Aborcja = prosta droga do Nieba?

Libby30

Witam, chciałam podzielić się pewnymi przemyśleniami. Z góry mówię, że nie jestem trollem., chociaż mogę zostać tak odebrana. Mianowicie zastanowiła mnie jedna kwestia, głównie na podstawie Waszych postów (przeczytałam z połowę forum ^ ^)
Rodzimy dziecko. Skazujemy je na wszystkie ziemskie cierpienia, których jest, jak wiadomo, bardzo wiele. Mierzy się z ogromnymi problemami, płacze za utraconą pierwszą miłością, w przypadku córki – prawdopodobnie wije się z bólu przy rodzeniu dziecka. Przez całe życie doznaje różnych przeciwności. To nic, jeżeli po śmierci daną osobę czeka wieczna nagroda, ale jeżeli popełnicie błędy w wychowaniu, albo wpadnie w złe towarzystwo, albo sama od siebie odejdzie od wiary – przyczyn odwrócenia się od Boga może być mnóstwo! - to po śmierci znosi męki, które nie mają końca.
Dokonujemy aborcji. O ile wiem, to według ostatnich nauk Kościoła dziecko takie nie idzie do Piekła, lecz do Nieba. Jest szczęśliwe, nie zostało nigdy zagrożone wiecznymi torturami. Ból przy aborcji, jeżeli matka spóźniła się i dziecko ma już układ nerwowy? To chwila, nieproporcjonalna do wiecznej radości. Dziecko nie zostało narażone na żadne pokusy, cierpiało znacznie mniej niż ktoś narodzony i wychowany, ma zapewniony szczęśliwy żywot blisko Boga.
Matka ma problemy, cierpi i jest zagrożona Piekłem? Matka poświęciła się dla dziecka, zaoszczędziła mu wielu mąk. Jeżeli zrobiła to świadomie, żeby dziecko trafiło prosto do Nieba – czy nie jest to najwyższa forma altruizmu, większa, niż wynoszenie potomstwa z płonącego budynku z narażeniem własnego życia...?
Od razu mówię z góry – nie, ja nie dokonałabym aborcji w celu wysłania dziecka do Nieba. Ja zauważyłam po prostu, że aborterzy i ich klientki produkują istoty beztroskie, szczęśliwe i niewystawione na próby ziemskie. Otrzymujące w bonusie, od razu, to do czego przeciętny człowiek dochodzi latami pełnymi poświęceń i wiary.
Czy mój tok myślenia jest błędny? Czy gdzieś się pomyliłam?