Chcę być diamentem! To się dopiero nazywa klejnot rodowy. Wyobraźcie sobie po śmierci stać się diamentem, który w Waszym rodzie będzie przechodził z pokolenia na pokolenie.

anqua

taka odpowiedź mnie ucieszyła
to nie nasza Polska kultura promuje takie cosik
jest to rodem z cywilizacji bizantyńskiej i ich z któres z kultur
nie bedę szukał raczej która bo mi się już odechciało o takich zboczeniach słuchać i czytać
w Polsce gdy była walka i do stawu kilka trupów wleciało juz ludzie brzydzili się brac węgorze i inne ryby
co dopiero jest nie do pomyślenia dotykac diament z prochów ludzkich
pasuje to do pomysłów robienia koców z włosów ludzkich albo preparowania na wieczna rzeczy pamiatke Gintera von Hoygena czy jak mu tam...

uważam, że jest to dość kontrowersyjne by udzielać takich stanowczych odpowiedzi w imieniu KK a przynajmniej Jezuitów
choć z drugiej strony patrząc na Jezuitów to az się czasem dziwię czemu nie doszło do kasacji tego zakonu tak jak zostały przez papiezy polikwidowane inne zakony z powodów własnie jesli nie podonych to przynajmniej przybliżonych

like wiking: mnie na lodke, lodke na wode i podpalic... a potem opic

Ludzie co za rónica jak was pochowią i tak nie wyjdziecie stad zywi. ja osobiscie mimo wszystko jesli pytacie jestem za normalnym pochówkiem nie wydziwiajmy to nasza wiara. choc niczyjich zdan nie neguje

zagłosowalem na ostatnią opcję

Nie chciałbym żeby ktoś miał kłopot i musiał chodzić koło mojego pięknego marmurowego (chińskiego) pomnika z wygładzonymi brzegami.
Albo prosty krzyż, albo kremacja.

Kurchanik zarezerwowałbym dla osobowości (Miłosz, Twardowski)

chce pognić jak wszyscy moi przodkowie

jako że jestem romantykiem zaznaczyłem ostatnią odpowiedź

mam nadzieję, że to nie boli

Może być grób, może być urna.

Co ma się stać z moim ciałem po śmierci ? Doczesne szczątki przeminą a w niebie otrzymamy nowe ciało - uwielbione.

Tak szczerze, to jest mi obecnie, "przed" (zapewne "po" też ) zupełnie obojętne.
Jeśli jakieś części będą w na tyle dobrym stanie, by mogły zostać wykorzystane na "zamienniki" dla kogoś - nie mam nic przeciw.
Po co mają się zmarnować.
To co zostanie, może być spokojnie spłukane by zasiliło jakieś roślinki.
A jeśli ktoś uzna, że potrzebne mu będzie miejsce na wspominki (czyt. zaciszna kwatera) o mnie, też może być.
Nieobojętne jest mi tylko co stanie się z tą nieuchwytną ulotną duszą. Ale to inna bajka.

Wikiński spływ do morza

Jest do wyboru:kremacja,wysłanie w głębiny morza/oceanu,kurhan (taki wybudowano w Polsce,stoi nawet katolicki krzyż) lub tradycyjny pochówek.Wszystkie te sposoby są właściwe.Tak uważam.

Na rozsypanie prochów nigdy się nie zgodzę.Kurhan owszem,ale z katolickim krzyżem na szczycie.

A mi to rybka. Jednak w ramach idealow wyznawanych w życiu wolałbym być po prostu skremowany. Oszczędność miejsca, ekologia itd.

A tak trochę offtop:
ostatnio zobaczyłem grób... jeśli miałbym już być gdzieś pochowany, to właśnie w takim. Po prostu drewniana "skrzynka" wypełniona ziemią. Żadnego betonu, marmuru, czy czegokolwiek innego.

I poza offtopem:
"mi to lotto", co się stanie z moimi prochami. Miejsce pochówku też nie musi istnieć. Wspominać mnie mogą ludzie w głowach.


Crosis