Po pierwsze nie chodzi mi o świat w rozumieniu jednostki, tylko o świat w rozumieniu globalnym - a ten jest straszny. Proszę cię włącz wiadomości rozejrzyj się ile ludzi dookoła cierpi.

Po drugie Empiryczne, czyli zmysłowe doświadczenia duchowe istnieją. A to, że nie każdy się na nie otwiera i je ma. To już inna rzecz.

Widzę że rozmowa nasza przypomina dialog pesymisty z optymistą. Wiem że wiele ludzi cierpi, ale to jeszcze w moim przekonaniu nie czyni świata złym: można go zmieniać, a zaczyna się właśnie od jednostek. Najlepiej siebie samego.

A po drugie... zakładając dwoistość ducha i materii, Twoje stwierdzenie to oksymoron. Ale, skoro tak uważasz?

Uważasz, że powinieniem się zmienić?

Oczywiście. Ja naturalnie również. A właściwie nie tyle jednorazowo zmienić, co zmieniać. Sam zauważyłeś, że wiara jest drogą, procesem. Każdy z nas powinien nieustannie się zmieniać żeby być lepszym człowiekiem - to akurat chyba jeden z punktów stycznych naszych filozofii, czyż nie?

Jest taki werset:
Jana 17:3
To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.

Potwierdzało by to twoje pojmowanie sprawy.

Jednak do zbawienia potrzebne są jeszcze inne czynniki.
Na przykład ten, o którym mowa w Jana 3:16,36
16 „Albowiem Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne.
36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz pozostaje na nim srogi gniew Boży.

Potrzebna jest więc jeszcze wiara w to, że krew Jezusa gładzi grzechy i postępowanie zgodne z tą wiarą.

Nie widzę tutaj nic sprzecznego z gnozą. Po pierwsze oczywiste jest, że Jezus jest źródłem wiary lub też wiedzy. I, że uczynki ludzkie mają stosunek nadrzędny do wiary. Wiara i wiedza to teorią uczynki są praktyką. Sama wiara i wiedza niepoparta uczynkami i dążeniu ku Bogu jest nic nie warta.
Przypomnij sobie przypowieść o Samarytaninie. Co do gładzenia grzechów świata przez Jezusa to brzmii mi to jakoś nieładnie. Jest jakiś cytat na to z Biblii, w którym Jezus przedstawia się jako tego, który gładzi grzechy świata, czy jest to kolejny wymysł "świętych". Bo jak na mój gust Jezus:
po pierwsze: dobrowolnie poddał się krzyżowi, gdyż jego wiara była potężna
po drugie: by jego słowa nigdy nie przebrzmiały (to się udało na pewno, w końcu nie kłócilibyśmy się o sprawy wiary gdyby nie ten krzyż)
Natomiast z tym gładzeniem tych grzechów świata to sprawa jest jakaś niejasna.
Dlaczego ludzie, którzy mają gdzieś cierpienie innych ludzi i na tej ziemi zbudowali sobie dom mają trafić do tego samego miejsca gdzie ludzie, którzy poświęcili siebie by walczyć ze złem i niesprawiedliwością i oddali wszystko w imię wiary. Sprawiedliwość musi być. Kocham Boga, bo jest miłosierny, sprawiedliwy i jest miłością. Zatem grzechy ludzkie niech zostaną osądzone sprawiedliwe i bez nadmiernego gładzenia.

"...kto w Niego wierzy...miał życie wieczne ." należy rozumiec w świetle zdania Ewangelia Jana 3.21 "Zaś czyniący prawdę przychodzi do Światła , aby stały się widoczne jego CZYNY , że w BOGU SĄ zdziałane ." Znaczenie słowa "erga" -czyny jest trochę podobne do znaczenia hebrajskiego słowa "DAWAR" i chyba - tak mi się wydaje "wśród BOGA(życia wiecznego przecież -prawda ?) są zdziałane" .