Jeśli faktycznie tak jest że chłopaki zwracają uwagę na wygląd zewnętrzny, a nie na sferę ducha to nie mam żadnych szans u chłopaków. Nie jestem atrakcyjna fizycznie więc nie mam powodzenia u chłopaków i tego nie da rady zmienić. Puszysta kobieta nie spodoba się facetowi. I tu jest odpowiedź, dlaczego nigdy nikogo nie znajdę, skoro nie zwracane są uwagi na wartości, tylko na wygląd zewnętrzny. Nie ma wiec co czym zawracać sobie głowy na siłę.

Taaaa... jasne. Muszę to powiedzieć wszystkim kolesiom z którymi się spotykałam.

Witajcie
Korzystając z tego, że Saxon chyba przeoczył moją prośbę o usunięcie konta, dodam coś od siebie Swoją drogą- stęskniłem się za Wami :*

Akacjo- czytając Twoje wpisy w tym temacie, mam ochotę trzasnąć klapą od laptopa i wyskoczyć przez okno... Wybacz, ale nie rozumiesz najprostszych próśb, które ludzie tutaj do Ciebie kierują. Pierwszą z tych próśb jest ta, o przemyślenie tego, co się do Ciebie pisze. Twoje zachowanie przypomina mi zachowanie konia, któremu założono klapki na oczy bądź gościa, który szukając miodu wjechał do pasieki buldożerem- ludzie tutaj tłumaczą Ci jasno, że można znaleźć wierzącego chłopaka a Ty dalej swoje; mącisz tą całą (jałową zresztą) dyskusję i gdybasz "co by było, gdyby..." - pytam się : PO CO?
Jeśli nie wierzysz w to, że wierzący mężczyźni oddychają tym samym tlenem, co Ty zapraszam do siebie- znam wielu młodych chłopaków (nazwijmy tak przedział od 16 lat wzwyż), którzy potrafią żyć wiarą i Bogiem mimo, że żaden z nich nie idzie do Seminarium/zakonu. Prawdę mówiąc, wielu z nich pewnie jest lepszymi chrześcijanami ode mnie, bo ja opieram swoje życie poniekąd o to, czym żyć zamierzam (kapłaństwo). Dlatego przestań dobijać ludzi na Forum swoimi wciąż powtarzającymi się pytaniami, na które już tyle razy Ci odpowiadano. Ty nie wbiłaś kija w mrowisko- Ty mrowisko rozkopałaś, wlałaś benzynę i podpaliłaś, a teraz szukasz odpowiedzi na pytanie: dlaczego benzyna się pali!
Zlituj się!
Wiara w Boga nie wyklucza miłości do chłopaka/dziewczyny! Chcesz sprawdzić? Przestań się użalać nad sobą i przyjdź do kościoła w niedzielę, a zobaczysz tam wiele kochających się par. To naprawdę nie jest trudne
A teraz mój apel: zrób sobie 3 dni przerwy od Forum- nie wchodź na nie, nic nie pisz - udawaj, że nie istnieje, a zyskany czas poświęć na chwilę refleksji nad tym, co ludzie już Ci poradzili.

I błagam: jak masz pisać coś, co sprawi, że ludzie tutaj zaczną walić głową w mur - lepiej to przemilcz.

Pozdrawiam

Jest tutaj mnóstwo rzeczy do poukładania: przede wszystkim postrzeganie, które u ciebie jest mocno zniekształcone, oraz pragnienia, które są u ciebie bardzo nieuporządkowane.

Np. piszesz, że mogłabyś zrezygnować ze swojej "zażyłej" relacji z Bogiem, gdybyś poznała odpowiedniego mężczyznę. Taka postawa jest absolutnie nie do przyjęcia, gdyż:
1. Wszystko na obliczu ziemi jest stworzone po to, aby nam pomagało w celu, dla którego jesteśmy stworzeni, a którym jest budowanie relacji z Bogiem, z czego wynika, że powinniśmy z tego korzystać o tyle, o ile nam to pomaga, zaś jeśli nam przeszkadza, to powinniśmy się od tego uwalniać.
2. Człowiek jest stworzony po to, aby Boga chwalił dostrzegając i przyjmując jego dary, czcił Go i Jemu służył odpowiadając na te dary w odpowiedni sposób. I tak np. małżonek byłby dla ciebie takim darem, w którym Bóg przychodzi do ciebie ze swoją miłością (ty zaś zdajesz się nie dostrzegać obecności Boga w ludziach), a ty wtedy możesz na tę miłość odpowiedzieć, kochając swojego męża, a przez to kochać Boga. Tak oto twoja relacja z mężem będzie niejako testem autentyczności twoich deklaracji o miłości do Boga, jakie w tym i innych wątkach poczyniłaś. To przejście z abstrakcyjnych dywagacji w realną miłość służebną.

Jeśli chcesz bardziej zgłębić tę kwestię, wybierz się na fundament ćwiczeń duchowych.

Tam gdzie ja jestem, nie ma takiej możliwości. We wspólnotach jest wiecej dziewcząt, a gdy jakiś chłopak się trafi, to przecież to nie miejsce randek tylko miejsce pogłębiania formacji. Poza tym odpowiedni dla mnie przedział wiekowy to powyżej 30 roku życia.
Nie prościej zaakceptować tego co nie jest w stanie się zmienic? Zamiast randkować i flirtować i skazywać się z góry na niepowodzenie i rozczarowanie nie lepiej zaakceptować że to niemożliwe i zająć się pogłębianiem osobowej relacji z Bogiem? Żyć i cieszyć się życiem, a nie porywać się na coś co nie jest możliwe.

Akacjo- jeszcze chwila i naprawdę trzasnę laptopem i wyskoczę przez okno... załamujesz mnie!
Z takim podejściem na pewno nadal będziesz sama. A nie prościej wziąć głęboki wdech, uśmiechnąć się i zawierzyć swoje życie Bogu? Bóg pokaże Ci o co Mu chodzi, więc nie masz co na siłę upierać się albo na samotność albo na poszukiwania chłopaka Poza tym ani Bóg nie wyklucza chłopaka, ani chłopak Boga. I tą żelazną myśl powtórzyli tu chyba wszyscy.

Miło widzieć Twój wpis nomines
Proszę , nie wyskakuj oknem..
I nie trzaskaj laptopem..
Podaj adres gdzie mieszkasz, przyjadę,zabiorę go, zrobię z niego jeszcze dobry użytek

Nie przemówisz akacji do rozsądku
Nikt nie jest w stanie tego tutaj zrobić..
Daremny Twój trud..
Ale kto wie, probuj, może Tobie się to uda..Powodzenia..

A ja nie pisałem o problemach z czystością, ale o poukładaniu sfery seksualnej. To tak jakbyś poradziła anorektyczce, aby poukładała sobie sprawy żywieniowe, a ona stwierdziła, że problemów nie ma, bo się nie obżera ani nawet nie przejada. Moim prywatnym zdaniem mniejsze problemy ma ten, który czasami zgrzeszy obżarstwem niż ten, który się "systemowo" głodzi.



Każdy ma prawo mieć własne oczekiwania, ale powinnaś sobie zdawać sprawę, że to ... pewna anomalia.



Zgodzę się, że pewnie tu jest odpowiedź, ale ni taka, jakiej Ty sobie udzielasz.



Nie ma potrzeby tak się wzbudzać Wbrew pozorom to chyba nie jest tak, że akacja chce denerwować czytelników. Ma problem i go przedstawia, ale niema co się łudzić, że ktoś to za nią rozwiąże. Czasem takie sprawy tkwią gdzieś bardzo głęboko w człowieku i ich rozwiązanie wymaga dłuższego czasu (i oczywiście chęci do zmiany samej zainteresowanej, ale to też nie nadchodzi od razu).

Ale ja całkiem dobrze czuje się sama. Samotnosć to miejsce spotkania z Bogiem według benedyktyńskiej zasady "O błogosławiona samotności, która otwierasz serca na Boga i ludzi
Tak, przyjmować każdy dzień i życie jako dar miłości Boga. I przyjąć, zaakceptować swoje życie takie jest i nie usiłować na siłę coś zmieniać, co jest nierealne.


Żenujący jest poziom czatu onet. Pytają o fotki lub by się opisać jak się wygląda. A potem chodzi w tym o seks wirtualny po paru wymianach wiadomosci lub przejściu do realu by uprawiać seks. To dopiero jest anomalia.
Jako ludzie kierujący się wartościami chrześcijańskimi mamy trochę wyższy poziom. Wtedy nie chodzi głównie o wygląd ale o szereg istotnych czynników takich jak cechy charakteru, osobowość, zainteresowania, system wartości, światopogląd, praca zawodowa by stwierdzić że ktoś się podoba.

Przecież widzimy, że kłamiesz...

Wciąż te abstrakcje, w których się pławisz. Dlaczego przyjmujesz jakiś tam 'dzień' jako dar miłości, ale konkretnego człowieka jako dar miłości odrzucasz? Sama pisałaś, że nie oczekujesz od potencjalnego męża, żeby cię kochał...

Bo miłość Boga mi wystarczy do szczęścia i każdy dzień i życie jest Jego darem, a miłość człowieka jest mi nie potrzebna.

Strumyku - nawet nie wiesz, jak miło mi było tu wrócić a jeszcze milej widzieć takie słowa póki co jednak nie mam siły na rzucanie się z okna ani nawet na trzaśnięcie klapą od laptopa - chwilę temu wróciłem z dość męczącej podróży

Akacjo: zaprzeczasz sama sobie. Najpierw płaczesz, że nie masz chłopaka a chwilę potem piszesz, że jesteś szczęśliwa Miłością Boga i nie chcesz tego zmieniać... Określ się.
Nie przeczę, że faktycznie masz problem i szukasz tu odpowiedzi, ale w chwili obecnej dyskusja jest jałowa, bo raz piszesz A a potem B -tak źle i tak niedobrze. Porozmawiaj z przyjaciółką/przyjacielem/rodzicem/księdzem/kimkolwiek, komu ufasz, bo jednak rozmowa w 4 oczy daje wiele. A jeśli nie wiesz, komu zaufać - idź do spowiedzi i pogadaj z nieznanym Ci księdzem. Tylko musisz spełnić jeden warunek: zacznij słuchać tego, co radzą Ci inni ludzie, bo bez tego możemy prowadzić tą dyskusję w nieskończoność - zestarzejemy się, a Ty nadal będziesz pytać o to samo. A tego chyba nie chcesz

Skończ z tym filozofowaniem. Bóg przychodzi do ciebie w ludziach. Odrzucasz Jego miłość odrzucając ludzi. W głębi serca wiesz, że mam rację. Nie zakładałabyś tego tematu, gdyby "miłość teoretyczna" ci wystarczała.

Mam prawo odrzucić natrętnych zalotników i flirciarzy, bo ich przyjęcie oznaczałoby męczenie się w nieudanym związku. Do związku nie wchodzi się z litości, ale bo chce się przeżyć z tą osobą całe życie.

Na drzwiach klasztoru karmelitanek jest hasło "Bóg sam wystarczy" - i to wystarczy do szczęścia, choć o tym się zapomina bo czegoś się ciągle szuka. A w Bogu to coś czego się szuka się odnajdzie.

Akacjo: jeśli szanujesz to, że ludzie tutaj chcą Ci pomóc (w co zaczynam wątpić) - ugryź się na jakieś 2 dni w język i zastanów się, czy chcesz mieć tego chłopaka, czy "Bóg sam wystarczy". Choć z drugiej strony posiadanie chłopaka nie skazuje Boga na banicję w życiu dziewczyny.

I nie wszyscy mężczyźni to flirciarze. Ale to taka moja mała dygresja.

Powtórzyłem kilka razy i powtórzę jeszcze raz: dopóki Akacja nie weźmie się w garść i nie określi o co tak naprawdę Jej chodzi ta dyskusja nie ma sensu, bo powoli robi się z tego czeski film.