Czasam trudno jest przyznać się do błędu, słabości..

Nie bardzo.

Ale z drugiej strony - jak już dojdę do tego, że coś jednak źle zrobiłem - to nie mam z tym problemów.

Oj ciężko się przeprasza, ciężko... Zaznaczyłem "nie".

Przyznać się do błędu lub słabości, a przepraszać (za nie) to niezupełnie tożsame działania.
Słaby i błądzący człek jestem, ale żeby aż przepraszać ?
Za to że żyję, istnieję ? Nigdy.
Dlatego wybrałem opcję "Inne".

Ale mnie też zdarza się przeprosić. Gdy emocje opadną i rozum zyskuje swobodę działania.

Nie za to, że żyjesz, ale za to, że popełniasz błędy.
Nie przepraszasz za błędy?

@iduodu: przepraszać za to, że się popełnia błędy? Tak ogólnie? Nigdy (errare humanum est. Nie ma za co przepraszać). Chyba, że komuś szkodzę.

1. Są błędy, których mozna uniknąć.
2. Nigdzie nie napisałam, że trzeba przepraszać za to, że się jest człwiekiem.
Nasze błędy zazwyczaj komuś szkodzą, krzywdzą czy utrudniają życie. I za to trzeba przepraszać.
Często nasze błędy na pozór szkodzą tylko nam. Za to trzba przepraszać Boga.

@iduodu: taaaak, szkodę sama sobie- niszczę zdrowie, nerwy i muszę przeprosić Boga? Niby za co? Szkodzę SOBIE SAMEJ a nie jemu.
A jeśli Twojego Boga nie ma, to znaczy, że kogo przepraszasz za coś sobie samej zrobiłaś?

Tak. bo dostałaś je od Boga.
Dla mnie jest, jesli dla Ciebie nie ma, jest oczywistym, że go nie przepraszasz

Kiedy wiem, że powinnam przeprosić - robie to, jeśli nie ma takiej konieczności - nie

@iduodu: ale to ja jestem właścicielką mojego ciała i życia i mogę z nim robić co tylko mi się podoba. Mogę je zniszczyć, oszpecić, sprzedać. Jak sobie zrobię tatuaż to się oszpecę, ale czy obraże tym Boga? Jeśli ulegnę wypadkowi i lekarze mi będą musieli amputować nogę, to będę musiała przeprosić Boga, bo nie mam nogi- części, dzięki której Bóg pozwolił mi chodzić i kopać? Nie przesadzaj...
To, że życie dostałam od Boga, to Twoje zdanie. Moje jest inne.

Nie jesteś właścicielką swego ciała.
jesli ulegniesz wypadkowi ze swej własnej winy/ głupoty- to tak. Ty będziesz winna tego, że nie masz nogi.

@iduodu: czyli raz jestem właścicielką swojego ciała a raz nie- w zależności od okoliczności.

A gdzieześ coś takiego wyczytała?

@iduodu: najpierw piszesz:


OK, czyli NIE JESTEM, a potem piszesz:



Czyli jednak w tym przypadku JESTEM właścicielką swojego ciała



No nie kto inny tylko, ale mam za to przepraszać? nie, w tym wypadku nie.
Fajne rozumowanie. Dość wygodne, zarówno dla Boga, jak i dla samego wierzącego:)