Każdy z nas ma jakiś pogląd na "religijne" kwestie, który wychodzi gdzieś z wewnątrz. Ciekawe jest jednak, co nam nasz sposób myślenia daje. Spójrzmy na siebie z dystansem i wypiszmy jak najobiektywniej zalety i wady naszej wiary lub niewiary.

Zalety mojego ateizmu:
- mam poczucie, że jestem wolny od dziwnych wierzeń, które większość ludzkości uskutecznia, a które dla mnie wydają się czystą abstrakcją
- mam otwarty umysł, tzn. jestem w stanie przyjąć każdą naukę, którą uważam za słuszną
- moje postępowanie nie jest ograniczane przez religię, tylko przez moje sumienie, z którym często byłaby ona sprzeczna
- mogę się opierać na tym, co tu i teraz, a nie gdzieś w świecie pozaziemskim
- możliwość pokazywania innym mojej niewiary i przekonywanie ich, że warto wyrwać się z religijnych kleszczy

Wady:
- ateizm nie daje mi poczucia sensu życia, życie jest dla mnie celem samym w sobie
- nie mam poczucia, że czuwa nade mną ktoś nadprzyrodzony, chroni mnie i kocha (choć nie wiem, czy jest to do końca wadą)

To by było na tyle. Myślę, że może wywiązać się ciekawa dyskusja o hierarchii wartości i tym, co dla każdego z nas ma największe znaczenie. Prosiłbym też o jak największy racjonalizm i obiektywizm.

Najkrócej jak można: nie jestem katolikiem ze względu na jakiekolwiek " zalety " bycia katolikiem. Jestem katolikiem dlatego, że uwierzyłem w Chrystusa.

Dokładnie o to mi chodzi! Nie jesteśmy wierzący lub niewierzący dla konkretnych zalet i wad, tylko po prostu dany pogląd nam odpowiada, mamy o nim jakieś przeświadczenie. Tutaj możemy spojrzeć na siebie z dystansem i wypisać te zalety i wady, które z naszego przeświadczenia wynikają.

Co mi dała wiara?
Życie.
Szczęśliwe życie.
Życie pełne.
Sensowne i celowe.I wiele ,wiele innych cudownych rzeczy...

Wiara dla mnie to odnalezc sens w zyciu, to naprawde miec pewnosc, ze z Jezusem Chrystusem ma sens, to dal mnie jak oddech tylko, ze jak najbardziej teraz swiadomy, niezbedny do zycia...

Czasem patrząc na religijne wierzenia i stosowane przez wierzacych argumenty, czuje się jak dziecko, które w przeciwieństwie do swoich rówieśników wie już, że Świętego Mikołaja nie ma, a dzieci nie przynosi bocian.

Czuję że mam jakąś prywatność, w przeciwieństwie do wierzących, którzy uwazają, że Bóg ich obserwuje przez 24 godziny na dobę 7 dni w tygodnu przez całe ich życie, zna każdą myśl, czyn motywację... toż to gorsze niż policja myśli z "Roku 1984" Orwella.

Nie musze uważać za swój obowiązek cotygodniowego stawienia się w dużym budynku, w tłumie ludzi, gdzie mojej obowiązkowej obecności i tak nikt nie sprawdzi, za wyjątkiem domniemanej niewidzialnej policji myśli. Za tym: nie mam problemu z jedzeniem kiełbasy w piątek, postami i innymi takimi drobiazgami.

Jestem w stanie zaakceptować fakt, że czegoś nie wiem, np. jak powstał świat i nie odczuwam potrzeby wymyślania na to jakichś sztucznych wyjaśnień w stylu "nie wiemy, więc to musiał być Bóg".

Nie muszę dokonywać umysłowych akrobacji, żeby wyjaśniać sobie paradoksy i sprzeczności mojej własnej wiary.

Pojęcie "sens życia" to dla mnie kompletna abstrakcja. Nie uważam, żeby życie musiało mieć jakikolwiek "sens" (czymkolwiek by on nie był) i nie czuję najmniejszej niedogodniści z tego powodu.

Ja też - nie wierze w dziwactwa typu UFO, czary-mary, drzewka szczęścia, czarne koty, energie kosmosu....

Ja też - udowodnioną, udokumentowną.

Ja też - prawidłowo ukształtowane sumienie funkcjonuje w pełnej korelacji z religią i nie jest przez nia ograniczane.

Ja też - tu i teraz przekonuje mnie, że "w przyrodzie nic nie ginie, tylko sie zmienia" ...życie człowieka też się nie kończy, ale sie zmienia

Ja też - mozliwośc pokazania, że wiara to nie kleszcze, a tylko ateiści wpadli w kleszcze konieczności manifestowania swojej wyższości.


Dla mnie plus

Kolejny plus


Racjonalnie i obiektywnie ja katoliczka zaliczam 7 plusów

Dlaczego uwierzyłeś? Nie uwierzyłeś przecież w podobne mity - o Krysznie, Prometeuszu itd. Jezus musiał czymś Cię zmotywować. Czy aby nie dlatego, że wiara w niego daje np. poczucie bezpieczeństwa?

Witku,


To,że Ty nie wierzysz,nie znaczy,że religia musi się mylić.



A z drugiej strony;gdy potrzebujesz kogoś,a kogos takiego nie ma,czy nie doskwiera Ci samotność?



Dla mnie to jest sama przyjemność i radość,że mogę iść spotkać się z Jezusem w Eucharystii i spotkać ze społecznośącią wierzących.
A mięsa i tak nie jem wcale.



Ja nie twierdzę,że skoro czegoś nie wiemy,to musiał byc Bóg.Ufam Biblii w czym i kiedy był i jest to Bóg,a nie wszystko ,czego nie wiemy,to kwestia Boga.



A ja z kolei lubię ja zgłębiać i odkrywać,że coś ,co dawniej nazwałabym paradoksem,wcale nim nie jest.



W pewnym,maleńkim stopniu masz rację.Bo ci,którzy gonili za sensem życia,nierzadko kończyli ze sznurem na szyi,(jak artuyści,pisarze,muzycy i ludzie ogólnie wrażliwi)gdy nie udało im sie tego sensu odnalezć.O ile szczęśliwsi sa ci,którzy po prostu cieszą się każdą chwilą,każdą drobną radością,i zmierzają do tego,by i inni mieli takie powody do radośći.Małe szczęścia,po prostu
Co jednak w żadem sposób nie wyklucza sensu zmierzania do Boga i życia z Bogiem,wśród takich "małych szczęść" i dawania tych szczęść innym

Wolność.Nieograniczona wolność.Zyskałam ją dopiero wraz z wiarą.
Dlaczego?
Bo jestem anymaterialistką,antykonsumpcjonistką,sprzeciwiam sie kierunkowi,jaki obrał aktualnie świat,nie zmierzam po trupach po celu i nie zalezy mi na karierze i zaszczytach.Nie uważam,byśmy znaczyli tyle,ile osiągnęliśmy w życiu pod kątem pieniędzi i kariery.Za to doceniam tych,którzy wiedzą,co jest w zyciu naprawdę ważne i tym się kierują.Ideał mojej drogi życiowej to droga 8 błogosławieństw,co w praktyce przekłada sie na co najwyżej spojrzenia pożałowania w moim kierunku.
Wniosek?Czułam się zniewolona,dopóki byłam niewierząca.Świat bez wiary
byłby dla mnie trudny,bo siłą woli,musiałabym ulec materialistycznym wartościom,jakie panują albo czuc się jak wyrzutek.
Wiara pozwoliła mi poczuć sie wolną i być tym,kim jestem na prawdę,i nie sadzić,że jestem wyalienowanym dziwakiem.

Dla mnie ateizm to po prostu prawda, chyba lepiej znać prawdę niż się oszukiwać nawet jeśli tak jest łatwiej, przyjemniej itp.

No,
Ateizm to dla CIEBIE prawda,ale nie masz żadnej gwarancji,że tak jest.
Pamiętasz filmik"Ateista spotyka Boga"?

Dość zabawny był, prawie każda religia gwarantuje, że po śmierci coś będzie niestety wszystkie te gwarancje są bez pokrycia.

ha ha,
dokładnie tak jak bez pokrycia jest twierdzenie,ze niczego nie ma

Co daje mi moja niewiara?
1. Przede wszystkim poczucie wolności. Nie wyobrażam sobie, żebym mógł z powrotem wtłoczyć się w jakikolwiek zwarty system wierzeń religijnych czy też jakąś inną ideologię.
2. Poczucie wewnętrznego spokoju i zgodności z samym sobą.