Dlatego jest raczej rzadkieAle jest i inna przypowieść - o odrobinie kwasu która ciasto zakwasza. I może to działać w obie strony...

Ano, dlatego jestem ciekawy, jakie jest stanowisko Kościoła w tej sprawie. Z mojego doświadczenia wynika, że duszpasterze nie zachęcają swoich nieortodoksyjnych owieczek do apostazji. Rzadko też zabierają się za wymiatanie, czyli ogłaszanie ekskomuniki.

1. Ale wyzbył się tych herezji dzięki temu, że nie został wymieciony, tylko przygarnięty przez Jezusa.
2.Toteż napisałam w poprzedniej notce: jeśliby zachowywali się przyzwoicie i nie próbowali przerabiać Kościoła na swoją modłę.

Czy Szaweł był chrześcijaninem kiedy wyznawał judaizm,
czy dopiero po otrzymaniu nauki apostolskiej i przyjęciu chrztu?
Przecież nie mógł zostać wyrzucony z Kościoła, skoro jeszcze w nim nie był.Czyli twoim zdaniem osoby złorzeczące Bogu i świętym mogą myśleć co im serce dyktuje
lub wierzyć po heretycku, uznawać papieża i biskupów za omylnych karierowiczów, oddalających od Boga,
powinny pozostać w Kościele,
żeby tylko nie mówili o tym głośno i nie przekonywali do swoich racji innych?
Czy o taką "jedność" i liczebność w Kościele ci chodzi?

Zauważcie, że mówicie o czymś innym.

Nie przypisuj mi słów, których nie napisałam.
Nie było celem mojej wypowiedzi agitowanie ludzi, aby zwiększyć liczebność katolików. Chodziło mi o zwykłą tolerancję.

Tolerancja może występować przecież na poziomie dialogu ekumenicznego lub międzyreligijnego.
Kościół powinien przede wszystkim trwać w zdrowej nauce - w prawdzie, a nie w rozwodnieniu.

Ludzie, którzy nie zgadzają się z nauczaniem Kościoła i nie żyją zgodnie z nim, nie zawsze usiłują zmieniać coś na siłę i narzucać innym swe poglądy. Co z resztą i tak byłoby mało skuteczne, bo w Kościele oddolnie wiele zmienić się nie da.
Dialog ekumeniczny to relacja z wyznawcami innych religii, a nie ludźmi należącymi do Kościoła, lecz krytycznie do niego nastawionymi. Tu chodzi o inny rodzaj tolerancji, o zaakceptowanie osoby i jej wyboru, nawet jeśli w pojęciu członków Kościoła schodzi ona na niewłaściwą drogę.

Mniej więcej o to mi chodziło, z tym że w granicach tej tolerancji zarówno wobec osób pozostających w obrębie Kościoła jak i poza nim nie bardzo się mieści tolerowanie wmawiania Kościołowi, że trwa w niezdrowej nauce i rozwodnieniu i dyktowania mu co powinien. Jeśli się oczekuje tolerancji od Kościoła, to na zasadzie wzajemności wypada respektować zasady, na jakich funkcjonuje.

Elbrus, nie wiem czemu moja wypowiedź w tym wątku wywołała tak negatywną reakcję z twojej strony? Odnoszę wrażenie, że mnie nie lubisz. Zupełnie nie rozumiem dlaczego. No trudno, jestem już duża, poradzę sobie z tym.

Myślę, że tak jak w wielu kwestiach, w kwestii wymiatania również można zastosować zasadę „kto z was jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamieniem”. Ilu jest tych stuprocentowo prawomyślnych katolików bez żadnych zastrzeżeń akceptujących naukę Kościoła? Gdzieś na tym forum już spotkałam się ze stwierdzeniem, że ilu katolików tyle odmian katolicyzmu. To może przesada ale w każdym razie ja do rzucania kamieniem na pewno żadnych uprawnień nie mam. Zjawisko, nazwijmy to, różnorodności, dotyczy chyba wszystkich wyznań. Może z wyjątkiem tych, gdzie wszelkie odstępstwa karze się torturami, śmiercią itp., ale mnie się taka metoda na zachowanie jedności nie bardzo podoba.

Znasz to?
http://www.youtube.com/watch?v=Igus5bZX ... re=related

Anna German należała do adwentystów ale nijak nie potrafię uwierzyć, że Pan Bóg mógłby posłać do piekła osobę, która tchnęła taką miłością, radością, nadzieją, umiłowaniem piękna, życia i ludzi, nawet jeśli wierzyła w Niego nie tak jak trzeba. Gdyby to ode mnie zależało, dałabym jej przepustkę do nieba bez żadnych zastrzeżeń. Nie jestem w tej opinii odosobniona, tutaj znalazłam coś takiego:
http://www.wiatrak.nl/723/niezwykle-zycie-anny-german/

„Irena
Witam serdecznie .Mam 45 lat, nie pamiętam kiedy usłyszałam ją pierwszy raz .Za to dreszczyk wzruszenia gdy jej słucham, zawsze ten sam .Była damą polskiej piosenki , potrafiła wyrazic swoim zachowaniem szacunek dla piosenki i słuchacza .I ten cudowny głos ,szkoda , ale ….pewnie spiewa teraz z Janem Pawłem II.!!!PA”

Teraz może być, czy adwentyści też mają u Ciebie przechlapane?

Gdybym była Panem Bogiem, pozwoliłabym każdemu wierzyć jak mu się podoba, byle by stosował w życiu jedną zasadę – miłości Boga i bliźniego. Ale nie jestem Panem Bogiem, więc nie wiem czy taki numer przejdzie i nie będę nikogo do niego namawiać.

Nie mówiłem że tak jest - chodziło mi o to, że do tego może dojść.Nikt Kościołowi nie będzie dyktował co ma robić/mówić:
"Kościół ma zdanie tam, gdzie zdecyduje, że je będzie mieć i tobie nic do tego."Wyboru nie mam.Może jest to związane z niezrozumieniem.
To złe odnosisz wrażenie.Czyli żaden człowiek na świecie nie może krytykować innych, bo wszyscy zgrzeszyli?Nie wiem ilu, ale jest pewna grupa takich właśnie katolików,
jednak będących w schizmie (nie chciałbym dalej tego rozwijać).Zgadzam się z tym - m.in. dlatego jest on taki katolicki (powszechny).Mi nie chodzi o różnorodność, ale o liberalizm wpływający na głoszoną naukę.Nie trzeba uciekać się do takich metod, żeby zachować jednomyślność w wierze. Bóg tak szybko za "złą przynależność wyznaniową" do piekła nie wysyła (tak naucza KK).Ale jako katoliczka wierzysz/wiesz, że pani Anna była heretyczką?
Czy może jednak według ciebie powinna zostać w Kościele i "wierzyć po swojemu"?Jednak Bóg jest sprawiedliwy i tą sprawę rozpatrzy dokładnie.Nie ma to większego znaczenia.Nie, nie mają.Zdaje się, że Jahwe tej zasady nie stosuje (kochaj DOWOLNEGO boga swego).

Cieszę się, że nie przypisujesz Kościołowi niezdrowej nauki i rozwodnienia, wierzę że do czegoś takiego nigdy w Kościele nie dojdzie. Z tego co widzę Ty też masz zdanie tam gdzie zdecydujesz, że je będziesz mieć i to bardzo zdecydowane zdanie, więc czemu Kościół nie miałby mieć? Ciekawa jestem, jakie byś polecił metody służące zachowaniu jednomyślności w wierze. Ja się cieszę, że jest ktoś, kto podziela moją opinię, dla mnie to ma znaczenie, nie szkodzi, że dla Ciebie czy dla kogoś tam nie ma. Co ma większe znaczenie dla Pana Boga to tylko On wie. A poza tym chyba rzeczywiście niezbyt dobrze się rozumiemy. Jednak wierzę, że Bóg (ten jedyny, prawdziwy, chrześcijański Bóg) jest bardziej miłosierny niż sprawiedliwy, więc może nam to wybaczy.

Czasem bardzo słabo zdecydowane i uznaję fakt, że czasem/często się mylę,
więc nie przekazuję mojego zdania jako prawdy, tylko subiektywnej opinii.
No i często pytam, jeśli czegoś nie wiem.Od pewnych osób/instytucji należy wymagać więcej (chyba że Kościołowi na tym nie zależy).Posłużę się schematem pewnego ojca zakonnego:
1.Informacja.
2.Organizacja.
3.Formacja.
4.Akcja.
Z tego co obserwuję, to szwankują punkty 1. i 3. (czasem również 2.).
Jeśli Kościół nie zadba o odpowiednią informację (chodzi także o rzeczy podstawowe - katechizmowe)
oraz o skuteczną formację sumień,
to nawet najlepsza organizacja i liczne akcje (rekolekcje, kursy, spotkania) niewiele dadzą,
bo dotyczą osób już aktywnie uczestniczących w życiu Kościoła,
a często pomija się pracę u podstaw (wśród mas - w parafiach) - na co dzień, a nie tylko od święta .

No śliiiiicznie! Jesteś pewien, że to wymyślił zakonnik a nie jakiś kapral? Przeszłam się troszkę po forum, poczytałam twoje posty. Widzę, że posiadasz bardzo dużą wiedzę. Pod tym względem na pewno Ci nie dorównuję. Do wojska też się nie nadaję. Z formacją i informacją pewnie masz rację, tyle że trudno wołu wodzić, jak on sam nie chce chodzić, wiem to po sobie. Oj, żeby mnie z Kościoła nie wymietli z taką niedoskonałą wiarą.

A mógłbyś mi pomóc w zrozumieniu pewnej rzeczy? Otóż często słyszę, że wiara nie jest sprawą uczuć a rozumu (albo coś w tym rodzaju). Tymczasem moja wiara w 90% opiera się na uczuciach. I jest przecież jeszcze to:

„ Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża. (18) Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia. (19) Napisane jest bowiem: Wytracę mądrość mędrców, a przebiegłość przebiegłych zniweczę. (20) Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego, co doczesne? Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata? (21) Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących. (22) Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, (23) my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, (24) dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. (25) To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi. (26) Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. (27) Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; (28) i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, (29) tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga. (30) Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, (31) aby, jak to jest napisane, w Panu się chlubił ten, kto się chlubi. (1Kor)

I to:
„(2) Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.”

Jakby nie było, miłość to uczucie? Jak to więc jest z tą rozumową wiarą? Może ktoś jeszcze ma zdanie na ten temat? Oj, żeby mnie nie wymietli.

Miłość nie jest uczuciem!
Raczej postawą...

A nawet decyzją. Uczucia - różne - są tym co miłości towarzyszy.
Wiara powinna być świadomym wyborem, a więc człowiek powinien mieć mocne podstawy aby ją żywic i w niej trwać. Jeśli wiara ma być dojrzała, powinna się opierać w pewnym stopniu wiedzy i racjonalnym myśleniu.
Miłość wypływa w wiary i poznania Boga...