Czytałem gdzieś kogoś wypowiedź na ten temat. Na tym forum, albo na kosciol.pl i był tam użyty bodajże synonim słowa "przeklęty" ;o
Mogę się jednak mylić ; )

Dzieki wielkie "danbog" naprawde bardzo mi pomogles Zrobie tak jak mowisz Nie wiesz nawet jak bardzo mi pomogles Czuje sie troche spokojniejszy

A czy ktoś z was ma odwrotna sytuacje?? Jego rodzice nie wierza, a on chce wierzyc. Czy ateistyczni rodzice sa bardziej wyrozumiali niz wierzacy??

A może ktoś mi powie coś więcej??
Co do słowa "przeklęty" to właśnie dlatego chciałam się dowiedzieć czegoś więcej...
Proszę.... Ładnie proszę...

Nie wiem, czy o to Ci chodzi, ale może chociaż częściowo odpowiedź znajdziesz w wątku Wypis z kościoła katolickiego lub Apostazja.

Hm... Jeżeli ożenię się z kobietą wierzącą, to dam jej zadecydować(dlaczego? bo ją będę kochał i jeżeli chce aby jej dzieci wierzyły w to co ona, to uszanuję to. Na dodatek wezmę z nią ślub kościelny , lecz gdy będzie ateistką, to raczej na 90% będziemy chcieli dziecku pokazać, że nie ma czegoś takiego jak Bóg.

Wg mnie lepiej nie wmawiać dziecku niczego i zobaczyć, do jakich wniosków dojdzie samo.

Czemu? Nikt tego nie praktykuje, ludzie przekazują swojemu dziecku swoją wiedzę.

Wiara to nie wiedza

Racja ;d

CHodzi mi o to, że skoro wierzący uczą dzieci że Bóg jest, to ja nie widzę problemu bym ja nie mógł uczyć, że go wcale nie ma

Ale byłbyś wtedy tak samo zaborczym i konserwatywnym rodzicem, tylko głoszącym przeciwne poglądy.

Mi rodzice nie opowiadali nic o religii. Ani, że Bóg jest, ani że go nie ma. Do swojego światopoglądu doszedłem sam i mam świadomość, że jest to moja decyzja, a nie efekt indoktrynacji za młodu.

Indoktrynacja, zarówno religijna jak i ateistyczna, jest wg mnie zła. Jest przymuszaniem do wyznawania tych samych wartości co indoktrynujący, ogranicza fundamentalne prawa człowieka - wolność myśli i wyznania.

W sumie to wcale to nie głupie. Ba, masz rację.
Wmawianie dziecku w wieku młodym pewnych rzeczy prowadzi do utwierdzeniu się nauk w przyszłości.
Hm... tylko się zastanawiam co z religią. Uczą ją przecież od momentu w którym dziecko raczej jeszcze samo wybrać nie może, czy chce na nią chodzić czy nie.

Jak najbardziej niczego dziecku nie zabraniaj. Niech robi jak chce. Może chodzić na religię, czemu nie. Pozna przy okazji trochę historię narodu żydowskiego.
Staraj się go nauczyć przede wszystkim logicznego myślenia, łączenia faktów, analizowania zjawisk, szukania przewidywania skutku i przyczyny.
Zanim się obejrzysz Twoje dziecko zrozumie w czym rzecz.
Ja kiedyś powiedziałem moim rodzicom, że zmienię wiarę na ŚJ. A oni powiedzieli, czemu nie. Jak znajdziesz sobie dziewczynę, to nie ma sprawy - zmieniaj. Ostatecznie znalazłem sobie dziewczynę wyznania KK. mam żonę wierzącą. Mam ślub kościelny. Byłem nawet do spowiedzi św. przed ślubem 1 raz. Drugi raz zapewne się domyślacie: sam wypełniłem stosowny świstek . Rodzice moi chodzą co tydzień do kościoła. Jednak mama, skłania się w kierunku reinkarnacji, ojciec mówi, że musi COŚ być, ale sam do końca nie wie co, i dlaczego musi to być
Ja ich nie przekonuję, tak jak oni nie przekonywali mnie. Jeżeli łatwiej będzie im umrzeć z tą wiarą, to po co mam im przeszkadzać.
Tak więc daj dziecku wolną rękę. Pozwól mu myśleć, nie pomagaj mu.
Im bardziej mu będziesz pomagał tym bardziej będzie słabszy i delikatny.
Zycie samo kształtuje charakter i porządne myślenie.
Ucz go mądrze myśleć - to wystarzy.

Dziekujem....

Hm... oczywiście jeżeli dziecko by się zapytało ojca o Boga, to powinienm mu powiedzieć co myśli o wierze. To by pewnie wyglądało tak, że dziecko pierwszy raz by się dowiedziało w szkole o Bogu, potem by sie zapytała rodziców, no i w końcu samo zaczęło o tym myśleć.

Wierz mi, że autorytet ojca przeważa.
Nawet jak by dziesięciu księży próbowało programować umysł Twojego dziecka. To wystarczy że Ty powiesz jedno słowo, i Twoje zdanie będzie priorytetem dla Twojego dziecka.