przepraszam za zamieszanie, oczywiście inni ojcowie - ewangelie odrzucone podczas soboru nicejskiego, a przymiotnik "własny" nie mówi, że "tata karola" jest prawdziwym świadectwem.

A co za tym idzie, również skąd wiadomo, ze tata nie kłamie i nie ma siostry - cioci karolka?

Ciekawe jak długo ten mit będzie pokutował w ludzkiej świadomości...

Tak długo jak ten mit będzie faktem historycznym a nikt go nie sfałszuje

Oczywistego wniosku? Bynajmniej, tego oczywistego wniosku nie można wysunąć. Tzn. wniosku o "niemówieniu nigdy prawdy". Wniosek o gniewie, owszem, ale na tym koniec. Chcesz powiedzieć, że każdy złośnik jest kłamcą???
Już rozumiem na czym polega trudność w naszym zrozumieniu się. Zdajesz się nie odróżniać "bycia w błędzie" od "kłamstwa". Żeby kłamać, trzeba "wiedzieć", jaka jest prawda - a dopóki Karol nie wszedł na strych, nie miał wiedzy.



Po odkryciu na strychu,
przestałbym jej wierzyć w kwestii akwareli, i tylko akwareli. Nie posądziłbym też Karola o kłamstwo, tylko o błędne zrozumienie słów taty, który nie mówił o akwareli, a o obrazach. Akwarele Karol dopowiedział sobie sam, na podstawie swojej BŁĘDNEJ wiedzy o obrazach. Nadal jednak nie miałbym podstaw przestać wierzyć w to, że malowała je ciocia - choć zechciałbym to sprawdzić Sam zresztą przyznałeś, że wnioski z opowiastki o Karolu są idiotyczne. Z góry założyć, że wszystko co mówi Karol, to nieprawda, bo Karol przed wejściem na strych za innymi, upierał się przy swoim i bił kolegów? Oryginalne rozumowanie

Fakty historyczne to masz tutaj. Nie zajmowano się wówczas kanonicznością Ewangelii. Daleś sobie wcisnąć kit.

Wejdź za Karolem na strych, obejrzyj obrazy z bliska i przekonaj się osobiście dlaczego Karol niektóre oczywiste, tanie podróby odrzucił jako mogące być autorstwa cioci Oczywiście wpierw trzeba zapoznać się z ogólnymi podstawami odróżniania autentyków od podróbek - analfabeta nie odróżni wiersza od prozy
Bo na razie to faktem jest tylko, że na strychu są różne obrazy.

nie powiedziałem nigdy nie mówił prawdy - nie dopisuj słów których nie mówie



nie



Karol, choć nie wiedział, mówił nieprawdę (też nie powiedziałem, że kłamał), jednak po co bił innych, którzy chcieli go łaskawie wyprowadzić z błędu? Wciąż mówimy o WIERZE. Karol mimo, że sobie wszedł na strych wciąż nie wie czy ciocia istnieje. Tak mówi tylko tata. Nie jest to dla niektórych ludzi powód, żeby mu wierzyć i JA to rozumiem, dla ciebie natomiast to nie jest powód by to zrozumieć.




Inaczej. Karol wydaje się być tutaj niezłym mitomanem, najpierw słyszy od taty, że jego ciocia (choć jak rozumiem nigdy jej nie widział i nie zna oprócz tego co mówi mu tata) maluje obrazy, potem mówi kolegom, że jego tata mówi, że ciocia maluje piękne obrazy akwarelą. Część mu WIERZY, choć też tego nigdy nie sprawdziła. Ktoś kto mówi, że wcale nie, otrzymuje bęcki ku uciesze wszystkich. Nagle się okazuje, że Karol nawymyślał o tych akwarelach. I gdyby to było raz, no cóż pomyłki się zdarzają. Ale to nie jest sytuacja jednostkowa. I ja rozumiem, że ktoś mówi: słuchaj karol, to co mówisz to bujda na resorach, straciłem WIARĘ w Ciebie. Mało tego, to, że straciłem wiarę w Ciebie zachwiało moją wiarę w to, że masz ciocię. Chyba nie sądzisz, że skoro nie wierzę Tobie, choć Cię widzę to uwierzę Tobie w tym, że masz ciocię,której nie widzę?

Oto wielka tajemnica wiary...

Aczkolwiek dziękuje za wszelkie błedy wytknięte w mym rozumowaniu

Dodałem "nigdy", ponieważ jednoznacznie uznajesz za zasadne odrzucenie wszystkich przekonań Karola, na podstawie nieprawdziwości tylko niektórych. Nawet wówczas, gdy Karol do bycia niegdyś w błędzie się przyznaje.



Bo Karol to tylko człowiek, nie tylko Karol w złość wpadał. Nie wiedział, że jest w błędzie (z czym się zgadzamy), a wydawało mu się, że jak przyzna, że ciocia nie malowała akwareli, to będzie z tego wynikać, że w ogóle nie malowała obrazów. I szlag go trafiał, że go będą brać za kłamcę i w ogóle przestaną mu w czymkolwiek wierzyć - normalne ludzkie uczucia. Uczucia niepotrzebne, obawy uzasadnione jak wiemy z historii i z tej dyskusji.



Nie jest to powód by wierzyć, ale też nie jest to powód, by nie wierzyć. Nie rozumiem, dlaczego ludzie podają to jako powód "by nie wierzyć". To żaden powód. Niech mi ktoś powie, co takiego widzi w portrecie farbą olejną, że wysnuwa stąd wniosek, iż nie namalowała go ciocia Karola


Nie mitomanem tylko dzieckiem. Że dziecko wierzy ojcu, to normalna rzecz.

Jeśli pod pojęciem "to co mówisz" rozumiemy "wszystko co mówisz", to ja nie rozumiem. A że to właśnie rozumiemy dowodzi dalsza część wywodu:


I proszę - klasyczne błędne uogólnienie: raz się pomyliłeś, to nic z tego co mówisz nie może być prawdą

Racja, ale Karol nie może oczekiwać, że teraz jak już się pomylił wszyscy mu będą wierzyć i nie będą sprawdzać czy ma rację. Inaczej, że wszyscy będą mu wierzyć na słowo, a tym bardziej w kwestiach, o których Karol nie ma sam pojęcia (np. czy ma ciocię)



Czyli Karol mówił coś o czym nie miał zielonego pojęcia - nie wiedział czy ciocia maluje akwarelami, tylko tak to sobie wymyślił, żeby było wiarygodne - kreuje rzeczywistość na swoją modłę by omamić innych, a tych którzy mu się sprzeciwiają, bo wiedzą jak ta rzeczywistość wygląda ucisza po swojemu - normalne ludzkie zachowanie



Ja ci powiem - Karol nie wie nic, a się mądrzy, rozkazuje wszystkim wierzyć, że to co mówi jest prawdziwe, a kiedy się okazuje, że to jednak nieprawda, jest zdziwiony, że są osoby, które przestają wierzyć w jego słowa. Dla mnie jest zrozumiałe, że nie ufa się ludziom o zszarganej reputacji "na słowo"



Nie czytasz uważnie, Karol nie jest mitomanem bo wierzy w coś, tylko bo dopisuje pewne rzeczy do tego co tata mówi by się zgadzało.
Inna kwestia, że skoro Karol jest w błędzie, a tak mówi ojciec czyli ojciec jest w błedzie i przez to mówi nieprawdę Karolowi? I w jakim stopniu można traktować serio i wierzyć dziecku? Cała historia z Karolem jest nieudaną metaforą Kościoła i Boga



Racja, o ile to by było raz. A Święta Inkwizycja? A to, że świat ma bodajże 12000 lat? Że człowiek został ulepiony z gliny? Ile razy ktoś musi się pomylić by zacząć mówić prawdę? Nie może przyznać "nie wiem nic na ten temat, tak mi się wydaje" i to weryfikować w walce o prawdę, a nie za wszelką cenę(życia) walczyć ze wszelką inną myślą? Po co? Prawda sama się obroni, a ludzie tacy jak Karol, którzy stają przeciw prawdzie samym sobą dają świadectwo by im nie ufać i nie wierzyć w to co mówią. A przynajmniej nie we wszystko (Bo nie twierdzę, że Karol nigdy się nie pomylił i rozumiem ludzi WIERZĄCYCH, tych SCEPTYCZNIE podchodzących do tego co mówi, a także tych, którzy nie WIERZĄ na słowo i chcą to sprawdzić)

Cała sprawa dotyczy kwestii WIARY. Wiara jest subiektywnym uczuciem, i dlatego rozumiem większość powodów, dla których ludzie wierzą bądź nie (osobiste przeżycia, interpretacje pewnych działań).

odpowiadam na podkreślenie - wyglądałby tak jak do tej pory a gdzie napisane jest, że Bóg nie był inicjatorem ewolucji