Pytanie jak w temacie, jest skierowane głównie do mamuś małych dzieci ale nie tylko. No właśnie, ja mam 2-letnie dziecko i to ono mnie rano budzi wołaniem a potem absorbuje cały czas z rana. Do tego w międzyczasie muszę dojść do siebie i postawić się 2 mocnymi espresso na nogi żeby jakoś wogóle funkcjonować. Nijak z rana nie potrafię wydysponować czasu na modlitwę. A jak Wy sobie radzicie? Ile minut przeznaczacie na modlitwę? Jak ona wygląda?

A co Ty chcesz takiego robić? Można wybrać taką formę modlitwy, która nie wymaga jakiegoś specjalnie organizowanego czasu, zwłaszcza, gdy go rano nie ma

Czy modlitwa to jakiś rodzaj wyścigów? Kto lepiej, dłużej i więcej się modli? A jak ktoś się modli minutę dziennie np. wieczorem to jest gorszy?

No to mnie oświećcie, ja mam zakodowane w głowie że rano trzeba odmówić tradycyjny pacież i jeszcze coś od siebie dodać. Nie wiem jak mam się modlić błyskawicznie, tzn. co mam robić???

A czy jeśli poświęcamy swojej ukochanej/swojemu ukochanemu minutę dziennie to nasza miłość do niej/niego jest gorsza?

Moim zdaniem w sensie globalnym (tzn. patrząc na cały dzień) jeżeli się kogoś kocha, to po prostu nie istnieje pojęcie braku czasu!!
Dla ukochanegj/ukochaneo moglibyśmy krócej spać, byle się z nim/nią spotkać, byle z nią/nim pobyć. Przypomnijcie sobie stan zakochania lub miłości. A mamy "Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą", o wiele bardziej niż siebie, niż bliźniego: "bliźniego jak siebie samego".
(podkreślam, że chodzi mi o czas z perspektywy całego dnia, bo to normalne, że możemy być nieprzerwanie zajęci, np rano, jak to opisuje ikm)

--------------------------------------

A co do pytania z tematu (które było na szczęście "nie tylko" do mamuś, którą nie jestem ) ...

1. Myślę, że warto po prostu zrobić co się da, czyli znak krzyża, krótka (np. uwielbieniowa) modlitwa ustna, nawet "w locie", już przecież w Psalmie 5 jest napisane: "o Panie, słyszysz mój głos od rana, od rana przedstawiam Ci prośby i czekam". Coś w stylu:

albo coś krótszego, zwykłe "Panie, oddaję Ci ten dzień, wszystkie jego troski, trudności jak też możliwości i nadzieje. Napełnij mnie Duchem Świętym i prowadź. Spraw, abym ten dzień był pełen dobrych owoców, Twojej łaski oraz wypełnienia Twojej woli.".
Albo też "Ojcze nasz...".

2. Może warto zwrócić uwagę na bogactwo form modlitwy: ustna, rozmyślanie, medytacja, kontemplacja, pieśń, czytanie Słowa Bożego, itd itp.

3. Myślę, że fajnym sposobem modlitwy jest też... po prostu bycie . Mam na myśli coś takiego co występuje jak się jest z ukochaną osobą - wtedy wystarczy bycie obok niej, nawet niepotrzebne są słowa - kocha się obecność tej drugiej osoby, czuje się ją. Uwielbia się w bez słów nawet - samym uczuciem. Myślę, że podobnie można w przypadku modlitwy do Boga - uwielbiać Jego obecność, kochać to, że jest przy Tobie. Coś w rodzaju uwielbiającego uczucia Jego obecności.



Chyba nie ma obowiązku modlitwy właśnie pacierzem (chociaż są to najpiękniejsze modlitwy i jest to dobry sposób modlitwy).

Moja babcia zwykła mawiać "przeżegnej sie aby" co oznacza : zrób chociaż znak krzyża - zwróć swoja myśl ku Niemu - poświęć Mu ten nadchodzący dzień i wszystkie swoje działania.
Ja robiłam to razem z momi dziećmi-
Taki to czas w życiu -
modlitwa poranna może jest nieco inna-
ale ważna.
I masz być jej nauczycielem.
Więc trochę nie rozumiem dlaczego przy dziecku modlić się nie możesz? Ty możesz przecież modlić się z dzieckiem

a potem kierować westchnienia w niebo -
nawet pijąc espresso.

Na chwilę osobistej modlitwy możesz znaleźć czas wieczorem, kiedy dziecko śpi.

Ja własnie w tym czasie, kiedy miałam małe dzieci nauczyłam się zwracać moje myśli ku Bogu w różnych sytuacjach codzienności, co uważam za nauke niezwykle mi potrzebną i cenną.

Myślę ,że zajmowanie się malcem ,opieka i opierunek jest najwdzięczniejszą i najmilszą Bogu modlitwą .

Tylko że jak będziesz się nim zajmować opiekowac i opierać czy co tam jeszcze bez Pana Boga ...
"jeżeli Pańskiej nie macie pomocy
na nic się przyda wstawać o północy"

albo:
"Jeśli Pan domu nie zbuduje, próżno trudzą się ci, którzy go budują."
Księga Psalmów 127:1

Dlaczego bez Pana Boga? Przecież "Zawsze należy się modlić i nie ustawać".
Można się modlić także poprzez to, co się robi. Bo jak inaczej modlić się "zawsze"?
http://www.katolik.pl/index1.php?st=artykuly&id=870

A co? Trzeba się modlić rano? Uważam, że cżłowiek modlić się powinien wtedy gdy czuje potrzebę rozmowy z Bogiem a nie bo akurat ranek i wypada.

Sęk w tym, że jeśli kochasz Boga, to chcesz się modlić i z nim przebywać jak najczęściej (a więc i już od rana, od początku nowego bożego dnia), analogicznie do przebywania z ukochaną/ukochanym.

Nie musisz klekać i odmawiać pacierza z rana, gdy jesteś w takiej sytuacji. Możesz modlić się przygotowując dziecku śniadanko, przewijając go, myjąc. W modlitwie nie chodzi o "odklepanie" pacierza, ale o zwrócenie się dusza ku Bogu. Modlić się można także ciszą i kto wie czy to nie jedna z najdoskonalszych form. Bóg czyta w naszych sercach i nie potrzebuje wysłuchiowac naszych słów by wiedzieć co chcemy.
Jest taka pieśń:

"Nie umiem dziękować Ci Panie,
Bo małe są moje słowa
Zechciej przyjąć moje milczenie
I naucz mnie życiem dziękować..."

Każdy dzień rozpoczynam od ucałowania żony leżącej obok i wyznania jej miłości. Nie muszę tego robić, bo czy trzeba całować żonę rano? Czyż mąż nie powinien całować żony wtedy, kiedy odczuwa taką potrzebę, a nie bo akurat rano i wypada?

A ja to czasem dostaję jeszcze do łóżka kawę

Zastanawiałam się, dlaczego mamy tak głęboko zakorzenioną informację, że rano trzeba mówić pacierz.
Że rano, i że pacierz.
I wychodzi mi, że z "Rachunku sumienia dla dzieci", gdzie był grzech pt. "nie odmawiałem pacierza rano i wieczór".