To mój post był dla Ciebie inspiracją dla zadania tych ciekawych pytań?

Zacznijmy od tego, że pojęcie szczęścia jest bardzo wieloznaczne i i w sumie cieżko podać jego definicje.

Wydaje mi się, że wiara (a konkretniej myślę o chrześcijaństwie) daje szczęście, ale wiemy też, jak wielu wyznawców Chrystusa musiało na przestrzeni wieków wycierpieć dla swojej religii. Trudno powiedzieć, że męczennicy byli szczęśliwi, gdy poddawano ich torturom. W tym przypadku bardziej logiczbne wydawałoby się stwierdzenie, że wiara przynosi ból i wyrzeczenia

Tyle, że chrześcijanom nie powinno chodzić o szczęście na ziemi. My widzimy szczeście w tej przyszłości, która czeka nas po śmierci. Dlatego prawie zawsze święci w życiu ziemskim byli w pewien sposób nieszczęśliwi i wiele cierpieli, bo oni nie oczekiwali szczęścia tutaj. Oni patrzyli dużo dalej.

Dlatego wydaje mi się, że to nie jest do końca tak, że wierzący mają większe szczęście, a reszta ma problem bo po pierwsze - wierzącym może być każdy, a po drugie - chrześcijaństwo nie przynosi łatwego i szybkiego szczęścia.

Podejrzewam, że nieraz niewierzący ma wygodniejsze życie od wierzącego, bo nie obowiązują go te zasady, które stawia religia, więc można powiedzieć, że jest szczęśliwszy. No ale my mamy tę nadzieję, że będziemy uczestniczyli kiedyś w szczęściu doskonałym, jakie tu na ziemi jest praktycznie nie możliwe.

A ja myślę,że to spore uproszczenie.Sądzę,że wiara i religijność bardziej wiąże się z wychowaniem - i to od wczesnego dzieciństwa.Nie uważam,że dziecko czuje potrzebę wiary natomiast z ufnością przyjmuje poglady rodziców i zwyczaje swoich rodziców. Tak samo wierzy w Św. Mikołaja jak i w takiego, czy innego Boga, bezkrytycznie i ufnie .W miarę dorastania ta bezkrytyczność się zmienia,podobnie jak i stopień wiary, ale tradycje rodzinne są najczęściej pielęgnowane z pokolenia na pokolenie.Często z tej ufnej dziecięcej wiary pozostają właśnie tylko tradycje zaś nauki tej wiary nie mają znaczenia.Wtedy mamy do czynienia z wiarą płytką - osobnik praktykujący choć niewierzący.To bardzo typowe - szczególnie dla młodszego, bardziej wykształconego pokolenia.

Nie wierzę w bóstwa i nie odpowiadają mi systemy religine, ponieważ uważam moją duchowość za zbyt subtelną i delikatną, aby można ją było więzić dogmatami.
Mam swoje sumienie, swoją moralność, i nie potrzebuję odwoływać się do sił wyższych, aby czuć i wiedzieć jak nie należy postępować.

Zapewne to też dość istotny czynnik, a świadczy o tym chociażby "bezwładność" religii w poszczególnych obszarach świata (na jednym obszarze od pokoleń większość stanowią chrześcijanie, na innym muzułmanie, gdzie indziej buddyści). Zresztą sam chyba jestem tutaj dobrym przykładem: uważam, że gdybym nie wychował się w religii katolickiej, to obecnie bardzo trudno byłoby mi się zdecydować na chrześcijaństwo.



OK, ale rodzice musieli przejąć od swoich rodziców itd. Czyli gdzieś w tym łańcuszku zrodziły się takie religijne potrzeby, przy czym niezależnie od siebie nastąpiło to w wielu miejscach na kuli ziemskiej. Można z tego wnioskować, że jest to naturalna potrzeba człowieka, a nie wynik jakiejś odgórnej indoktrynacji.



Ja myślę, że przede wszystkim nie ma co się oszukiwać. Jeśli moja wiara jest płytka i krytyczna, to nie będę udawał, że jest inaczej (np. z obawy, że ktoś nazwie mnie konformistą). Nie będę też dla idei odmrażał sobie uszu i składał aktu apostazji, aby zamanifestować bezkompromisowość. Przyznaję się bez bicia, że biorę z KK to co uważam za dobre, chociaż preferowane jest kupno całego pakietu

Ślepą uliczką moim skromnym zdaniem jest jakakolwiek wiara. Wiara automatycznie ogranicza sposób myślenia, gdyż nie wspiera wątpiących i szukających prawdy tego co jest jeszcze nie znane i nie pojęte.

Dla Chrześcijan indoktrynacja rozpoczęła się wraz z pojawieniem się Jezusa, a potem już rodzice zadbali o to, aby w następnych pokoleniach zrodziły się potrzeby religijne.

Mogli zadbać, ale jeśli dziecko dorasta, dojrzewa może podjąć inną decyzję, wybrać inną wiarę niż jego rodzice. Lub nie wybrać żadnej. I wiara nie jest równoznaczna z końcem pytań i końcem szukania odpowiedzi.

wcześniej napisałaś:


naturalna potrzeba coś jak pociąg seksualny?


człowiek jest dziełem ewolucji czy Boga?

Ta wypowiedź jest moja:


Ale ta już nie:


Coś źle zacytowałeś.




Pozwól, że odpowiem Ci na to pytanie gdy dogłębnie zapoznam się z ewolucją i wszystkimi jej aspektami. Nie chcę popełnić gafy nie znając odpowiednio dobrze tematu.

Nie szkoda czasu na wyważanie otwartych drzwi?. Nauka już dawno zaakceptowała teorię ewolucji popierając to dowodami, choć jednoznacznie przyznaje, że nie wszystko jest jeszcze jasne.A może będziesz prowadzić swoje własne badania w tym względzie??Lub po prostu unikasz jednoznacznej odpowiedzi?

Nie pisałem konkretnie o chrześcijanach, ale ogólnie o religiach. W różnych miejscach na kuli ziemskiej przetrwały kultury oparte o religie, co jest argumentem za naturalnością potrzeb religijnych u ludzi.

Nie unikam jednoznacznej odpowiedzi, ale naprawdę nie znam tematu ewolucji na tyle by o nim dyskutować. Nie przeczytałam żadnej książki na ten team, żadnego artykułu, w szkole nie miałam tego tematu jako takowego. Postaram się jak najszybciej uzupełnić wiedzę i wtedy do tego wrócimy.

[quote="Zencognito"]Pierwszy przykład przepowiedni z brzegu: przepowiednie V Karmapy



pytalem o spelnione przepowiednie a nie wogole o jakies przepowiednie

- drugi link - przetlumacz na polski - bo to polskie forum


<<<<>>& -------------------------------------


sp napisał:
chce tylko ukazac ci iz BÓG JEST - bo BÓG to Poczatek . Poczatkiem Jest zas albo wszechswiat ( bóg nieosobowy ) albo Ten Co Stworzyl l Wszechswiat ( BÓG Osobowy )


<<No to zonk, bo ja np. nie wierzę w początek . >>

nie wierzysz wszechswiat ? wszechswiat albo Ten co stworzyl wszechswiat Jest Poczatkiem .

jesli kupujemy 2 telewizor - to mozesz mi wmoic ze pierszego nigdy nie było

_____________

witam, wiara wynika z logiki- Bog dal nam mozg abysmy uczyli sie, jak rowniez rozpoznali Boga w jego znakach.
po prostu otworz swoj umyls na wszystko- na kazdy poglad i religie i poszukaj prawdy...
pozdrawiam
Basia