Rzecz jasna. Nie widać tego po moich postach?

Ja mogę głęboko wierzyć w zmartwychwstanie i życie wieczne. Tylko czemu postawa osób wierzących wobec śmierci jaką często widzę jest taka że tak rzeczywiście traktują ją jakby po śmierci nie było nic.

Hę? Co za głupoty... "Nieskonczenie blisko"? Które to prawa fizyki masz na myśli?
No nieważne, w każdym razie tu nawet nie o ogległość chodzi, nasz Wszechświat na szczęście ma trzy wymiary, więc drugi kwarek może być położony w dowolnym punkcie na sferze wokół pierwszego o danym promieniu, i w każdym z tych punktów odległość między kwarkami będzie taka sama, a stan Wszechświata inny (i tych stanów może być nieskończenie wiele).

Chyba, że udowodnisz, że przestrzeń nie jest nieskończenie podzielna. Wtedy zamiast przesiadywać na tym forum, skup się lepiej na tym, co powiesz, kiedy już dostaniesz Nobla.

Dokładnie !, Nawet duchowny trzyma się życia jak tonący brzytwy.
Ratuje swoje życie wszelkimi możliwymi sposobami. Odda każde pieniądze (które mógłby przeznaczyć na kościół) na ratowanie własnego życia, wyjście z choroby, nowotwór, itp.

Nie rozumiem tego, przecież duchowny umierając idzie jakby 'do swojego szefa', powinien się cieszyć i iść ochoczo. A nie zastawiać się rękami i nogami !. Czyżby nie byli do końca pewni istnienia 'szefa' ?!...

Jest tu pewna niekonsekwencja bo zgodnie z V przykazaniem Bożym należy ratować i chronić życie więc należy leczyć się z choroby i dbać o zdrowie bo nie czynienie tego nawet jest grzechem tylko jak to ratowanie i ochrona życia ludzkiego od poczęcia do śmierci ma się do wiary że po śmierci istnieje życie?

Nie mówię tu czegoś takiego, by popełnić samobójstwo gdy ktoś tęskni za Bogiem lub zabić niemowlę by od razu cieszyło się radością nieba.
Ale wierzący ceniący życie jako dar Boga powinien na myśl o śmierci traktować ją jak spotkanie z Bogiem i narodziny dla nieba i właśnie umierając z radością przejść do Boga, ktory byl sensem jego życia.
Tylko w powszechnej świadomości ludzi także wierzących niestety nie ma przekonania że po śmierci jest życie, jest świadomość śmierci jako definitywnego końca życia.
Też nie rozumiem czemu tak jest, czyżby wierzący nie byli pewni istnienia Boga i życia wiecznego skoro tak traktują śmierć?

Aztec, mimo wszystko jesteśmy ludzi i mamy poupychane w podświadomości masę mechanizmów, które uwalniają się i zaczynają działać w konkretnych sytuacjach. Słowem, jesteśmy diabelnie oskryptowani Jeden z takich skryptów posiada większość istot żywych i polega on na robieniu wszystkiego, aby nie dopuścić do zakończenia życia. Rozum i logika często na niewiele się zdadzą.

Zgadza się. Szkoda tylko że niektórym te skrypty piszą inni programiści. Ja wolę sam pisać swój skrypt, zwłaszcza, że mam taką możliwość

Mam na mysli oddzialywania kolorowe ktore aby materia istniala musza kwarki byc w okreslonej odleglosci innaczej beda to tylko luzne kwarki
Jak Ci napisalem przestzren mozesz nieskonczenei dzielic pod warunkiem ze w niej nic nie ma ..i jest tylko sama przestrzen
W przypadku kiedy przestrzen zajmuja kwarki...lub inne cegielki materii...na kwarki odzialywuja sily ( odzialywania kolorowe ) kotre musza spelniac okreslone wymagania ( odleglosci ) aby dzialaly i nie moga kwarki byc jeden obok drugiego w nieskonczenie malej lub nieskonczenie duzej odleglosci

Gzegzolek , gdyby polozen kwarkow wobec siebie bylo nieskonczenie wiele..nigdy kwark wokol drugiego by nie wykonal pelnego spinu poniewaz zawsze by bylo nieskonczenie wiele polozen wczesniejszych aby mogl wykonac pelny spin
Wiec to co piszesz jest niedorzeczne

Ale kilka kwarków, które muszą w stosunku do siebie być w jednakowej odległości, aby większa konstrukcja, którą tworzą, się nie rozpadła; to jednak chyba nie wszystko. Większe cząstki swobodniej wędrują po świecie, ilość możliwych ich rozmieszczeń już jest nieskończona (z kwarkami w jednym "zespole" myślę, że jest podobnie, przecież odległość nie determinuje położenia).

gzegzolek
Odleglosc determinuje polozenie jak najbardziej poniewaz nie da sie pojedyncze czestki aby byly nieskonczenie blisko do siebie poniewaz w pewnej odleglosci albo wiazania zanikna..albo pojawia sie sily wewnatrz atomowe ktore te czasteczki scala
Musisz zauwazyc ze czesteczki nie sa obojetne wobec siebie i oddzialywuja na siebie silami albo grawitacji albo wewnatrzatomowymi..wiec nie ma nieskonczenie wiele ich polozen

Aby tak bylo to albo...wszechswiat musialoby sie w nieskonczonsoc rozszerzac
Albo wszechswiat musialby w nieskonczonosc tworzyc nowa materie

Kazde inne zalozenie implikuje ograniczona liczbe korelacji

To oczywiście ma sens, jeśli założysz determinizm na najniższym poziomie. Ja jakoś mimowolnie założyłem indeterminizm podczas rozważań, zresztą wg niektórych to raczej spór filozoficzny niż fizyczny (rzuć tutaj okiem - http://dione.ids.pl/~pborys/fizyka/faq/node72.html). Jak teraz się nad tym zastanawiam, to raczej nie przemawia to do mnie, bardziej skłoniłbym się ku determinizmowi (oddając Ci część racji). (chociaż i przy losowości pewnych rzeczy istnieje możliwość zapętlenia się Wszechświata - ale o tym wcześniej wspomniałem)




Właśnie, właśnie.

Hmm, ciekawi mnie teraz, jak mógłby wyglądać formalny, matematyczny dowód zapętlania się rzeczywistości. Łatwo udowodnić to dla modelu, w którym Wszechświat to sfera, po której przemieszcza się kulka (nazwijmy ją kwarkiem) i odbija się od krawędzi "Wszechświata". Dla dwóch kulek też można by to samo uczyć (kulki mogły by się odbijać od siebie, co nieco komplikuje problem), dla większej ilości kulek można by spróbować jakąś indukcję... No i odbijanie się, czyli kilka prostych praw dynamiki, to też nie wszytko (tak jak i same kulki) - można by też spróbować jakoś określić "prawo fizyczne", i udowodnić zapętlanie się dla nieskończonej ilości takich praw... No, ale nieważne.

Model matematyczny raczej szybko nie powstanie powniewaz jest to tak ogromna liczba ze zadne dzialania matematyczne , sa za slabe aby mozna bylo to zapisac jakims sensownym wzorem

Nie o to zreszta chodzi, mnie chodzi o to ze ilosc tych kombinacji jest jakkolwiek ogroma jest skonczona co przy nieskonczonosci czasu daje prawdopodobienstwo i tak 100 %

Ciesze sie ze dochodzimy do podobnych konkluzji, czyli prawdopodobienstwa zapetlenia wszechswiata wynosi 100 %..a co za tym idzie zycie po smierci jest na 100 %

Gabrielu, nie jestem fizykiem ... ale to rewelacja, jestem za. Pod jednym warunkiem ... to życie nie może być nieśmiertelne, bo wtedy cała twoja teoria się zawali, prawda ?