bynajmniej Jezus nie powiedział, że nic się nie da zrobić, Jezus podał młodzianowi wyjście z sytuacji. Polecił mu rozdać majątek i ten uczynek miał mu zapewnić zbawienie. A więc jak najbardziej dało się coś zrobić.

Nie dało, ale Jezus próbował do końca.Wiara tego młodzieńca była martwa, a serce kamienne.
Kto jak kto ale Chrystus to chyba wiedział?