Raczej się nie dogadamy, nasze granice wytyczamy troche inaczej. Każdy ma swoje racje, każdy ma troche racji, dlatego to trudny temat, bo tak cięzko wyznaczyć gdzie się zaczyna a gdzie kończy wolność.


Tutaj nie mam pewności czy mogę się zgodzić. Nie wiem czy nie znalazły by się takie sytuacje gdzie wolna wola musi jest ograniczona do minimum. Bo przestępca który coś ukradnie i idzie do więziemia autmatycznie i siłą rzeczy traci moźliwośc dokonania wyboru w wielu innych dziedzinach.


Nie naszych porządków, ale tego co zgodne z bożym prawem i porządkiem publicznym dla przykładu. I to są mocne argumenty dla mnie.

Zgadzam się, że to trudny temat.



To jest ta sytuacja, w której mamy mocne argumenty



Porządkiem publicznym tak, co do tego istnieje dość powszechna zgoda w społeczeństwie. Natomiast z prawem Bożym jest problem, bo jedni w to wierzą a inni nie. I zgodnie z SVII mają prawo nie wierzyć, więc narzucanie im prawa Bożego "tylnymi drzwiami" uważam za nieuczciwe. Jeśli już, to należałoby przyznać: "tak, dążymy do stworzenia państwa wyznaniowego".

Chyba mamy tutaj drobny błąd, w prawo nie ma co wierzyć, albo się je uzanej albo nie. Wierzyć można w Boga który to prawo dał. Nie jestem przekonany czy o to chodziło autorom dokumentu który przytaczasz, bo to że jacyś ludzie nie wierzą w Boga, nie znaczy że docelowo są zwolnieni z przestrzegania tych samych zasad moralnych, podobnie czyjś ateizm nie sprawia że może on dowolnie dokonywać aborcji.
Natomiast powtórze się, że samo pojęcie państwa wyznaniowego to za mało. Wpierw należy wykazać że taka wizja o której ja mówie jest zła, bynajmniej nie polega to na represjonowaniu ludzi innych wiar, lub moralności. Ale represje to nie to samo co oczekiwanie przestrzegania zdrowych praw moralnych.

Dokładnie o to mi chodziło, dlatego pisałem "Natomiast z prawem Bożym jest problem, bo jedni w to wierzą a inni nie" a nie "Natomiast z prawem Bożym jest problem, bo jedni w nie wierzą a inni nie". W "to" czyli że dane prawo jest dane od Boga.



Ja też nie jestem przekonany, jedynie tak to rozumiem.



Nie twierdzę, że wizja państwa wyznaniowego opartego o zdrowe prawa moralne jest zła. Uważam jedynie, że wizja państwa opartego o zdrowe prawa moralne bez elementów wyznaniowych jest lepsza

I tutaj jest moje pytanie, bo ja też zgadzam się że państwo to również szacunek dla różnych ludzi różnych przekonań, czyli trzeba się liczyć z tym że nie wszyscy myślą jak ja. Gdzie widzisz granicę, co jest tą ingerencją religii w państwo?

Jak już wcześniej pisaliśmy, to trudne pytanie, nie mam jakiejś złotej reguły. Myślę, że to w dużej mierze kwestia uczciwości przed samym sobą i pewnego wyczucia, które pozwala wspólnie znaleźć optymalne rozwiązanie.
Tyle ogólnie, bo klasyczne przykłady trudności przy wytyczaniu granicy (takie jak aborcja czy eutanazja) doczekały się już kilku tasiemcowych wątków na forum.

Tak, w codziennym życiu dochodzimy do sytuacji gdy granice musimy wyznaczyć, zapisać w prawie, zatem oddziaływanie np. Kościoła w tej materii nie może być niczym złym. A jednak będzie to narzucenie woli.

A czy ta wolność religijna, to oprócz szacunku, także przyzwolenie na np. budowy meczetów, synagog? Dajmy na to, że do Polski w ciągu kilku lat przyjedzie 2-3 miliony muzułmańskich emigrantów. Czy w imię wolności religijnej nie powinniśmy być przeciwni budowaniu meczetów itp? Czy naszemu Bogu podobało by się to?

Ja bym to ujął tak: czy wolność religijna to także przyzwolenie na szerzenie religii negującej wolność religijną? Według mnie nie, ale czy Bogu podoba się sytuacja niewiernych w krajach islamskich, tego niestety nie wiem.

michal2008 na szczęście 2 do 3 milionów tak od razu nie przyjedzie. Natomiast powstaje pytanie jacy będą ci Muzułmanie? Bo jeśli mają stanowić zagrożenie dla nas nie tylko jako chrześcijan ale poprostu obywateli tego kraju, nie respektując naszycvh obyczajów, a wręcz próbując zmieniać nas wtedy takie zachowanie ich dyskwalifikiuje. Natomiast biorąc pod uwagę jak pozytywnie obecnie Kościół patrzy na wiarę Machometan, nasze reakcje nie powinny być na zasadzie, żyjcie sobie, ale bylebyśmy was nie widzieli (w tym wont z meczetami). To przesada.

Nasuwa mi się jedno pytanie.
Co jak ci muzułmanie stanowili by zagrożenie nie dla obywateli, lecz dla Chrześcijan?