Mariusz - a co to znaczy "służyć Bogu i wiernym"? A jak w obecnym czasie odremontować kościół, często zabytkowy, znaleźć pieniądze na działanie świetlicy, dożywienie dzieci? Może i człowiek od biznesu jest Kościołowi potrzebny? A koloratka wszak nie zabrania dbania o dobra Kościoła - Kościoła, który jest wspólnotą.

Mariusz - może i tak. Ja mogę tylko powiedzieć, że z takimi sytuacjami się nie spotykam osobiście. Nie mam powodu zaprzeczać doświadczeniom wielu ludzi. Ja takich nie miałam. Kropka.

Nie to miałem na myśli, bo to co przytoczyłeś to nie biznes, lecz czynienie dobrych uczynków. Chodzi mi o to, że ksiądz powinien żyć w miarę skromnie (nie zabraniam posiadania telewizora czy samochodu, ale też bądźmy szczerzy, nie po jakiejś wysokiej cenie). Duchowny powinien dawać przykład tej skromności (w końcu tego religia również uczy) wiernym, a niestety zdarzają się przypadki, gdzie po prostu bije czystą hipokryzją.
Najbardziej denerwują mnie sytuacje, gdy proboszcz oczekuje odpowiednio ustalonych kwotowo datków, a jeśli ktoś nie da to na mszy wyczytuje ich nazwiska (oczywiście wiadomo w jakim celu) albo nie zgadza się na udzielenie sakramentów.
Ja w życiu poznałem dwóch księży, których zachowanie wskazywało, że zostali duchownymi z powołania. Pierwszy to proboszcz mojej parafii, który do tej pory wybudował nowy kościół (jeden z największych w moim mieście i zresztą bardzo ładny) oraz po raz trzeci buduje stary kościół, gdyż wcześniej był on drewniany i dwukrotnie spłonął. W tej kwestii widać, że pieniadze wiernych nie idą na marne.
Drugi zaś to ksiądz który uczył mnie religii w technikum. Młody, wesoły, nieco zakręcony, na przerwach zwykle chodził po korytarzu i grał na gitarze. Jeździł swoim skromnym garbuskiem, a jeśli chodził na pieszo to rozdawał ludziom cukierki . W szkole potrafił wielokrotnie kupić kanapkę każdemu, kto o to poprosił (oczywiście byli tacy, którzy po prostu wyłudzali, ale nic sobie z tego nie robił). Przede wszystkim był zawsze opanowany i żaden złe zachowanie uczniów nie potrafiło go wyprowadzić z równowagi (w prawdzie raz uniósł głos, ale to nic istotnego).
Niestety o wielu spotkanych księżach tak dobrego zdania nie mam i raczej to się nie zmieni.

A czemu? Bo ty tak uważasz? Ksiądz to nie zakonnik, ma prawo do własności prywatnej! Nigdzie też ewangelia nie nakazuje używania najtańszego samochodu i telewizora - lecz tylko, aby sprawy finansowe nie przesłoniły spraw ważniejszych.

Tu mi się przypomina opowiastka o papieżu JP2, kiedy wpadł na pomysł wybudowania basenu w Castel Gandolfo. Na protestu kurialistów "ile to będzie kosztować" odparł krótko "kolejne konklawe więcej".

Może i na to warto spojrzeć? Nowy samochód jest tańszy w obsłudze, mniej pali. Większy i droższy zazwyczaj jest bezpieczniejszy.

A choć żyję w Toruniu i znam o. T.R., to maybacha na oczy nie widziałem.

Ja - szczerze - nie znam księży, którym pogoń za finansami przesłoniła sprawy ważniejsze. Nie znam ani jednego kapłana, który by odmówił udzielenia sakramentu, bo "za mało dostał". Raz - dawno temu - znałem proboszcza, który budując kościół wyliczył kwotę przypadającą na rodzinę z parafii i groził czytaniem z ambony tych, co nie dali (nie wiem, czy spełnił groźby). Jeden ksiądz na dziesiątki mi znanych - myślę, że nie ma się czego wstydzić, w świeckim świecie jest o wiele gorzej.

piszesz wielu..ale się z takimi nie spotkałam..natomiast takich którym zależy na wierze i jej głębi w ich parafianach,to owszem ,takich znam--wiec cóż..mogę jedynie napisać-że owszem,o tych goniących za kasą słyszałam..osobiście nie znam