dlatego też pozostawił człowiekowi wolną wolę.

Wydaje mi się, że przed zerwaniem jabłka przez Ewę człowiek nie miał wolnej woli (skoro nie rozróżniał dobra i zła, nie miał w czym wybierać).

Czy Bóg, jako byt doskonały, Miłość nieskończona - całą wieczność cierpi z powodu dusz, które trafiły do piekła?

Na samym początku swoich rozważań Szestow przywołuje słowa Anaksymandra, mędrca greckiego, który, jak większość Greków, przekonany był, że u podstaw zła i dobra zawsze stoi ta sama racja, z której daje się wywieść także życie i śmierć. Pismo z kolei naucza już czegoś innego. Czytamy w nim, że wszystko, co jest, jest dobre. Człowiek odkrywa jednak, cokolwiek pośpiesznie, być może z poduszczenia do złego, że to nieprawda, że nie wszystko, co jest, jest dobre; że świat psuty jest przez żywiny rozkładu i zniszczenia. Tam więc, gdzie inni nabierają rozumu i pewności o tym, jak jest, Szestow zaczyna wątpić. I pyta: czy człowiek stwierdza zło zastając je w świecie, czy może na odwrót - to wiedza stwierdzająca "zło" w bycie sama jest zła, a nawet - złem samym? Wychodzi na to, że grzech pojawia się w następstwie wiedzy, tj. gdy człowiek wziął i "się nauczył"; pojawia się wraz z wiedzą pozwalającą odróżnić dobro od zła. Innymi słowy, złem jest grzech poznania dobra i zła.

Po pierwsze, musieli mieć wolną wolę, skoro zerwali jabłko. Gdyby nie mieli wolnej woli, to nie mogliby też zerwać jabłka.

(...)
wierzę w to, że piekło musi istnieć, bo inaczej człowiek nie byłby wolny w swoim opowiedzeniu się za lub przeciwko Bogu), ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie, jak mogłoby wyglądać niebo, gdyby chociaż jeden z ludzi był w piekle. Krótko mówiąc, żywię głęboką nadzieję na to, że tak się nie stanie.

"A co jeżeli jest mama i dziecko, i mama trafi do piekła a dziecko do nieba, to te dziecko nie będzie szczęśliwe".

Bądźcie jedni dla drugich znakami