Oboje wiemy i wiedzieliśmy, że to co robimy jest złe. Pomimo tego, że nie widywaliśmy się dłuższy czas, znów sytuacja się powtarzała. Wystarczyło, że usiadł obok, przytulił się itd. Zawszę kończyło się na tym, że nie wytrzymywaliśmy nad naszymi popędami...
Na szczęście nie kochaliśmy się, jednakże niewiele brakowało by to się stało. Znów ograniczyłam kontakt, staram się widywać się tylko w towarzystwie znajomych.

To, że ten ksiądz grzeszy, nie oznacza, że przez to nie należy mu się szacunek. Widać dla niej jest on bardzo ważny, zresztą niech pisze o nim jak chce, to jej sprawa.

zagubiona_owca, z tego co widzę, Ty po prostu nie chcesz tego zakończyć i już. Ani ty, ani on, nie jesteście dojrzali, nie kierujecie się miłością lecz popędami.

Jeżeliby mi nie zależało na tym, aby to skończyć, to byłabym u Niego co drugi, trzeci dzień.
A jednak w jakimś stopniu mi na tym zależy, jest ciężko, bo Robert nie jest tylko dla mnie księdzem, ale także przyjacielem (choć ciężko jest go po tym wszystkim nazwać przyjacielem, bo przyjaciele tak nie robią-to działa w dwie strony)

Ale co on na to wszystko? Oboje wiecie, że to jest złe ale najwyraźniej on nie robi nic, żeby to skończyć. Kurde, niech raz na dobre zabroni ci do siebie przychodzić a jak przyjdziesz niech ci zamknie drzwi przed nosem. Obojgu wyjdzie to na zdrowie. Względnie niech sobie cilice kupi i nosi, też może mu się przydać na odzyskanie rozumu.

W każdym razie to on tu jest księdzem, niech się weźmie w garść jak facet i zachowuje się jak przystało na księdza!

Zagubiona weź się w garść. Mam znajomą, która juz kilka lat trwa w takiej chorej toksycznej relacji, emocjonalnie jest wrakiem. Po co Ci to? Ograniczenie kontaktu nic nie da, kontakt powinnaś zerwać natychmiast bez tłumaczeń, winy itp.

To On grzeszy a nie Ty, więc czym się przejmujesz jeśli łamie podstawową zasade czyli ten Celibat w który już przestaje wierzyć powoli, kapłaństwa albo jeszcze nie dojrzał do tego. Najlepiej będzie jak pogadasz z nim i zaprzestaniecie sie widywać. Bo tylko psujecie sobie nawzajem życie:( Przepraszam ale już tyle tu czytam. Uwarzam że ludzie mają powazniejsze problemy i ich się nie zauwaza a napisze jeden z drugim jakąś głupote (akurat nie to mam na mysli) i zaraz 10 osób mu odpisuje. Ciekawe kto sam się tu do swoich rad stosuje. Odbiegłem troche od tematu. I zrób tak jak Ci radzę, tylko że najpierw z nim pogadaj.

Takimi zasadami kierujesz się w życiu?

Ojejku! Za głowę się łapię, i nie wiem czego wy ludzi uczycie. Znowu uciekanie od odpowiedzialności, i szukanie usprawiedliwienia. Czy ona jest niewinna? Również przyczynia się do grzechu, jest współwinna, bo gdyby się od tego całkowicie odwróciła, to grzechu by nie było.
Skoro oboje są niedojrzali, i nie umieją pielęgnować pięknej przyjaźni, a kierują się tylko popędami, to lepiej to skończyć. Urwać całkowity kontakt. Bo to nie ma sensu.

A sama Zagubiona_owca się nie usprawiedliwia i wie, że źle robi, więc czemu ktoś próbuje usprawiedliwiać ją na siłę?

Dziękuję Silva..myślę, że masz rację, bo usprawiedliwianie się nic nie da, a poza tym muszę ponieść pewne konsekwencje swoich czynów i wyborów.

Też. Ale musisz zapobiec żeby nie było dalszych konsekwencji. Moim zdaniem naprawdę wszyscy ci dobrze radzą, żebyś zerwała z nim kontakt. Konkretnie, nieodwołalnie.

Nie potrafię.

Zagubiona poszukaj pomocy, wsparcia kierownika duchowego czy psychologa;) Będzie Ci lżej.

skoro nie potrafisz to co szkodzi na przeszkodzie aby on porzucil kaplanstwo?
pobierzecie sie i bedziecie zyli dlugo i szczesliwie...
pamietaj tylko ze milosc jaet,,,slepa
jak wyjedziesz to moze zapomnisz

Ja tu póki co Miłości nie widzę (prędzej zauroczenie, fascynację, popęd...), co nie znaczy, że jej nie ma.
Ta sytuacja jest chora.
Wiem, że łatwo nam doradzać, bo nas to nie dotyczy, ale zerwanie znajomości wydaje sie najlepszym rozwiązaniem.