Jeżeli przyjmiemy, że wszechmoc Boga implikuje jego wszechwiedzę, to nasuwa się wniosek, że Bóg, jako istota wszechwiedząca, nie jest w stanie nabywać nowej wiedzy. W rezultacie istnieje przynajmniej jeden aspekt, którego nie może zrealizować, co prowadzi do wniosku, że nie jest w pełni wszechmogący.

Czy powyższe rozumowanie ma jakiekolwiek luki w kontekście Boga chrześcijańskiego? Czy istnieje sposób, za pomocą którego katolicy są w stanie wyjaśnić taki paradoks?

Jak się wie absolutnie wszytko: całe 100% - to co można jeszcze do tej pełni dołożyć?!

Nie tylko katolicy, ale ogólnie ludzie wierzący Jedynemu Bogu Stwórcy Wszechświata nie starają się rozwiązywać pozornych problemów. Dziecięca logika zachwyca i bawi, ale nie prowadzi do poznania Boga, ani Jego objawienia. To tylko tak sympatyczna gimnastyka umysłowa.
Ta zabawa umysłowa przypomniała mi kwestię poruszoną przez asystenta na Matematyce (na jednym z pierwszych zajęć). Otóż zadał pytanie, czy w kuli o promieniu 2, może być zawarta kula o promieniu 3. A potem, bardzo prosto wyjaśnił i udowodnił taki stan.
I jeszcze a propos paradoksów: Jak to możliwe, że ktoś nie jedzący cukru zachoruje na cukrzycę?

"Nie można" = jakaś niemoc. Niemoc z gruntu wyklucza Wszech - Moc.



Myślę, ze odwieczne na forach i w tego typu roztrząsaniach, postrzeganie wszechmocy jako pewnego zniewolenia wszechmocą. O ile garnek może spróbować pojąć Garncarza, posługując się właściwymi człowiekowi mechanizmami, postrzegałabym wszechmoc raczej jako zdolność, a nie zniewolenie. Jeśli fabryka wypuszcza na rynek samochód o ograniczonej mocy, to czy to koniecznie oznacza, że miała ograniczone możliwości i na więcej jej nie stać?

To Bóg ma problem z samookreśleniem się, czy człowiek z określeniem wszechmocy?

Pytanie o wszechmoc Boga z góry zawiera kłamstwo. Jeśli uznamy że może wszystko to siłą rzeczy musimy uznać że pokonuje ludzką logikę.

Po drugie,

Jeśli Bóg jest wszechmocny to czy potrafi...
jest tym samym durnym zdaniem co
Czy czarne może być tak białe że ...

Naprawdę różne religie i różne przekonania. Musimy skierować się na właściwą ścieżkę wiedzy. Zdobądź dobre wartości, które są prawidłowe i przydatne dla wszystkich przedmiotów. Wszechmocy nie należy umieszczać na żadnym przedmiocie.

O Bogu wiemy praktycznie tyle co nic. Bo mamy za małe rozumki. Ale nagle wiemy, że jest wszechmocny.

Wiedzieć możemy o bożku, którego sobie tworzymy, na swój obraz i podobieństwo. O Bogu możemy powiedzieć z całą pewnością tylko tyle: że nie wiemy jaki jest, jeśli jest. Praktycznie już samo stwierdzenie, że jest, powoduje powstanie formy.

Wiemy bardzo dużo. Wystarczająco dużo, aby całkowicie odrzucić pozbawione sensu twierdzenia na temat czym jest, i jaki jest, i że w ogóle jest Bóg!
Poziom absurdu który jest wręcz zenitalny, jest nieodłącznym elementem dla wszelakich
teologii religijnych. A te funkcjonują jedynie za sprawą doktryn religijnych, które są elementem indoktrynacji, utrzymującej ludzi w tym "błędnym kole".
Wiesz jakie jest największe kłamstwo Świata? Święte kłamstwo!
Czyli takie kłamstwo, któremu nie możesz zaprzeczyć... bo nie, ot argument.

Czy tym świętym kłamstwem nie jest również to, że o Bogu wiemy bardzo dużo?

Mówiąc "wiemy bardzo dużo", chodziło mi raczej o to, że jeśli ktoś posługuje się kłamstwami, nadinterpretacjami, irracjonalnymi teoriami, ahistorycznymi faktami, które jako całość, składają się w jeden wielki nonsens, to już sam ten fakt, "bardzo dużo mówi".

Jeśli natomiast wyrazić się dosłownie, to @Witold33 trafił w sedno mówiąc, że:
"O Bogu wiemy tyle, co nic".

Jakże wiele dyskusji byłoby dla wiernych i łatwiejszych i uczciwszych , gdyby wreszcie ustąpić, zejść 2-3 schodki z lakierowanego piedestału i zgodzić się, że Bóg, jeśli był, czy nadal jest, nie "wszech.." a po prostu bardzo, bardzo mocny jest. Nie "wszech" a bardzo dużo wiedzący. No i nie taki zaraz w nas , ulepszonych nieco małpach do końca rozkochany . Do nieskończoności i to dwukrotnie policzył tylko Chuck Norris. Bóg, jeśli był czy jest, to nieco bardziej poważna sprawa.
Nie wystarczy wam, droga trzódko, wodzusiów i idolków do lakierowania? Bogu dajcie spokój.
Popatrzcie na skromność świątyń luterańskich. Tam trochę bardziej ruszono głową.

Taki Bóg również istnieje, i wyznają go deiści, ale "On" w dalszym ciągu niczego nie rozwiązuje... I w zasadzie mija się nieco z Bogiem "Jedynym", a znacznie bliżej mu do "bogów" politeistycznych.
Tylko ten "Bóg" od Izraelitów, co jest który jest, i się nazywa jak się nazywa, rozdaje na prawo i lewo ku uciesze szeroko rozbawionej gawiedzi.
A "Bóg" deistów, raz dał... i sobie poszedł.

A co do luteranów, czy innego z odłamów chrześcijańskich, to niestety w kwestii Boga, również nic
nie wynika, i nic nie zmienia.

Ale to tylko dawne, prymitywne, bojaźni pełne ludy łaknęły bóstw opiekuńczych, prowadzących trzódki na sznurkach, rozdzielających kary i nagrody, anihilujących "wrogów" . Do tego interesownych, które można przekupić, zwodzić "ofiarami" , słowem wypisz wymaluj w stylu Bóg wg KK.
Ludziom dzielnym, wspołczesnym, obeznanym wystarczy Stwórca obiektywny, dawno innym, ciekawszym Dziełem zajęty, dorosły, nie infantylnie zapalczywy i rozmiłowany. Co było - minęło i se ne vrati, choćby i tysiąc moherów przyszło i wszystkie krzesła połamało.

Nie tylko te dawne, ale również te współczesne.

Ludzkość w kwestiach materialnych (przemysł, technologia) poszła mocno naprzód.
Jednak w kwestiach duchowości, pozostaje w stagnacji. A teraz pytanie za 100 punktów, kto utrzymuje ludzi w poglądach sprzed tysięcy lat, i czerpie z tego zyski, status, władzę?
To jest pytanie retoryczne, rzecz jasna.


Tutaj całkowicie się z Tobą nie zgodzę. Ludziom współczesnym potrzebna jest wiedza, a nie bezużyteczny relikt.