Witam. Jestem w liceum i właściwie już od dłużego czasu myślę o wybraniu stałego kierownika duchowego. Rozmawiałam na ten temat z moją katechetką z gimnazjum. Myślę, że moim spowiednikiem mógłby być obecny ksiądz katecheta, bo uważam, że jest naprawdę świetnym księdzem, choć znam go dopiero od września br. Powoli utwierdzam się w mojej decyzji i myślę porozmawiać z księdzem. Co wy myślicie na ten temat? Czy wy też macie swoich stałych spowiedników? Uważam, że każdy człowiek potrzebuje duchowego kierownictwa, bo nie każda spowiedź jest taka, jaką oczekujemy i nie możemy się rozwinąć. Jeżeli ktoś kogoś zna, to łatwiej mu powiedzieć o swoich grzechach, wątpliwościach i ta osoba ( w tym przypadku ksiądz ) znając taką osobę będzie mógł precyzyjniej nam doradzić, powie na co mamy zwrócić uwagę i jakie cechy w sobie rozwijać.

Niezgodność spowiedzi z naszymi oczekiwaniami nie ma wpływu na jej "wartość" i nie świadczy o braku rozwoju. Może być wręcz przeciwnie, jeśli ktoś np. oczekuje pobłażania ze strony spowiednika, a nie szczerego osądu naszych zachowań. Rozgrzeszenie także otrzymujemy niezależnie od naszych odczuć, emocji. To tak na marginesie

Dzięki zielona_mrowko tylko, że nie wiem w jakim konsfesjonale spowiada, bo nie jest z mojej parafii, ale może jakoś obczaję A jak nie to się normalnie zapytam.

Czemu temat zastygł?

misia- a o coś jeszcze chcesz nas zapytać?

Zamiast gimnastykować się i 'obczajać' po prostu zapytaj księdza, kiedy można go znaleźć w konfesjonale i w którym.

Tak właśnie myślałam kawo, ale nie byłam do końca pewna. Mam jutro religię, to się zapytam. Boję się trochę

Niby pani katechetka radzi mi ( bo pisałam do niej smsa ), żeby od razu powiedzieć o co chodzi. Sama już nie wiem...

Misia

Po prostu zapytaj, czy mogłabyś przyjść do niego do spowiedzi i gdzie. bez tego nie zrobisz ani kroku dalej

A czy chcesz pytać od razu o spowiednictwo/ kierownictwo duchowe, czy chcesz "sprawdzić" księdza, to już Twój wybór. Nie musisz, możesz. I w końcu równie dobrze później możesz zmienić zdanie...

No chciałam z księdzem porozmawiać o tym po lekcjach, ale najpierw wysłać smsa czy ma czas... Ale w ogóle nie wiem jak zacząć tą rozmowę... Czy jakiś wstęp robić??? Boję się, że będę spięta i nie wyjdzie mi ta rozmowa i boję się, że ksiądz mi odmówi... A ja tego nie chcę stresuję się bardzo... Ale jestem pewna tej sprawy i wiem czego chce, tylko brak mi odwagi... Tylko pani katechetka o tym wie, nikomu o tym nie powiedziałam, to jest dla mnie bardzo osobista sprawa...

mi się wydaje, że nie ma się co stresować jak już Cię zna i jeśli faktycznie nie będzie miał pobowu (np. od świtu do nocy pracuje) to Cię przyjmie - pomyśl, przecież taki ksiądz cieszy się, że jest młodzież, która chce nad sobą pracować, rozumie, że ludzie potrzebują jakiś autorytet w wierze i kogoś, kto doradzi, a poza tym ksiądz ucieszy sie, że ktoś go docenił i prosząc o to jakby potwierdza, ze jego praca jest zauważana i ma sens

Byłam u księdza u spowiedzi wczoraj. Nie rozmawiałam z nim na temat spowiedzi. Powiedziałam mu to, co chciałam powiedzieć, jeżeli stale u niego spowiadałabym się. Udzielił mi pomocy. I powiedział, że możemy jeszcze porozmawiać na ten temat następnym razem.

Tak dla jasności napiszę, że nie chodziło mi, że ksiądz powiedział, że możemy porozmawiać jeszcze na temat stałej spowiedzi, bo jak już wcześniej pisałam, nie poruszałam z księdzem tego tematu. Chodziło mi o taki osobisty temat, który poruszyłam na spowiedzi.

Hm...Ja jestem w podobnej sytuacji co Ty. Też chodzę do spowiedzi do Księdza, który jest moim katechetą. I nawet nie rozmawiam przedtem z nim o tym,tylko to samo tak jakoś wyszło. Poszlam do niego raz,drugi,trzeci,kolejny i kolejny do spowiedzi i sam się domyślił tego,że jest tym stałym spowiednikiem. :) Więc nawet nie musisz wydaje mi się o tym duskutować,bo to samo wyjdzie prędzej,czy później. :) Chyba,że po prostu czujesz taką potrzebę rozmowy to powiedz to wprost Jemu.

Stały spowiednik to przede wszystkim ktoś sprawdzony, kogo znamy i wiemy, że nie zrani w czasie spowiedzi. Ja w liceum miałem spowiednika, do którego bardzo często chodziłem, był nim mój katecheta, ojciec franciszkanin. Jednakże odkąd zacząłem klasę maturalną on przeniósł się do innego klasztoru, ale na szczęście nie za daleko, jakieś 50 km ode mnie. Teraz to zwykle chodzę do niego przed okresem świąt Bożego Narodzenia (tam również w czasie świąt nawiedzam klasztor, m.in. dlatego, że jest przepiękny żłóbek ilustrujący świętego Franciszka, który woła wszystkich na pasterkę w Greccio) lub z czasem na Wielkanoc, czyli innymi słowy: jak się trafi okazja. A szkoda, bo to człowiek, który potrafi pomóc duchowo i przede wszystkim podchodzi do życia normalnie, a to też jest ważne, żeby psychiki nie ranić. Zdarzyło się parę razy, że był piątek i poszedłem do katedry poznańskiej (zwykle przed zajęciami, bo tam księża mają dyżury w konfesjonałach) i kapłan mnie zranił po prostu. Dlatego nie dziwcie się, że w jednym z postów napisałem, że mam uraz do Świętej Spowiedzi.

Może uda mi się ponownie częściej spotykać z tym ojcem franciszkaninem i częściej chodzić do niego do spowiedzi