jakiego błedu? jednorazowego wyświęcenia 4 biskupów.
Według mnie jest to felix culpa

Według mnie jest to felix culpa

Skoro kanoniści sie sprzeczają. Nie jestem lefebvrystą, nigdy nie byłem na Mszy w kapilicy FSSPX ale nie moge pozwolic aby bezczelnie ktoś kto nie wie o co chodzi w tym sporze krytykował FSSPX.

Kard Hoyos wie doskonale co mówi.
Przez tyle lat Kosciół zajmował się heretykami i schizmatykami a gardził Bractwem. Dzis to sie zmienia bo widać że prawdziwa siła jest w tradycji.

Moja obrona bractwa to nic innego jak postawienie siebie po stronie antymodernistycznej. Mimo że mam zastrzezenia do niektórych czynów bractwa to wiem że po stronie tradycjonalistów nie powinno byc sporów. A jeden ks Trytek...trzeba się modlić, bo sedewakantyzm jest tak bliski bractwu jak swiadkowie jehowy neokatechumenatu.

nie ma co komentować, prosze może najpierw poczytac czym jest FSSPX jakie ma stanowisko oraz co to jest schizma, i zapoznać się z argumentami bractwa. Chodzi o konkretne kanony, w wolnej chwili je wypiszę.

Kan. 751 - Herezją nazywa się uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej ; apostazją - całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej, schizmą - odmowa uznania zwierzchnictwa Biskupa Rzymskiego lub utrzymywania wspólnoty z członkami Kościoła, uznającymi to zwierzchnictwo.

Pełnię bowiem zbawczych środków osiągnąć można jedynie w katolickim Kościele Chrystusowym, który stanowi powszechną pomoc do zbawienia.

Interesujący jest tutaj dokument pt. Dialog a misje papieskiego Sekretariatu ds. Niechrześcijan z 10 czerwca 1984 r. (...)
W nr 13 czytamy: „Dialog, przy którym chrześcijanie spotykają zwolenników innych tradycji religijnych, jest po to, aby wspólnie zmierzać do prawdy i współpracować dla wspólnych interesów”. Jeśli Bóg objawił się też w innych religiach, jeśli katolicy wraz z niechrześcijanami wspólnie zmierzają do prawdy, jeśli ma tutaj miejsce wzajemne ubogacanie się, to Kościół widocznie już nie wierzy, że tylko on posiada prawdę!

Kan. 1323 - Nie podlega żadnej karze, kto w chwili przekraczania ustawy lub nakazu:

1° nie ukończył jeszcze szesnastego roku życia;

2° naruszył ustawę lub nakaz z ignorancji niezawinionej; na równi zaś z ignorancją stoi nieuwaga i błąd;

3° działał pod wpływem przymusu fizycznego lub na skutek przypadku, którego nie mógł przewidzieć lub przewidzianemu zapobiec;

4° działał pod wpływem chociażby względnie tylko ciężkiej bojaźni albo z konieczności lub wskutek wielkiej niedogodności, jeśli czynność nie jest wewnętrznie zła ani nie powoduje szkody dusz;

5° działał w zgodnej z prawem obronie własnej lub kogoś innego przeciwko niesprawiedliwemu napastnikowi, zachowując należny umiar;

6° nie posiadał używania rozumu, z zachowaniem przepisów kan. 1324, § 1, n. 2 i 1325;

7° sądził bez winy, że zachodzi jedna z okoliczności, o jakich w n.4 lub 5.

Kan. 1324 -

§ 1. Sprawca przekroczenia nie jest wolny od kary, lecz kara przewidziana ustawą lub nakazem powinna być złagodzona lub zastąpiona pokutą, jeśli przestępstwo zostało popełnione:

1° przez tego, kto posiadał tylko niezupełne używanie rozumu;

2° przez tego, kto nie posiadał używania rozumu wskutek zawinionego nadużycia alkoholu lub podobnego zaburzenia umysłowego;

3° na skutek poważnego wzburzenia uczuciowego, które jednak nie wyprzedziło i nie przekreśliło całkowicie świadomości i zgody woli, jeśli samo wzburzenie nie zostało dobrowolnie wywołane lub nie było podtrzymywane;

4° przez małoletniego, który ukończył szesnasty rok życia;

5° przez tego, kto działał przymuszony ciężką bojaźnią, chociażby tylko względnie, albo z konieczności lub wielkiej niedogodności, jeśli przestępstwo jest wewnętrznie złe lub powoduje szkodę dusz;

6° przez tego, kto działał w zgodnej z prawem obronie własnej lub kogoś innego przeciwko niesprawiedliwemu napastnikowi, ale nie zachował koniecznego umiaru;

7° przeciwko poważnie i niesłusznie prowokującemu;

8° przez tego, kto z własnej winy był błędnie przekonany, że zachodzi jedna z okoliczności, o których w kan. 1323, n. 4 lub 5;

9° przez tego, kto bez winy nie wiedział, że do ustawy lub nakazu została dołączona kara;

10° przez tego, kto działał bez pełnej poczytalności, o ile ta pozostała wielka.

4° działał pod wpływem chociażby względnie tylko ciężkiej bojaźni albo z konieczności lub wskutek wielkiej niedogodności, jeśli czynność nie jest wewnętrznie zła ani nie powoduje szkody dusz;
7° sądził bez winy, że zachodzi jedna z okoliczności, o jakich w n.4 lub 5.
8° przez tego, kto z własnej winy był błędnie przekonany, że zachodzi jedna z okoliczności, o których w kan. 1323, n. 4 lub 5;

Jan Paweł II nie był kanonistą, w całkowicie polegał na radach kanonistów.
Kanony przede wmnie cytowane chyba nie pozostawiją wątpliwości że o ekskomunice nie może być mowy

Kan. 1324 -

§ 1. Sprawca przekroczenia nie jest wolny od kary, lecz kara przewidziana ustawą lub nakazem powinna być złagodzona lub zastąpiona pokutą, jeśli przestępstwo zostało popełnione:
(...)
8° przez tego, kto z własnej winy był błędnie przekonany, że zachodzi jedna z okoliczności, o których w kan. 1323, n. 4 lub 5;

Zwracam jedynie uwagę, że gdyby uznać, że Arcybiskup nie popadł w ekskomunikę za nieposłuszeństwo, to naprawdę nie rozumiem, po co w ogóle byłby kanon 751.
Wszak wystarczyłoby powiedzieć: "Boję się o kościół" i nie ma ekskomuniki (jak rozumiem ta bojażń jest - zdaniem zwolenników Bractwa - czynnością wyłączającą winę).

Kan. 1323 - Nie podlega żadnej karze, kto w chwili przekraczania ustawy lub nakazu:
3° działał pod wpływem przymusu fizycznego lub na skutek przypadku, którego nie mógł przewidzieć lub przewidzianemu zapobiec;
4° działał pod wpływem chociażby względnie tylko ciężkiej bojaźni albo z konieczności lub wskutek wielkiej niedogodności, jeśli czynność nie jest wewnętrznie zła ani nie powoduje szkody dusz;

Jan Paweł II nie był kanonistą, w całkowicie polegał na radach kanonistów.
Kanony przede wmnie cytowane chyba nie pozostawiją wątpliwości że o ekskomunice nie może być mowy

jesli działanie abp Lefebvre "podpinało" by się pod kanon 1323 nie ma mowy o zadnej karze koscierlnej, jesli pod kanon 1324 nie ma mowy o ekskomunice a jedynie o lżejszej karze.

Dla mnie nie ma wątpliwości że argumentacja abpa Lefebvre wpisuje się w te kanony. Kwestia dyskusyjna jest w który. Ale w obu wypadkach nie ma mowy o karze ekskomuniki. Zatem nawet jesli JPII z mocy prawa potwierdził ekskomunike sam jej nie wydał i jesli uznamy że jeden z tych dwóch kanonów może byc opisem działan msgr Lefebvre wtedy automatycznie potwierdzenie ekskomuniki jest "pase" bo nie zaistniały przesłanki to automatycznej ekskomuniki.