Witam, chciałam zapytać co sądzicie na temat operacji plastycznych. Od wielu lat myślę o operacji plastycznej nosa. Ksiądz przy spowiedzi powiedział mi, że operacja plastyczna nie jest grzechem w momencie kiedy ciało zostało uszkodzone na skutek wypadku, choroby itp. Nie do końca rozumiem dlaczego np. nie mogę zoperować sobie nosa, w momencie, kiedy jest on źródłem kompleksów... Pogodzić się z tym jak wyglądam? Ale dlaczego mam się z tym męczyć, w momencie kiedy możliwe jest w dzisiejszych czasach "poprawienie się". Nie mówię tu o powiększaniu biustu w celu zwiększenia swojej atrakcyjności, bo to uważam za kompletną głupotę. Ale dlaczego nie wolno mi pozbyć się źródła kompleksu, kiedy wiem, że się z nim nie pogodzę? Czy naprawdę to jest przejaw próżności...?

chcesz zooperowac, masz srodki, wiec czemu nie?;]szczegolnie, ze mozliwe sie sie po tym lepiej poczujesz.

Akurat aby zlikwidować kompleks to można wszystko operować i dziwie się że chcąc się pojąć operacji nosa, uważasz zarazem za głupotę powiększanie sobie biustu, gdy źródło takiego kroku może być takie samo jak źródło Twojej decyzji. Zresztą czym innym jest operacja nosa jak nie właśnie również upiększeniem twarzy, a pośrednio uatrakcyjnieniem siebie.

Moim zdaniem to zupełnie Twoja sprawa co zrobisz i nie mówię tego z jakimś wyrzutem. Po prostu sama zdecyduj, ale zanim to zrobisz oceń czy naprawdę warto, pogadaj z zaufanymi ludźmi i niech powiedzą czy Ty masz kompleks czy Ty masz powód. Oceń czy ten nos aż tak źle wygląda, czy pieniądze które chcesz w to włożyć nie można lepiej spożytkować, choćby na Twoje własne cele, bo nie mówię że wszystko co zarabiasz ma iść na biednych itd. Jako facet na pewno nie myślę tak jak Ty i biorę na to poprawkę. Rozumiem że to problem i sugeruje Ci tylko abyś nigdy nie żałowała cokolwiek zrobisz.

Ja bym zrobiła;) Robienie makijażu tez można nazwać próznością. Jeżeli poczujesz się lepiej i bedziesz miec mniej kompleksów to chyba same zalety;)

Już tłumaczę o co mi chodzi. W większości (nie mówię, że wszystkie) kobiety powiększające biust mówią, że robią to dla mężczyzn, żeby im się podobać. No bo prawda taka, że faceci na co innego u kobiet patrzą. I to uważam za głupotę. Bo ja chce się czuć dobrze we własnej skórze, a nie robić tego dla kogoś, żeby być dla niego atrakcyjną.

@Mirwena
Niektóre kobiety mają na prawdę mały biust (czasem mniejszy niż męski ), a operacji nie robią dla chłopaka czy męża
(bo kochający mężczyzna akceptuje ciało kobiety takim jakie jest), ale (tak samo jak ty) dla własnego komfortu psychicznego.
Obecnie bardziej popularny jest chyba zabieg odsysania tłuszczu - przeważnie "bo ćwiczyć się nie chce".

Średnio podoba mi się sprowadzanie nas wszystkich do zwierzątek, które myślą tylko o jednym. Jeśli kobieta robi operacje czegokolwiek to widocznie nie akceptuje się taką jaką jest, czyli nie akceptuje tej "własnej skóry". Jeśli kobieta powiększa sobie coś aby być atrakcyjna to widocznie czuje że czegoś jej brakuje, nie ma poczucia wartości siebie, lub trafia na nieodpowiednie osoby. Ja w każdym razie na głupotę (tego się niestety zoperować nie da) nie lecę co oznacza że jest o wiele więcej rzeczy które są ważne, również w Tobie, a które mogą być atrakcyjne. Zależy jak ten problem wygląda realnie, czy masz ten nos naprawdę szpecący, czy Ty jesteś nazbyt krytyczna. Nie da się powiedzieć że coś jest grzechem zawsze i wszędzie. Jeśli masz realny powód to trudno mówić o grzechu, jeśli go nie masz ale i tak chcesz to też trudno mi ocenić. Natomiast jeśli to zachcianka to stanowi już dużą wątpliwość. Dlatego pisałem abyś zasięgła opinii innych. Może i być tak że zawiodłaś się nieraz i szukasz w sobie wad, zupełnie mijając się z prawdą gdzie te wady są, lub czy w ogóle jakieś poważne są.

Ja Ci nic nie odradzam, po prostu bądź pewna że masz powód wydawać kasę.

A ja odradzam.

Miałam operację nosa (bo była potrzebna) i wiem, że to nie jest takie "hop siup i gotowe". To poważna operacja, która także niesie ze sobą ryzyko, jest ingerencją w organizm. Ja po mojej przez tydzień leżałam w szpitalu z nosem w gipsie, chociaż nie był to zabieg z tych poważniejszych. W trakcie operacji lekarz mógł mi wyprostować kość nosa, ale powiedział że tego nie zrobi bo nie ma sensu podejmować tak poważnych ingerencji w kość, jeśli nie ma wyraźnej, koniecznej potrzeby. No i trudno, mam krzywy nos i jakoś z tym żyję. Całkiem nieźle zresztą.

Sęk nie w tym, żeby jak się coś komuś nie podoba w swoim wyglądzie żeby od razu w tym grzebać i narażać swoje zdrowie (każdy trzeźwo myślący lekarz ci to odradzi... chyba że jest chirurgiem plastycznym i chce zarobić) a do tego wydawać dużo forsy ale żeby się pogodzić z tym że się jest jakim się jest.

Jeśli ta operacja ma być bardziej na twoich kompleksach niż na nosie to zdecydowanie to nie jest dobry pomysł.

Ostatecznie, jak już ktoś wcześniej mówił, zrobisz jak zechcesz ale miej świadomość że jest to poważna operacja, która też niesie ze sobą ryzyko. Jeśli jednak nie masz jakiejś poważnej, palącej potrzeby to ja zdecydowanie odradzam.

Mirweno, dlaczego uważasz powiększanie sobie biustu za głupotę a korekcje nosa nie?

Poza tym źródłem kompleksu nie jest nos tylko "coś" w głowie. W chęci bycia piękna nie ma nic próżnego, próżności można się dopatrywać w tym jak chce się to piękno osiągnąć i jak się do niego podchodzi.

Masowe operacje plastyczne wpływają negatywnie na geny przyszłych pokoleń:
http://www.youtube.com/watch?v=1dp-y-fSrII

.
Jeśli operacja ma być:

a) Przeprowadzona za własne, zarobione pieniądze
b) W dobrej klinice w bezpiecznych warunkach
c) Przyczynić się do lepszego samopoczucia, lepszej samooceny, zmiejszenia kompleksów

To ja nie widzę problemu?

Pytanie tylko o punkt c. Ja cały czas oddzielam to co siedzi w głowie, od tego co z tym nosem jest realnie nie tak. Już tutaj tak kilka razy przewijało się to samopoczucie i kompleksy, ale naprawdę uważasz Liam że kompleksy tak się leczy? Samoocena lepsza bo nos w lustrze lepiej w moim przekonaniu wygląda? Czy to nie jest dziwne? Tak naprawdę mamy za mało danych aby móc doradzić coś więcej. I ja widzę problem nie w jakimś grzechu, ale raczej w tym że nasza Autorka ma problem może z samooceną, może z innymi ludźmi, nie wiem z czym, ale wiem że to jest coś co widocznie mocno przeżywa. I tu niepotrzebnie stawia Boga jako swojego sędziego, a nie jako tego kto może jej dać oparcie.

.
Ja tu pojęcia grzechu w ogóle nie mieszam. Osądzić co jest próżnością, a co pomoże komuś normalnie funkcjonować może tylko lekarz. No i Bóg, oczywiście. Ale nie my. Dlatego dla mnie to sprawa sumienia tej osoby a ja nie podejmuję się o tym dyskutować. Twierdzę jedynie, że za własne pieniądze ma prawo robić, co uważa za słuszne. A Bóg? On ją taką stworzył, Jemu się taka podoba. Jeśli jednak cierpi przez to, to może to być drogą do uzdrowienia duszy, o ile inne metody zawiodły. A w takich przypadkach niestety często zawodzą.

Problem w tym że to uzdrowienie duszy nie dokonuje się skalpelem lecz akceptacją.

.
Masz rację. Ja mówię o przypadkach w których nie ma już mowy o akceptacji. Bywają takie. Wiem, bo widziałem.