Temat jest mocno zakorzeniony w "życiu".
Mnie pociąga droga prowadząca do zbawienia, a nie tylko ono samo w sobie. A utożsamiam (nieco) drogę z celem, bo czy są one różne? (nie mylcie tego z tym jak mi lata mijają )

A są tacy katolicy? Ja głosiłem w pracy swojej koleżance (często przez GG) zbawienie przez Chrystusa, to się w końcu wkurzyła, i stwierdziła, że roześle to innym w pracy (sądziła, że przyniesie mi to wstyd). A jednocześnie uważa się za dobrą katoliczkę.

Uważać się za katoliczkę to jedno a być katoliczką to co innego.
Z drugiej strony wszyscy mamy swoje ograniczone nerwy nawet katolicy, nie wiem jak jej o tym zbawieniu "trułeś"

PS. Co znaczy do wierzących katolików?
Znasz jakiś niewierzących katolików?

Albo znasz jakiś bezbarwny kolor czy bezwonny zapach?

Tak tylko nie w formie opieprzu, ale w formie zwrócenie uwagi.

Nie chodzi o to, jak trułem. Mogła po prostu powiedzieć, że nie chce tego słuchać. Ale zastosowała chwyt, który jej się wydał skuteczny: pokazać innym, że jej piszę o zbawieniu w Chrystusie. No przecież wyjdę od razu na głupa!! Nikt przy zdrowych zmysłach przecież się tak nie zachowuje z "laikatu"? Przyznawać się publicznie do wiary w Chrystusa? Przecież wiara to prywatna sprawa! Jak widać nie znała słów Jezusa: Lk 12:9 Bw "Kto zaś zaprze się mnie przed ludźmi, tego i Ja się zaprę przed aniołami Bożymi."

Znam mnóstwo niewierzących katolików, nawet katolików-ateistów.
Wspomniana koleżanka, na pytanie, czemu jest katoliczką (świadomą oczywiście) odpowiedziała: bo to wiara moich ojców. Ciekawe więc, czy jeśli mój ojciec np. skończył tylko podstawówkę, to powinienem brać z niego przykład? A jeśli lubi zaglądać do kieliszka, to ja również, bo z rodziców trzeba brać przykład?

Coś Ci powiem.
Ja jestem nudystą tylko, że nie chodzę na spotkania.

Nie ma czegoś takiego, że jestem katolikiem i jestem niewierzący. To jest sprzeczność. Nie wystarczy nazywać się katolikiem aby nim zostać. Ja mogę się deklarować za samego papieża a czy wtedy nim będę?

Niestety dużo jest osób, którzy się deklarują za katolików tylko po to, żeby mieć spokój a katolikami nie są.

Każdy, ochrzczony w Kościele rzymskokatolickim, nie poddany aktowi apostazji, jest członkiem tegoż kościoła, a więc katolikiem. Czy tego chce, czy nie chce.

Bycie katolikiem na papierku nie oznacza byciem katolikiem w duchu.

A jednak oznacza... dla hierarchii kościelnej. Dlaczego wciąż podaje się, że w Polsce jest 92-95% katolików, choć badania np. frekwencji na mszach pokazują obraz zupełnie inny? Proste! Władza i pieniądze! Mamy poparcie 95% społeczeństwa, więc mamy duuuużo do powiedzenia. Smutne, ale prawdziwe...

To może inaczej.
Nie mamy wielu katolików-ateistów.
Tylko.
Ateistów zdeklarowanych jako katolików.

Ja mam koleżankę, ochrzczoną, po 1 spowiedzi i komunii, ale odeszła od Boga i przeszła na ateizm.

Nie jest katoliczką, ale w papierach tego nie napisali bo i po co?
Po frekwencję?
Po co sobie papierkową robotą głowę zawracać z takiego powodu?

Nie no tak jak mówię, nazywanie się katolikiem nie wystarczy, żeby nim być.
Tak samo jak nazywanie siebie piłkarzem tylko dlatego, że tata grał w piłkę a ja dostałem korki na urodziny nie czyni ze mnie piłkarza.

Ja chcę być zbawiony, bo mi źle.

Nie rozumiem. Skoro przestała wierzyć w Boga, to jak dalej może być w Kościele, we wspólnocie wierzących? Przecież Biblia nakazuje takich wyłączać pośród siebie? Dlaczego tego nie czynicie?

Ale chrzest nieświadomego niemowlaka wystarcza, żeby nim zostać? Coś kręcisz...